Μεγάλη Τρίτη
Με αφορμή τη σημερινή παραβολή των δέκα παρθένων…
Η επιπολαιότητα του βαπτισμένου χριστιανού παρατηρούμε ότι εκδηλώνεται περισσότερο τη Μ. Τεσσαρακοστή και κορυφώνεται την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα. Η Εκκλησία, μεριμνώντας για το ποίμνιό της, δίνει τη δυνατότητα της συχνής Θείας μεταλήψεως(Μ. Δευτέρα, Μ. Τρίτη, Μ. Τετάρτη, Μ. Πέμπτη με δύο Θείες Λειτουργίες συνήθως όπως και το Μ. Σάββατο και φυσικά, την Ανάσταση το βράδυ). Σε αρκετές και κυρίως σε μεγάλες ενορίες τελούνται δύο θείες Λειτουργίες τη Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο που διαρκούν περίπου μία ώρα με την αιτιολογία της εξυπηρέτησης των εργαζομένων. Σκέφτομαι και προβληματίζομαι πολλές φορές, ειδικά μετά από καταιγισμό τηλεφωνημάτων στο γραφείο του ναού με την ερώτηση: «τι ώρα ακριβώς κοινωνάτε»…
…τόσες ευκαιρίες εκκλησιασμού τη Μ. Εβδομάδα δεν αρκούν για τον σύγχρονο άνθρωπο; Αν εργάζεται τις καθημερινές δε θα μπορούσε να μεταλάβει το Μ. Σάββατο στην πρώτη ανάσταση, μια τόσο όμορφη ακολουθία; Αν εργάζεται το Μ. Σάββατο τι δικαιολογία θα έχει να μην κοινωνήσει την Ανάσταση; Μήπως τελικά είμαστε χριστιανοί της τελευταίας στιγμής;
Φυσικά και υπάρχουν άνθρωποι με ιδιαίτερες συνθήκες στη ζωή τους όπως π.χ. κάποιος στρατιωτικός που αναγκάζεται να φύγει σε δύσκολη αποστολή μέσα στη Μ. Εβδομάδα, ένας γιατρός με δύσκολες εφημερίες κτλ.,
Οι υπόλοιποι, έχουμε πραγματική δικαιολογία;
Παράκληση…
Σας θερμοπαρακαλώ, όταν σκεφτείτε να προσεγγίσετε τον Θεό μέσω της Θείας μεταλήψεως να μην γίνετε σαν εκείνους που χωρίς ιδιαίτερη ανάγκη, τη Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο στη Θ. Λειτουργία που ξεκινά 7:00π.μ. και τελειώνει στις 08:00, έρχονται οχτώ παρά πέντε να πάρουν τη Θεία κοινωνία και μάλιστα να φύγουν πριν ακούσουν το Δι’ ευχών. Φροντίζουμε η ενδυμασία μας να είναι σεμνή και να ταιριάζει σε υποδοχή Θεού. Το κραγιόν κατά την ώρα της θείας κοινωνίας είναι και αυτό μια ένδειξη της άγνοιας που έχουμε για την πνευματική ζωή. Σε πολλές περιπτώσεις αν δεν προσέξει ο ιερέας, αναμιγνύεται μέσω της λαβίδας, η οποία βάφεται κόκκινη, με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας. Το να ερχόμαστε έχοντας πιει τον καφέ με το τσιγάρο είναι ασέβεια, όπως επίσης και το να καπνίσουμε μόλις κοινωνήσουμε. Πού θα πεταχτεί το αποτσίγαρο που ενδεχομένως το Αίμα του Κυρίου μας δεν έχει φύγει ακόμη από τα χείλη μας;
Μη ξεχνάς…
Μη ξεχνάμε ότι ο ιερέας πριν κοινωνήσει λέει εντός του ιερού βήματος τα εξής μεταξύ άλλων «Ἰδού, βαδίζω πρὸς θείαν κοινωνίαν· Πλαστουργέ, μὴ φλέξῃς με τῇ μετουσίᾳ· πῦρ γὰρ ὑπάρχεις τοὺς ἀναξίους φλέγον. ἀλλ᾿ οὖν κάθαρον ἐκ πάσης με κηλῖδος.
Μετάφραση: Νά, βαδίζω πρὸς τὴ θεία Κοινωνία. Πλαστουργέ μου, μὴ μὲ κατακάψεις τὴν ὥρα ποὺ θὰ μεταλαμβάνω. Γνωρίζω πὼς εἶσαι φωτιὰ ποὺ κατακαίει ὅσους ἀνάξια κοινωνοῦν. Ἀλλὰ Ἐσύ, Χριστέ μου, καθάρισέ με ἀπὸ τὰ στίγματα τῶν ἁμαρτιῶν μου.
Θεουργὸν Αἷμα φρίξον, ἄνθρωπε, βλέπων· ἄνθραξ γάρ ἐστι τοὺς ἀναξίους φλέγων· Θεοῦ τὸ Σῶμα καὶ θεοῖ με καὶ τρέφει· θεοῖ τὸ πνεῦμα, τὸν δὲ νοῦν τρέφει ξένως.
Μετάφραση: Ὦ ἄνθρωπε, φρίξε βλέποντας τὸ Αἶμα ποὺ σὲ θεοποιεῖ·Γιατὶ εἶναι φωτιὰ ποὺ κατακαίει τοὺς ἀνάξιους.Τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ Σῶμα αὐτό, καὶ μὲ τρέφει πνευματικὰ καὶ μὲ θεώνει. Θεώνει τὴν ψυχὴ καὶ τὸ πνεῦμα μου, καὶ τρέφει τὸ νοῦ μου μὲ τρόπο παράδοξο.
Θα πούμε… ο Θεός είναι Αγάπη… Ναι, είναι! Αλλά είναι και Θεός!
Πάνω απ’ όλα χρειάζεται επίγνωση του Ποιος είναι ο Θεός και στη συνέχεια μετάνοια για τις αμαρτίες μας σε συνδυασμό με το ιερό μυστήριο της εξομολόγησης. Ο Θεός μας αγαπάει όλους και στέλνει στη ζωή μας πολλές ευκαιρίες για να σώσει τις ψυχές μας, αρκεί να τις αρπάξουμε. Εύχομαι λοιπόν να γινόμαστε όλο και περισσότερο συνειδητοί χριστιανοί και όχι επιπόλαιοι για να μη μοιάσουμε στις πέντε παρθένες της παραβολής που έχασαν τον παράδεισο από αμέλεια και αναβλητικότητα.
Καλή Ανάσταση!
π. Γεώργιος Χριστοδούλου