Ένα θέμα το οποίο απασχολεί πολλούς ανθρώπους και δη ένα μεγάλο μέρος των νέων μας, είναι οι προγαμιαίες σχέσεις. Πολλοί κιόλας στη θέση αυτή της εκκλησίας, να μην ευλογεί αυτές τις σχέσεις, βρίσκουν την αφορμή να την χαρακτηρίσουν ως οπισθοδρομική και συντηρητική.
«Πάντα μοι έξεστιν αλλ’ ου πάντα συμφέρει» μας λέγει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος για να δείξει πως η Εκκλησία δεν έχει νόμους και ηθικές απαγορεύσεις όπως το κράτος και η κοινωνία, αλλά κανόνες – οδοδείκτες και προτροπές. Ο άνθρωπος έχει την ελευθερία να επιλέξει ότι ο ίδιος θέλει. Μια λοιπόν από αυτές τις προτροπές είναι και η διδασκαλία της Εκκλησίας περί των σχέσεων προ του γάμου.
Θεμέλιος λίθος μιας σχέσης είναι η αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ των προσώπων. Εμπιστοσύνη είναι να νιώθεις ασφαλής στον άλλον. Αυτό σημαίνει ότι το πρόσωπο με το οποίο επέλεξες να είσαστε μαζί αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς για εσένα. Σε μια λοιπόν ολοκληρωμένη σχέση, δηλαδή έχοντας την σεξουαλικη επαφή, αφήνεις αυτήν την εμπιστοσύνη που είχες σε αυτό το πρόσωπο, αφήνεις δηλαδή ένα κομμάτι του συναισθήματος και του εαυτού σου. Όταν συνεπώς έχεις κάνει τρεις – τέσσερις ολοκληρωμένες σχέσεις τότε στην καθεμία από αυτές έχεις αφήσει να χαθεί ένα τμήμα σου. Το αποτέλεσμα ποιο είναι; Να είσαι ένας διαμελισμένος άνθρωπος που πλέον προσπαθεί να μαζέψει τα συντρίμμια του, να συσπειρωθεί και να εγκλοβιστεί στο εγώ του νιώθοντας έτσι ασφαλής.
Πώς θα οδηγηθεί λοιπόν αυτός ο άνθρωπος στο γάμο αφού είναι ήδη κομματιασμένος πριν από αυτόν; Γιαυτό βλέπουμε πως πολλοί γάμοι αποτυγχάνουν και δεν καρποφορούν, γιατί πλέον ο ένας δεν μπορεί να δείξει εμπιστοσύνη στον άλλον. Κι αυτό είναι φυσικό επακόλουθο όταν μια σχέση σήμερα ήδη αν όχι από το πρώτο, από το δεύτερο ραντεβού καταλήγει στο κρεβάτι. Μια σχέση πάντοτε πρέπει να θεωρείται σοβαρή και από τις δύο πλευρές και όχι ένα παιχνίδι για να περνά η ώρα μας, αλλά να έχει μια προοπτική και πάντα να προχωρά με αργά βήματα. Αργά γιατί ο ένας δίνεται στον άλλον και αν ο ένας χαθεί χάνεται μαζί και ένα κομμάτι από τον άλλον.
Αν και το ιδανικό είναι ο ένας δεσμός και ο ένας γάμος είμαστε άνθρωποι και τα λάθη είναι ένας παράγοντας που πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν. Για το λόγο αυτό η Εκκλησία ευλογεί μέχρι και τον τρίτο γάμο. Για όσους λένε ότι ψάχνουν και δοκιμάζουν για να δουν εάν ταιριάζουν με το άλλο πρόσωπο ας σημειωθεί πως αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί πουθενά παρα μόνο στην αυτοκαταστροφή του ίδιου του ανθρώπου.
Βλέπουμε λοιπόν ότι η Εκκλησία ούτε οπισθοδρομική είναι ούτε κοιτά στο παρελθόν κάθε άλλο, πάντοτε είναι επίκαιρος ο λόγος της και αποβλέπει τόσο για το τώρα του ανθρώπου όσο και για το μέλλον του, προσπαθώντας να τον προστατέψει και να τον κρατήσει ακέραιο. Του δίνει την σωστή προοπτική της σωτηρίας χωρίς ωστόσο να πιέζει κανέναν με ηθκιστικούς και νομικιστικούς περιορισμούς.
Σελίμου Β. Παναγιώτου
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο info@poimin.gr άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
