Κύριος στόχος κάθε Χριστιανού είναι o Παράδεισος, η βασιλεία τού Θεού. «Μάτι δέν είδε καί αυτί δέν άκουσε καί λογισμός ανθρώπου δέν έβαλε όσα ετοίμασε o Θεός γι” αυτούς πού τόν αγαπούν», λέγει o μακάριος Παύλος (Α” Κορ. 2:9). Άν λοιπόν o απόστολος, πού μέ τή χάρη τού Θεού, μεταφέρθηκε στόν παράδεισο, δέν μπόρεσε νά περιγράψει τήν ένδοξη εκείνη μακαριότητα, πώς θά μπορέσουμε εμείς, οι άσοφοι νά προσεγγίσουμε αυτό τό μεγάλο μυστήριο; Αλλά καί οι γλώσσες οι εύλαλες όλων τών ρητόρων καί τών σοφών τού κόσμου άν μαζεύονταν, ακόμα καί τ” αστέρια τ” ουρανού καί τά φύλλα τών δένδρων άν γίνονταν γλώσσες, πάλι δέν θά μπορούσαν νά διηγηθούν τά ανεκλάλητα επουράνια αγαθά, πού, πράγματι, μάτι ποτέ δέν είδε καί δέν άκουσε αυτί καί λογισμός ανθρώπου δέν έβαλε. Πλήν όμως, γιά νά πάρουμε λίγο από τή γεύση καί τήν ευωδία τους, αξιώθηκαν κάποιοι άγιοι καί θεοφώτιστοι Πατέρες, όπως o θείος Χρυσόστομος, o ιερός Αυγουστίνος καί άλλοι πολλοί, νά oδηγηθούν από τό Άγιο Πνεύμα καί νά διατυπώσουν μέ ανθρώπινες λέξεις καί έννοιες τά απερίγραπτα καί ακατάληπτα μυστήρια τού παραδείσου. Άλλωστε o Θεός, συγκαταβαίνοντας στήν ανθρώπινη αδυναμία, επιτρέπει πολλές φορές, όπως βλέπομε στούς βίους τών Αγίων τή θέα ή τή νόηση τών μελλοντικών καί αΰλων αγαθών μέ τή μορφή γηΐνων καί υλικών, όπως κήπων, κοιλάδων, αισθητού φωτός, κ.ά. Η παραχώρηση τού Κυρίου γίνεται γιά τήν ψυχική μας παρηγοριά καί γιά τή στερέωσή μας στήν πίστη καί τήν ελπίδα τής αιώνιας ζωής.
Από τίς αγιοπατερικές ανθρωπομορφικές περιγραφές, λοιπόν, μπορούμε νά συλλάβουμε κάπως τό κάλλος, τή δόξα καί τήν ευφροσύνη τού παραδείσου. Τί είναι o παράδεισος; Εκεί η αγάπη είναι τέλεια. Εκεί o φόβος ανύπαρκτος. Εκεί η μέρα είναι ατελείωτη. Εκεί η νύκτα είναι άγνωστη.
Τώρα «η γνώση μας περιορίζεται μονάχα σ” ένα μέρος τής αλήθειας όταν, όμως στή μέλλουσα ζωή μάς δοθεί η τέλεια γνώση τής αλήθειας, τότε θά καταργηθεί τό μερικό τής αλήθειας, πού γνωρίζουμε τώρα… τώρα βλέπομε τά πράγματα θαμπά, σάν μέσ” από μεταλλικό καθρέπτη, τότε, όμως, πρόσωπο μέ πρόσωπο θά δούμε τό Θεό» (Α” Κορ. 13:9,10,12).
Στίς επίγειες γιορτές καί τά πανηγύρια έχουμε ανάκατο πλήθος ανθρώπων, ωραία ρούχα καί στολίδια, αφθονία καρπών, φώτα καί λαμπάδες, θόρυβο καί oχλαβοή. Στήν επουράνια γιορτή, αντί γιά τό ανάκατο πλήθος, θά συμπανηγυρίζουν καί θά δοξολογούν παναρμόνια τόν Κύριο μυριάδες αγγέλων, χιλιάδες αρχαγγέλων, συστήματα προφητών, χοροί μαρτύρων, τάγματα oσίων, συναθροίσεις αποστόλων, συγκροτήματα δικαίων αντί γιά ωραία ρούχα καί στολίδια, θά βλέπουμε στολές θεοΰφαντες καί στεφάνια αμαράντινα καί βραβεία άφθαρτα αντί γιά υλικούς καρπούς, θά περισσεύει o καρπός τού Πνεύματος, η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η χρηστότητα, η αγαθοσύνη αντί γιά φώτα καί λαμπάδες, τό ανέσπερο καί αιώνιο Φώς, τό Φώς τό αληθινό, τό Φώς τού κόσμου, o Ήλιος τής δικαιοσύνης. Αντί γιά θόρυβο καί oχλοβοή, ευταξία καί ύμνοι καί ωδές πνευματικές.
Εκεί θά είναι όσοι ένιωθαν τόν εαυτό τους φτωχό μπροστά στό Θεό, εκεί όσοι πενθούσαν γιά τίς αμαρτίες τους, εκεί όσοι ήταν πράοι, εκεί όσοι πεινούσαν καί διψούσαν τήν δικαιοσύνη τού Θεού, όσοι έδειχναν έλεος στούς συνανθρώπους τους, όσοι είχαν καθαρή καρδιά. Εκεί θά είναι όσοι σήκωσαν αγόγγυστα τίς πρόσκαιρες θλίψεις, καί τώρα απολαμβάνουν ατέλειωτο πλούτο αιώνιας δόξας (Β” Κορ. 4:17). Εκεί θά είναι η Παναγία μας πού έχει τή μεγαλύτερη τιμή καί δόξα, o Τίμιος Πρόδρομος, οι Χριστοκήρυκες άγιοι Απόστολοι, καί όλοι οι Μάρτυρες καί Άγιοι τής εκκλησίας μας.
Άς μιμηθούμε, αδελφοί, κι” εμείς αυτούς τούς εκλεκτούς τού Θεού. Άς σηκωθούμε από τόν ύπνο τής αμέλειας, άς πολεμήσομε τά πάθη καί τήν αμαρτία, άς αντισταθούμε στόν κόσμο, καί τό διάβολο, άς τηρήσομε τίς σωτήριες εντολές, άς καλλιεργήσομε τίς άγιες αρετές, γιά νά μάς βρεί έτοιμους η ημέρα τού Κυρίου. Όταν Εκείνος θά έρθει ως Κριτής τών ανθρώπων καί θ” ανταμείψει τόν καθένα ανάλογα μέ τίς πράξεις του, κι” έτσι νά κληρονομήσομε μαζί μέ τούς αγίους τήν επουράνια βασιλεία.
Αμήν.