«Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις» (Ἰωάν. 17,6)

Τοῦ Μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Τὴν λεγομένην Ἀρχιερατικὴν προσευχὴν τοῦ Κυρίου μας, τὴν ὁποίαν βαθύτατα συγκινημένος ἀπηύθυνε κατὰ τὴν Μεγάλην Πέμπτην πρὸς τὸν ἐν οὐρανοῖς Πατέρα Του, μᾶς ὑπενθύμισε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο. Τότε, ἐκεῖνες τὶς δραματικὲς στιγμὲς γιὰ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρωπότητα, μεταξὺ τῶν ἄλλων εἶπε προσευχόμενος ὁ Κύριός μας. «Ἐφανέρωσά σου τὸ ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις.»

Ποιὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ μᾶς ἐφανέρωσε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς; Τὸ ὄνομα Πατήρ. Οἱ ἄνθρωποι συνήθως, ὅταν ἀνεφέροντο στὸν Θεόν, μέσα στὸν νοῦν τους οἱ περισσότεροι, εἶχαν τὴν εἰκόνα τοῦ παντοδυνάμου καὶ ὕψιστου Ὄντος, τῆς φοβερῆς ὑπέρτατης Ἀρχῆς τῶν πάντων. Καί τοῦτο μολονότι ἤδη στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, μὲ ὄχι βέβαια τόσο φανερὸ τρόπο, ἀπεκαλύπτετο ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ – Πατέρα. Ὅπως γιὰ παράδειγμα, ὅταν ὁ ἱερὸς ψαλμωδός μᾶς διδάσκει. «Καθὼς οἰκτείρει πατὴρ υἱούς, ὠκτείρησε Κύριος τούς φοβουμένους αὐτόν» (Ψαλμ. 102,13). Ὅπως ὁ πατέρας λυπᾶται τά παιδιά του, ἔτσι καί ὁ Κύριος στούς οὐρανούς ὅσους ἔχουν φόβο Θεοῦ.

Κυρίως ὅμως τὴν ἀλήθεια, ὅτι ὁ Θεὸς στοὺς οὐρανοὺς εἶναι ὁ μεγάλος φιλόστοργος Πατέρας μας, τὴν ἀπεκάλυψε ὁ Μονογενὴς Υἱός Του, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Ἐκεῖνος ἐπίσης μᾶς ἐδίδαξε στὶς προσευχές μας νὰ ὀνομάζωμε Πατέρα τὸν Θεόν. «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς…».

Πατέρας! Τὸ Ὕψιστον Ὄν, ὁ ἐπέκεινα πάσης κτίσεως, ὁ Φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὁ Δημιουργὸς ἐκ τοῦ μὴ ὄντος τοῦ σύμπαντος, ἀρέσκεται νὰ τὸν προσφωνοῦν τὰ λογικὰ του πλάσματα στὴ γῆ Πατέρα! Τόσο τιμητικό, λοιπόν, εἶναι τὸ ὄνομα πατέρας; Ναὶ τόσο τιμητικὸ εἶναι!

Ὁ πατέρας, ποὺ εἶναι τὸ στήριγμα τοῦ σπιτιοῦ. Πού εἶναι, ὅ,τι ἀκριβῶς ἐκεῖνο τὸ βοηθητικό ξύλο, ποὺ ὑποστηρίζει τὸ μικρὸ δενδράκι, γιὰ νὰ μὴ τὸ ξερριζώσουν ἀπὸ τὸ χῶμα οἱ ἀνεμοθύελλες. Μέχρις ὅτου πετάξη πρὸς τὰ κάτω, στὸ χῶμα, ρίζες καὶ στερεωθῆ καλά.

Ὁ πατέρας, ποὺ σὰν τὸ σύννεφο, σκεπάζει τὰ παιδιά του μὲ τὶς συμβουλὲς καὶ τὴν ἀγάπη του, ἀπὸ τὶς πυρφόρες ἀκτίνες τῶν παθῶν καὶ τῆς κακίας τοῦ κόσμου. Ὁ πατέρας ποὺ κρατᾶ ἀπὸ τὸ χέρι στοργικὰ τὰ παιδιά του καὶ τὰ ὁδηγεῖ ἀσφαλῶς στὸ δρόμο τῆς ζωῆς, καὶ ποὺ θυμίζει αὐτό τὸ θερμὸ σφιχταγκάλιασμά παιδιοῦ-πατέρα τὸ ἄλλο ὡραῖο ψαλμικὸ χωρίο: «ἐκολλήθη ἡ ψυχή μου ὀπίσω σου, ἐμοῦ δὲ ἀντελάβετο ἡ δεξιά σου» (Ψαλμ. 62, 9)

Πατέρας στοὺς οὐρανοὺς ὁ Ὕψιστος Θεός, πατέρες στὴ γῆ καὶ οἱ μικροὶ καὶ χοϊκοὶ ἄνθρωποι. Πόση καύχηση ἐν Κυρίῳ θὰ πρέπη νὰ νιώθουν στὴ ψυχὴ τους οἱ καλοὶ πατέρες καὶ πόση συγχρόνως εὐθύνη γιὰ τὴν ἐξαιρετικὴ αὐτὴ θεϊκὴ τιμὴ!Τιμὴ καὶ εὐθύνη, ποὺ σύμφωνα μὲ τὴν Γραφὴ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν γῆ, ἀπὸ τὸ πρῶτο κλάμα τοῦ παιδιοῦ των καὶ καταλήγει σ’ αὐτὸν τόν οὐρανό, ὅταν τότε, στὴν ἄλλη ζωὴ, ὁ πατέρας θὰ στέκεται μπροστὰ στὸ Θρόνο τοῦ Θεοῦ μαζὶ μὲ τὰ παιδιά του καὶ θὰ ψελλίζη ἐκεῖνον τόν ὡραῖο προφητικό λόγο: «Ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδὶα, ἃ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός» (Ἠσαΐας 8,18)

Πατέρας! Ἀγάπη ἔμφυτη, ἐγκάρδια, στοργή, ἐνδιαφέρον ἀνύστακτο, εὐθύνη! Ἰδοὺ τί σημαίνει πατέρας γιὰ κάθε νοῆμον καὶ συνετὸ λογικὸ ὄν. Κάθε παραχάραξη τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ πατρικοῦ ρόλου ὁδηγεῖ σέ τερατώδη, βδελυρὴ, διαβολική ὕπαρξη. Γιὰ τέτοιους πατέρες, σπάνιους εὐτυχῶς, ποὺ λησμονοῦν θανάσιμα τὸ ρόλο τους, ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας γιὰ τὸν προδότη Ἰούδα. «Καλύτερα νὰ μὴ γεννιόταν ὁ ἄνθρωπος αὐτός…» (Ματθ. 26,24).

Ὅσοι, λοιπόν, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, εἶσθε πατέρες νὰ δοξάζετε τὸν Θεὸν γιὰ τὴν τιμὴ αὐτή, τὴν ὁποία τιμὴ ἔχει καὶ Αὐτὸς ὁ ἐν ὑψίστοις Θεός, ἀφοῦ αὐτὸ τὸ ἐπίθετο εἶναι τὸ προσφυέστερό Του, σύμφωνα μέ τόν Μονογενῆ κατά φύσιν Υἱό, ἐπίθετο.

Ἀλλὰ σήμερα, τὴν Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὴν ἁγία Πεντηκοστή, τιμοῦμε καὶ ἄλλους συνανθρώπους μας, οἱ ὁποῖοι οὐδέποτε ἦλθαν σὲ γάμου κοινωνία καὶ ὅμως ὀνομάζονται καὶ αὐτοὶ πατέρες, ὅπως τόσοι καὶ τόσοι ποὺ εἶναι οἰκογενειάρχες. Ποιοὶ εἶναι αὐτοί, ποὺ ἂν καὶ οὐδέποτε παντρεύθηκαν ὀνομάζονται Πατέρες;Εἶναι οἱ πνευματικοὶ πατέρες. Πού ἐγέννησαν παιδιὰ πνευματικὰ στὴν ἀληθινὴ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ. Τὰ παιδιά τους δὲν ἐγεννήθησαν «ἐξ αἱμάτων, οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκός, οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρός, ἀλλ’ ἐκ Θεοῦ ἐγεννήθησαν» (Ἰωάν. 1,13).

Μαζί, λοιπόν, μὲ τὸν κοινὸν Οὐράνιο Πατέρα μας τιμοῦμε σήμερα ὅλους τούς ἐπὶ γῆς πατέρες, καὶ τοὺς σαρκικοὺς καὶ τοὺς πνευματικούς, καὶ εὐχόμεθα τὴν ἐξ ὕψους δύναμιν καὶ τὸν ἄνωθεν φωτισμὸν στὸ ἱερὸν καὶ ὑψηλὸν ἔργον τους.  Μνημονεύομε ἐπίσης μέ συγκίνηση καί ὅσοι ἔχομε τούς πατέρες μας, τούς προσφιλεῖς, ἐπάνω στούς ούρανούς. Ἀμὴν.