Κατά το διήμερο 31 Οκτωβρίου και 1 Νοεμβρίου εορτάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Βεροίας,Ναούσης και Καμπανίας η εορτή των Αγίων Αναργύρων.
Την Τρίτη 31 Οκτωβρίου το απόγευμα, ο Σεβ.Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό στον Στενήμαχο Ημαθίας.
Την Τετάρτη 1 Νοεμβρίου το πρωί, ανήμερα της εορτής των Αγίων Αναργύρων, ο Σεβ.Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων, χοροστάτησε στον όρθρο, τέλεσε την θεία Λειτουργία και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Βεροίας.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :
«Ἡ πηγή τῶν ἰαμάτων, ἕνα καί μόνον ἐθεράπευε τοῦ ἔτους· ἡ σκηνή τῶν Ἀναργύρων, ἅπαν τό πλῆθος θεραπεύει τῶν νοσούντων», ἔψαλαν, ἀδελφοί μου, πρό ὀλίγου οἱ χοροί τῶν ἱεροψαλτῶν πρός τιμήν τῶν ἁγίων ἐνδόξων Ἀναργύρων Κοσμᾶ καί Δαμιανοῦ, παρουσιάζοντάς μας τίς δύο ἀντίθετες πραγματικότητες στίς ὁποῖες ἀναφέρεται ὁ ἱερός ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας.
Καί ποιές εἶναι αὐτές; Ἡ πρώτη πραγματικότητα εἶναι αὐτή τήν ὁποία μᾶς ἀφηγεῖται ὁ ἱερός εὐαγγελιστής σχετικά μέ τήν Προβατική κολυμβήθρα, ἐκεῖ ὅπου ἔκειτο «πλῆθος τυφλῶν καί χωλῶν» καί κάθε εἴδους ἀσθενῶν, περιμένοντας τήν κάθοδο τοῦ ἀγγέλου, πού θά τάρασσε τό νερό. Ὅμως ἐκεῖ ἕνας μόνο θεραπευόταν τόν χρόνο, ὅποιος προλάβαινε νά μπεῖ πρῶτος, γι᾽αὐτό καί ὁ παράλυτος τόν ὁποῖο θεράπευσε ὁ Χριστός περίμενε 38 ὁλόκληρα χρόνια.
Ἡ δεύτερη πραγματικότητα εἶναι αὐτή τοῦ ναοῦ τῶν ἁγίων Ἀναργύρων, ἐκεῖ ὅπου ὅποιος προσέτρεχε θεραπευόταν, χωρίς ἐξαίρεση, χωρίς ἀναμονή. Γιατί οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι, οἱ ἅγιοι Κοσμᾶς καί Δαμιανός, τῶν ὁποίων τήν ἱερά μνήμη τελοῦμε σήμερα, ἀδελφοί μου, διέχεαν τή χάρη πού ἔλαβαν ἀπό τόν Χριστό σέ ὅλους τούς ἀσθενεῖς πού ἔσπευδαν πρός αὐτούς ζητώντας τή θεραπεία καί τήν ἀπαλλαγή ἀπό τίς ἀσθένειες πού τούς ταλαιπωροῦσαν καί τούς κατέτρυχαν. Ἔκαναν δηλαδή αὐτό πού ἔκαναν καί ὅταν βρισκόταν ἐν ζωῇ, θεραπεύοντας μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ ὅλους τούς ἀρρώστους πού ζητοῦσαν τή βοήθειά τους.
Δέν τό ἔκαναν ὅμως αὐτό μόνο στό παρελθόν. Δέν τό ἔκαναν μόνο στόν ναό τους καί στό περίφημο μοναστήρι τους στήν Κωνσταντινούπολη. Τό κάνουν, ἀδελφοί μου, καί σήμερα. Τό κάνουν καί σέ αὐτό τόν ἱερό ναό πού εἶναι ἀφιερωμένος στή χάρη τους καί σέ κάθε ἱερό τους ναό καί γιά κάθε πιστό πού προσφεύγει σ᾽ αὐτούς, πού ἀσπάζεται μέ εὐλάβεια τήν ἱερή τους εἰκόνα, πού ζητᾶ μέ πίστη τήν ἐπέμβαση καί τή θεραπεία.
Πόσο πιό προνομιοῦχοι εἴμεθα ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, οἱ ὁποῖοι ἔχουμε αὐτή τή μεγάλη εὐλογία στή ζωή μας. Νά ἔχουμε προστάτες καί βοηθούς καί θεραπευτές τούς ἁγίους Ἀναργύρους καθημερινά στή ζωή μας καί νά μποροῦμε νά καταφεύγουμε στή χάρη τους μέ τή βεβαιότητα ὅτι θά λάβουμε τήν ἴαση καί τή θεραπεία πού ζητοῦμε, γιατί οἱ ἅγιοι Κοσμᾶς καί Δαμιανός εἶναι φιλεύσπλαγχνοι καί φιλάνθρωποι καί προσφέρουν τή χάρη πού ἔλαβαν ἀπό τόν Θεό ἀφειδῶς καί μέ πολλή ἀγάπη στούς ἀνθρώπους.
Ἡ μεγάλη ὅμως αὐτή εὔνοια τοῦ Θεοῦ πρός ἐμᾶς, ἀδελφοί μου, ἔναντι τῶν παλαιῶν Ἰσραηλιτῶν πού ἀνέμεναν τή θεραπεία ἀπό τήν κάθοδο τοῦ ἀγγέλου στήν Προβατική κολυμβήθρα, θά πρέπει νά μᾶς παρακινήσει, ὥστε νά ἀνταποκριθοῦμε σέ αὐτή μέ τή στάση μας καί τή ζωή μας.
Θά πρέπει νά μᾶς παρακινήσει ὄχι μόνο νά μήν περιμένουμε ἀδρανεῖς τή θεραπεία τῆς ὅποιας σωματικῆς ἤ ψυχικῆς μας ἀσθενείας, ἀλλά νά προσπαθοῦμε καί νά ἀγωνιζόμεθα νά ὁμοιάσουμε στή ζωή μας τούς ἑορταζομένους ἁγίους Ἀναργύρους. Νά τούς ὁμοιάσουμε στήν πίστη στόν Θεό καί στήν ἀγάπη στόν Θεό καί στούς ἀνθρώπους. Διότι ἡ πίστη καί ἡ ἀγάπη τους στόν Θεό, ἀλλά καί ἡ ἀγάπη τους στούς ἀνθρώπους ἦταν αὐτές πού προσείλκυσαν τή χάρη τοῦ Θεοῦ.
Πολλές φορές, ἀδελφοί μου, ἀντιμετωπίζουμε τίς δύο αὐτές ἀρετές ἐπιπόλαια καί ἐπιφανειακά. Λέμε ὅτι ἔχουμε πίστη στόν Θεό, γιατί βαπτισθήκαμε χριστιανοί καί πηγαίνουμε στήν ἐκκλησία. Λέμε ὅτι ἔχουμε πίστη στόν Θεό, γιατί στίς δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς μας προσευχόμεθα καί ἐπικαλούμεθα τή βοήθειά του. Ὅμως αὐτή δέν εἶναι ἡ πίστη πού περιμένει ὁ Χριστός ἀπό ἐμᾶς. Δέν εἶναι ἡ πίστη πού εἶχαν οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι. Ὁ Χριστός θέλει τήν πίστη μας νά μήν περιορίζεται στά λόγια ἀλλά νά ἀποδεικνύεται μέ ἔργα, γιατί, ὅπως λέει καί ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος, «πίστις ἄνευ ἔργων νεκρά ἐστί». Πίστη δηλαδή πού δέν τεκμηριώνεται μέ ἔργα εἶναι νεκρή. Δέν ἔχει κανένα νόημα καί καμιά σημασία.
Καί ποιά εἶναι τά ἔργα μέ τά ὁποῖα θά πρέπει νά ἀποδεικνύουμε τήν πίστη μας; Εἶναι, ἀδελφοί μου, τά ἀγαθά ἔργα, τά ἔργα τῶν ἀρετῶν, τά ἔργα τῆς ἀγάπης. Ἀποδεικνύουμε τήν πίστη μας στόν Χριστό, ὅταν κάνουμε ὅσα μᾶς λέει νά κάνουμε, ὅταν τηροῦμε τίς ἐντολές. Διαφορετικά μπορεῖ νά λέμε ὅτι τόν πιστεύουμε, ἀλλά στήν πράξη τόν ἀρνούμεθα, ἐφόσον τά ἔργα μας καί ἡ ζωή μας δέν εἶναι αὐτά πού Ἐκεῖνος μᾶς ζητᾶ.
Ἐάν ὅμως προσπαθοῦμε νά ἐφαρμόζουμε ὅσα μᾶς δίδαξε, ἐάν κυρίως προσφέρουμε ἔργα ἀγάπης, βοηθείας καί συμπαραστάσεως στούς ἀδελφούς μας πού ἔχουν τήν ἀνάγκη μας καί ἀναστρεφόμεθα στόν κόσμο ὄχι ἐπιδιώκοντας τό δικό μας συμφέρον ἀλλά τό συμφέρον τῶν ἄλλων, τότε, ἀδελφοί μου, θά ἀνταποκρινόμεθα στή μεγάλη αὐτή εὔνοια τοῦ Θεοῦ, νά παρέχει καί σέ μᾶς τόσο πλούσια τή χάρη του διά τῶν ἑορταζομένων ἁγίων Ἀναργύρων, ἀλλά καί νά τήν προσελκύουμε ἀκόμη περισσότερο στή ζωή μας.