Οι προβατόσχημοι λύκοι

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 9 Ἰουνίου 2019, τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (Κυρ. ζ΄ Πράξεων: Πράξ. κ΄ 16-18, 28-36)

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἔκρινεν ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν ῎Εφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ ᾿Ασίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς ῾Ιεροσόλυμα. ᾿Απὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας εἰς ῎Εφεσον μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας. ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτόν, εἶπεν αὐτοῖς· προσέχετε ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον. καὶ τὰ νῦν παρατίθεμαι ὑμᾶς, ἀδελφοί, τῷ Θεῷ καὶ τῷ λόγῳ τῆς χάριτος αὐτοῦ τῷ δυναμένῳ ἐποικοδομῆσαι καὶ δοῦναι ὑμῖν κληρονομίαν ἐν τοῖς ἡγιασμένοις πᾶσιν. ἀργυρίου ἢ χρυσίου ἢ ἱματισμοῦ οὐδενὸς ἐπεθύμησα· αὐτοὶ γινώσκετε ὅτι ταῖς χρείαις μου καὶ τοῖς οὖσι μετ᾿ ἐμοῦ ὑπηρέτησαν αἱ χεῖρες αὗται. πάντα ὑπέδειξα ὑμῖν ὅτι οὕτω κοπιῶντας δεῖ ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν ἀσθενούντων, μνημονεύειν τε τῶν λόγων τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ, ὅτι αὐτὸς εἶπε· μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν. καὶ ταῦτα εἰπών, θεὶς τὰ γόνατα αὐτοῦ σὺν πᾶσιν αὐτοῖς προσηύξατο.

Σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾷ τοὺς τριακοσίους δέκα καὶ ὀκτὼ θεοφόρους Πατέρας τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τοὺς προμάχους τῆς Ὀρθοδοξίας μας, οἱ ὁποῖοι ἐξεδίωξαν ἀπὸ τὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν σφενδόνη τοῦ Πνεύματος τοὺς «βαρεῖς καὶ λοιμώδεις λύκους», τοὺς αἱρετικοὺς ὀπαδοὺς τοῦ Ἀρείου· καὶ ὡμολόγησαν τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν «Θεὸν ἀληθινόν, ὁμοούσιον τῷ Πατρί». Τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας ἔχει ἐπιλεγῆ ἀκριβῶς γι’ αὐτὴ τὴν μεγάλη ἑορτή.

1. ΟΙ ΠΡΟΒΑΤΟΣΧΗΜΟΙ ΛΥΚΟΙ

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπὸ τὴν Μίλητο καλεῖ τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου νὰ ἔλθουν κοντά του καὶ τοὺς δίνει μεγάλες πνευματικὲς ὑποθῆκες λέγοντας: Γνωρίζω ὅτι μετὰ τὴν ἀναχώρησί μου θὰ ἀναδυθοῦν μέσα ἀπὸ τοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας ψευδοδιδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι σὰν λύκοι ἄγριοι καὶ σκληροὶ θὰ διαρπάζουν τὸ ποίμνιο ἀφανίζοντας τὶς ψυχὲς τῶν λογικῶν προβάτων. Θὰ διδάσκουν διδασκαλίες διεστραμμένες γιὰ νὰ ἀποσποῦν τοὺς μαθητὰς ἀπὸ τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ τοὺς παρασύρουν πίσω τους ὡς ὀπαδούς τους.

Γιατί ἆραγε ὁ θεῖος Παῦλος χαρακτηρίζει τοὺς αἱρετικοὺς ὡς λύκους ἄγριους καὶ σκληρούς, ἐνῶ ἀλλοῦ δὲν χρησιμοποιεῖ τέτοιους χαρακτηρισμούς; Ἀσφαλῶς ἡ ὅλη περιγραφὴ ἔχει τὴν ἀφετηρία της ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου, τὴν παραβολὴ τοῦ καλοῦ Ποιμένος, ὅπου ὁ Κύριος ὠνόμασε τὸν Ἑαυτό του καλὸν ποιμένα, καὶ ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας του ὡς λογικὰ πρόβατα. Καὶ προειδοποιεῖ ὁ Κύριος γιὰ λύκους ποὺ θὰ ἁρπάζουν καὶ θὰ σκορπίζουν τὰ πρόβατα. Καὶ ἀργότερα πάλι ὁ Κύριος εἶπε στοὺς μαθητάς του: «ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων» (Ματθ. ι΄ 16). Ὁ ἀπόστολος Παῦλος λοιπὸν ἀντλεῖ τὴν φρασεολογία του ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο καὶ ὀνομάζει τοὺς ψευδοδιδασκάλους αἱρετικοὺς ὅλων τῶν αἰώνων καὶ τῶν ἐποχῶν λύκους ἐπικίνδυνους καὶ ἄγριους, διότι αὐτοὶ θὰ εἰσορμοῦν μέσα στὸ λογικὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας, θὰ ἁρπάζουν τὶς ψυχὲς τῶν πιστῶν, θὰ τὶς διαστρέφουν καὶ θὰ τὶς ἀφανίζουν. Θὰ ἀποσποῦν τοὺς μαθητὰς ἀπὸ τοὺς ἀληθινοὺς ποιμένας τους καὶ θὰ τοὺς καθοδηγοῦν ὄχι πρὸς τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, ἀλλὰ στὸ πρόσωπό τους. Οἱ λύκοι αὐτοὶ μάλιστα θὰ εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνοι διότι θὰ εἶναι προβατόσχημοι. Δηλαδὴ θὰ φαίνωνται σὰν πρόβατα, ἐφόσον θὰ δηλώνουν μὲ περισσὴ πονηρία καὶ ὑποκρισία ὅτι θὰ εἶναι «Χριστιανοί». Κι ἔτσι θὰ παραπλανοῦν, θὰ διαιροῦν καὶ θὰ κατασπαράσσουν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

2. ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ

Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς ὁ ἀπόστολος Παῦλος δίνει στοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου δύο συμβουλές. Τοὺς ζητεῖ νὰ προσέχουν πρῶτα τὸν ἑαυτό τους, καὶ κατόπιν τὸ πνευματικό τους ποίμνιο. Γιατί ὅμως ἱεραρχεῖ ἔτσι τὰ πράγματα ὁ ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ; Τοὺς ζητεῖ νὰ προσέχουν πρῶτα τὸν ἑαυτό τους, διότι ὅταν οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι προσεκτικοὶ στὸν ἑαυτό τους καὶ ἄμεμπτοι στὴν ζωή τους, τότε καὶ τὸ ποίμνιο οἰκοδομεῖται καὶ στηρίζεται. Ὅλοι λοιπὸν οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας θὰ πρέπει νὰ προσέχουν πολὺ τὴν ζωὴ καὶ τὴν διαγωγή τους, τὰ λόγια καὶ τὰ ἔργα τους. Διότι ἀμέτρητα μάτια εἶναι στραμμένα ἐπάνω τους. Ἄλλα μάτια τοὺς κοιτοῦν μὲ θαυμασμὸ γιὰ νὰ μιμηθοῦν τὴ ζωή τους, κι ἄλλα μὲ κακία ψάχνουν νὰ βροῦν ἀφορμὴ νὰ τοὺς ἐπικρίνουν καὶ νὰ δημιουργήσουν σκάνδαλα.

3. ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ

Ὁ ἅγιος Ἀπόστολος ζητεῖ ἀπὸ τοὺς ποιμένας τῆς Ἐκκλησίας κατόπιν νὰ προσέχουν μὲ ἄγρυπνη φροντίδα καὶ τὸ ποίμνιό τους. Διότι, ἐξηγεῖ, ὁ Θεὸς τοὺς τοποθέτησε φύλακες, φρουροὺς ἄγρυπνους, ἐπόπτες τοῦ ποιμνίου. Ἔχουν χρέος λοιπὸν νὰ τὸ φροντίζουν ὅπως ὁ καλὸς ποιμένας τρέφει καὶ στεγάζει τὰ πρόβατά του. Νὰ τρέφουν τὰ πρόβατά τους σὲ λιβάδια χλοερὰ μὲ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία. Νὰ τὰ παιδαγωγοῦν στοργικὰ «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου». Ἀλλὰ καὶ μὲ φροντί-δα ἀνύστακτη νὰ ἀγρυπνοῦν μέρα καὶ νύκτα, γιὰ νὰ τὰ προφυλάσσουν ἀπὸ κάθε κίνδυνο, ἰδιαιτέρως δὲ ἀπὸ τοὺς ἄγριους λύκους, τοὺς αἱρετικούς.

Διότι, ὑπογραμμίζει ὁ Ἀπόστολος, γι’ αὐτὴν τὴν Ἐκκλησία του ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος, γι’ αὐτὴν δὲν ὑπολόγισε οὔτε αὐτὸ τὸ τίμιο αἷμα του. Θυσιάσθηκε γιὰ νὰ ἀπελευθερώσῃ ὅλους ἐμᾶς, τὰ λογικὰ πρόβατά του ἀπὸ τὴν σκλαβιὰ τοῦ ἀγριωτέρου λύκου, τοῦ διαβόλου. Πόσο ἀκριβὰ λοιπὸν ἐπλήρωσε μὲ τὸ ἀτίμητο αἷμα του τὴν δική μας ἐλευθερία! Πόση ἀξία ἔδωσε στὴν Ἐκκλησία του!

Ὅλοι μας ἑπομένως, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, αὐτὴν τὴν τόσο πολύτιμη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ποὺ τόσο ἀγάπησε ὁ Κύριός μας θὰ πρέπει νὰ τὴν ἀγαποῦμε καὶ νὰ τὴν προφυλάσσουμε ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της, τοὺς ἀμέτρητους αἱρετικοὺς ποὺ ἁλωνίζουν τὴν Ἑλλάδα μας. Μὴν ἐφησυχάζουμε καὶ μὴ γελιώμαστε. Ὅλες οἱ αἱρετικὲς ὁμάδες δὲν εἶναι «ἀδελφὲς ἐκκλησίες», δὲν ἀποτελοῦν κομμάτια τῆς μίας Ἐκκλησίας, ἀλλὰ εἶναι ἀγέλες προβατόσχημων λύκων ποὺ καιροφυλακτοῦν νὰ τὴν κατασπαράξουν. «Στῶμεν καλῶς». Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας καὶ τὰ μάτια μας!