«Ξένον ἄκουσμα, ξένον θέαμα, πῦρ διαιρούμενον, εἰς νομάς χαρισμάτων»

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων κατά τον πανηγυρικό εσπερινό στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Πανοράματος Βεροίας

Ἑσπέρας τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς καί ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία προετοιμάζεται γιά νά τιμήσει αὔριο τό τρίτο πρόσωπο τῆς ἁγίας Τριάδος, τό Πανάγιο Πνεῦμα, τόν Παράκλητο, τοῦ ὁποίου ἡ ἐπιφοίτηση καί ἡ παρουσία στόν τόπο ὅπου ἦταν συνηθροισμένοι οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου δημιούργησε τό μέγα θαῦμα πού ἑορτάσαμε σήμερα. Δημιούργησε τό θαῦμα τό ὁποῖο περιγράφει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Λουκᾶς στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καί συνοψίζει ὁ ἱερός ὑμνογράφος στή φράση τοῦ στιχηροῦ τοῦ Ἑσπερινοῦ: «Ξένον ἄκουσμα, ξένον θέαμα, πῦρ διαιρούμενον, εἰς νομάς χαρισμάτων».
Πράγματι παράξενος ὁ ἦχος πού συνόδευσε τήν ἄφιξή του, «ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας», σάν πνοή δυνατή πού τό πέρασμά της ἀκούεται, γιατί σαρώνει τά πάντα. Καί αὐτό ἔκανε καί τό Πανάγιο Πνεῦμα: ἦρθε στή γῆ ἀπό τόν οὐρανό, πέρασε ἀπό τίς κλειστές πόρτες καί τά σφραγισμένα παράθυρα τοῦ ὑπερώου, ὅπου ἦσαν «προσκαρτεροῦντες τῇ προσευχῇ» οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ περιμένοντας τήν ἐκπλήρωση τῆς ὑποσχέσεώς του. Ἦρθε σάν βίαιος ἄνεμος καί μετέβαλε τά πάντα.
Ἔδιωξε τόν φόβο ἀπό τίς ψυχές τῶν μαθητῶν, πού εἶχαν κλειστεῖ ἐκεῖ «διά τόν φόβον τῶν Ἰουδαίων», καί τίς γέμισε μέ θάρρος καί πίστη στόν Χριστό καί στή δύναμή του. Ἔδιωξε τήν ἀνησυχία καί τήν ἀμφιβολία, πού τούς ἔκανε νά περιμένουν συνεσταλμένοι καί δειλοί στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ, ἀναμιμνησκόμενοι τίς ἡμέρες ἐκεῖνες πού ἦταν κοντά τους ὁ διδάσκαλος. Ἔδιωξε τίς ἀπορίες καί τά ἐρωτηματικά πού διατηροῦσαν φυλαγμένα στήν ψυχή τους ἀπό τότε πού ἄκουαν τόν Χριστό νά τούς διδάσκει καί δέν μποροῦσαν νά κατανοήσουν ὁρισμένα ἀπό ἐκεῖνα πού τούς ἔλεγε. Ἔδιωξε τά σύννεφα τῆς θλίψεως καί τῆς ἀβεβαιότητος πού τούς προξενοῦσε ἡ ἀπουσία τοῦ διδασκάλου τους.
Δέν ἦταν ὅμως μόνο τό παράξενο ἄκουσμα, ἦταν καί τό παράξενο θέαμα. Ἦταν οἱ γλῶσσες τοῦ πυρός, πού διαμεριζόταν ἐπάνω ἀπό τούς μαθητές τοῦ Κυρίου. Ἦταν οἱ γλῶσσες τοῦ πυρός, πού δέν τούς κατέκαιαν ἀλλά θέρμαιναν τήν ψυχή τους καί φώτιζαν τόν νοῦ τους γιά νά κηρύξουν τόν Χριστό στά πλήθη πού εἶχαν συρρεύσει. Ἦταν οἱ γλῶσσες τοῦ πυρός, πού δέν μεριζόταν ἁπλῶς στόν καθένα ἀπό τούς ἀποστόλους ἀλλά μοίραζαν καί τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος, μοίραζαν τά χαρίσματά του, αὐτά πού τούς μετέτρεψαν ἀπό ταπεινούς ἁλιεῖς σέ ἐμπνευσμένους κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου σέ ὅλα τά μήκη καί τά πλάτη τοῦ κόσμου.
Αὐτό τό παράξενο ἄκουσμα καί τό παράξενο θέαμα σηματοδοτεῖ τήν ἐπιδημία καί τήν ἐπιφοίτηση τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Γιατί θά ἔπρεπε καί οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ νά κατανοήσουν μέ κάποιον αἰσθητό τρόπο τή μεγαλειώδη αὐτή ἐπιφοίτηση τοῦ τρίτου προσώπου τῆς Παναγίας Τριάδος.
Καί δέν θά μποροῦσε νά ἔχει τό ἅγιο Πνεῦμα μία μορφή συνηθισμένη καί κοινή, ἀλλά μία μορφή συμβολική καί ἀσυνήθιστη, μία μορφή πού θά ἦταν ξεχωριστή καί ἰδιαίτερη, καθώς ξεχωριστό καί μοναδικό εἶναι καί τό Πανάγιο Πνεῦμα, ἀλλά καί μία μορφή πού θά ὑποδήλωνε τίς θεῖες του ἰδιότητες καί τά θεῖα χαρίσματα πού διένειμε στούς ἀνθρώπους.
Ἀδελφοί μου, ζοῦμε σέ μία ἐποχή κατά τήν ὁποία οἱ ἄνθρωποι καί ἰδίως οἱ νέοι ἀναζητοῦν παράξενα θεάματα καί παράξενα ἀκούσματα καί ἐντυπωσιάζονται ἀπό αὐτά, ὥστε συχνά ἐξαρτῶνται ἀπό αὐτά καί δέν ἐξετάζουν καί δέν ἐλέγχουν οὔτε ποιά εἶναι ἡ προέλευση καί ἡ ἀφετηρία τους οὔτε ποιές συνέπειες μπορεῖ νά ἔχουν γιά τή ζωή τους. Καί ὅλα αὐτά ἐνῶ τό ἅγιο Πνεῦμα συνεχίζει νά προσφέρει μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ αὐτό τό ξένο ἄκουσμα καί τό ξένο θέαμα πού ἑλκύει τήν ἀνθρώπινη ψυχή. Γιατί τό ἅγιο Πνεῦμα ἐνοικεῖ στήν Ἐκκλησία καί πνέει ὅπου θέλει, ἄλλοτε ὡς αὔρα λεπτή καί ἄλλοτε ὡς πνοή βιαία· ἄλλοτε ὡς πῦρ πού φλογίζει τίς ψυχές καί φωτίζει τόν νοῦ καί ἄλλοτε ὡς πῦρ πού καθαίρει ἀπό τήν ἁμαρτία ὅσους τό ἐπικαλοῦνται καί ὅσους τό δέχονται. Ἐνοικεῖ τό ἅγιο Πνεῦμα στήν Ἐκκλησία καί στίς ψυχές τῶν πιστῶν καί τίς μεταποιεῖ καί τίς ἁγιάζει. Καί μετατρέπει ἁμαρτωλούς σέ ἁγίους, πονηρούς σέ ἀγαθούς, ληστές σέ οἰκήτορες τοῦ παραδείσου, τελῶνες σέ εὐαγγελιστές, ἀγραμμάτους σέ σοφούς, ὀργίλους σέ πράους, ὑπερηφάνους σέ ταπεινούς, σκληρούς σέ ἐπιεικεῖς, χωρίς κανείς νά μπορεῖ νά ἐξηγήσει ὅλες αὐτές τίς μεταβολές μέ τή λογική. Γιατί ὅλες αὐτές εἶναι οἱ θαυμαστές ἐνέργειες τίς ὁποῖες ἐργάζεται τό πανάγιο Πνεῦμα στόν κόσμο καί στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι τά ξένα ἀκούσματα καί τά ξένα θεάματα τῶν ὁποίων εἶναι ὁ αἴτιος καί τά ὁποῖα ἐπιτελεῖ γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στή σωτηρία.
Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἄς εὐχαριστοῦμε τόν Θεό πού μᾶς χάρισε τό ἅγιο Πνεῦμα γιά νά μένει στόν κόσμο ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, καί ἄς φροντίζουμε νά ἔχουμε τήν ψυχή μας ἀνοικτή γιά νά δεχόμεθα τή χάρη του, γιά νά δεχόμεθα τήν πνοή του, γιά νά δεχόμεθα τό φῶς καί τό πῦρ του νά μᾶς καθαίρει καί νά μᾶς ἁγιάζει γιά νά πορευόμεθα «εἰς γῆν εὐθεῖαν», ὥστε νά ἐπιτύχουμε μέ τή χάρη του τή σωτηρία μας.