Οραματίζομαι για την Εκκλησία της Κύπρου μεγάλες μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς της διακονίας μας. Με την ευλογία των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας, αλλά και των πνευματικών ορθοδόξων παραδόσεών μας, στοχεύω στον εκσυγχρονισμό της ποιμαντικής της Εκκλησίας, έτσι ώστε να μπορέσει να ξανασυντονιστεί με το σήμερα, προδιαγράφοντας ένα καλύτερο αύριο για την Κύπρο μας.
Η Εκκλησία, πέραν των αγιοπνευματικών της παραδόσεων, πρέπει σήμερα να μιλήσει στη γλώσσα της εποχής μας, μέσω του πολιτισμού, του αθλητισμού, της τέχνης, της μουσικής, της επιστήμης και της κοινωνικής πρόνοιας.
Προτεραιότητά μου θα είναι, πρωτίστως, η ενότητα και η συνεργασία εντός της Ιεράς Συνόδου. Πρέπει να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ όλων των Αδελφών και να μάθουμε, ότι, πέραν της προσωπικής ποιμαντικής ευθύνης, που έχει ο καθένας για το ποίμνιό του, πρέπει να λειτουργούμε και σαν ομάδα, με συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο για όλους τους τομείς της διακονίας μας. Αυτό, μάλιστα, ανά τακτά διαστήματα, θα πρέπει να το ελέγχουμε και να το παρακολουθούμε, διορθώνοντας τα όποια λάθη ή αναπροσαρμόζοντας τη στάση μας, ανάλογα με τις εξελίξεις.
Θεωρώ, ότι η Εκκλησία της Κύπρου έχει δυνατότητες και ικανότητες να καταστεί ωφέλιμη, όχι μόνο για τους πιστούς, αλλά, αδιακρίτως, για κάθε άνθρωπο, ξεχωριστά. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με τον άλλο, αλλά ούτε και ανώτερος ή κατώτερος από αυτόν. Ενώπιον του Θεού και Δημιουργού μας είμαστε όλοι ίσοι. Κατά τον Απόστολο Παύλο, δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλλην, δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει άρρεν και θήλυ, διότι όλοι εσείς είστε ένας άνθρωπος, εν Χριστώ Ιησού.
Η διαφορετικότητα δεν θα πρέπει να είναι εμπόδιο στις σχέσεις μας, αλλά ευκαιρία αλληλοσυμπλήρωσης. Η Εκκλησία της Κύπρου, ως φορέας κοινωνικής δικαιοσύνης, θα πρέπει να προάγει και να υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, την παγκόσμια ειρήνη και να προωθεί σθεναρά την οικολογική επαγρύπνηση. Μπορεί, ακόμη, να στηρίζει ανθρωπιστικές αποστολές, εντός και εκτός Κύπρου, και έχει υποχρέωση να στηρίζει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τα πρεσβυγενή εμπερίστατα Πατριαρχεία της Μέσης Ανατολής.
Το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου απαιτεί να έχουμε άποψη και θέση για όλα τα θέματα του κόσμου και της Ορθοδοξίας. Χωρίς δογματισμούς και δύσκαμπτες πολιτικές, θα πρέπει να αναγιγνώσκουμε σωστά τις εξελίξεις και να αναπροσαρμόζουμε τις δράσεις μας, βασιζόμενοι, πάντοτε, στις διαχρονικές αρχές μας. Ανέκαθεν, αναλαμβάναμε και πρέπει να συνεχίζουμε να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες ειρήνευσης και προόδου. Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να λησμονούμε και την καταγωγή και τις αρχές της φυλής μας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι σημαντικό για εμάς, όχι μόνο γιατί υπηρετεί ως η πρωτόθρονη Εκκλησία της Ορθοδοξίας, αλλά και γιατί διατηρεί στα σπλάχνα του την άσβεστη φλόγα της ελληνική βυζαντινής ιστορίας, παράδοσης, και θεολογίας. Στην Εκκλησία μας το Ουκρανικό Ζήτημα, πλέον, με τον πόλεμο έχει λήξει και δεν χωρεί οπισθοδρόμηση από τις αποφάσεις του Οικουμενικού Θρόνου, ανεξαρτήτως των εξελίξεων στις αρχιεπισκοπικές εκλογές στην Κύπρο.