Η Θυσία του Χριστού

Ἀπόστολος: Ἑβρ. θ´ 11-14
Εὐαγγέλιον: Μᾶρκ. ι´ 32-45
Ἦχος: πλ. δ´.− Ἑωθινόν: Η´
Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
1. Ο αιώνιος Λυτρωτής,
Ή σημερινή αποστολική περικοπή άπό τήν πρός ‘Εβραίους έπιστολή άναφέρεται στόν Κύριο Ίησοΰ Χριστό ώς Αρχιερέα και στά έξαίρετα όγαθά πού πη­γάζουν άπό τή Θυσία Του και τήν Άρχιερατική Του με­σιτεία. Ό Χριστός μέ τήν Ένανθρώπησή Του ήρθε και έζησε άνάμεσά μας και προσέφερε θυσία, όχι «δι’ αίμα­τος τράγων και μόσχων», άλλά «διά τοϋ ίδίου αίμα­τος». Δηλαδή δέν χρησιμοποίησε γιά τή θυσία, τό αίμα τράγων και μόσχων, όπως οί άρχιερείς τών ‘Ιουδαίων, άλλά πρόσφερε τό δικό Του Αίμα και «είσήλθεν έφάπαξ είς τά Άγια, αίωνίαν λύτρωσιν εύράμενος»· εισήλθε μιά γιά πάντα στά έπουράνια Άγια και έξασφάλισε γιά μας απολύτρωση, όχι προσωρινή άλλά αιώνια.

«Αίωνίαν λύτρωσιν». Τί εύεργεσία του Θεού! Ήμα­σταν αιχμάλωτοι στήν άμαρτία και ό Κύριος έγινε ό Λυτρωτής και ‘Ελευθερωτής μας. Μας απελευθέρωσε άπό τή δουλεία τής άμαρτίας, τήν τυραννία του διαβό­λου και τό κράτος τοΰ θανάτου, και μάς χάρισε «αίω­νίαν λύτρωσιν».

Αυτή ή άπολύτρωση μάς χαρίζει πλούτο αγαθών και σ’ αύτήν έδώ τή ζωή άλλά και στήν αιωνιότητα. «Οσοι πιστεύουν στόν Χριστό και άγωνίζονται νά ζουν σύμφωνα μέ τό θέλημά Του μετέχοντας στά έξαγιαστικά Μυστήρια τής’Εκκλησίας, ήδη άπολαμβάνουν τά άγαθά αύτά: Άφεση αμαρτιών, ειρήνη, χαρά, δύναμη, άγιασμό και τήν ελπίδα αιωνίου δόξης και χαράς στήν ούράνια Βασιλεία Του.

2. To Aίμα του Xριστού
Ό θεόπνευστος Απόστολος κάνει σύγκριση τών θυσιών της Παλαιάς Διαθήκης και της Θυσίας τοΰ Μεγάλου Άρχιερέως Κυρίου Ίησοϋ Χριστού και ύπογραμμίζει τήν ολοφάνερη ύπεροχή της Θυσίας τοϋ Χριστού. Λέγει: Έάν τό αίμα τών ταύρων και τών τράγων και τό ράντισμα μέ τό νερό και τή στάχτη τών διαφόρων θυσιών έδινε στούς θρη­σκευτικά μολυσμένους και άκάθαρτους έναν εξωτερικό καθαρμό και έξαγνισμό, προκειμένου νά μποροϋν νά με­τέχουν στή λατρεία, πόσο μάλλον θά καθαρίσει τή συνείδησή σας τό Αίμα τοϋ Χριστοϋ, «ός διά Πνεύματος αιω­νίου έαυτόν προσήνεγκεν άμωμον τω Θεώ», ό Όποιος μέ τό αιώνιο Πνεϋμα πού κατοικούσε μέσα Του πρόσφε­ρε στον Θεό ώς Θυσία τόν έαυτό Του, ολοκληρωτικά καθαρό και έλεύθερο άπό κάθε ρύπο άμαρτίας;

Ακριβώς, ή Θυσία τοϋ Χριστοϋ έχει άνεκτίμητη άξία και δύναμη. Δέν βα­σίζεται σέ αίμα άλογων ζώων, άλλά στό Αίμα τοϋ Θεανθρώπου Κυρίου, στή Θυσία του σαρκωθέντος Υίοϋ τοϋ Θεοϋ, ό Όποιος ώς άπολύτως άναμάρτητος, προσέφερε έκουσίως τόν Έαυ­τό Του ύπέρ της αιωνίου σωτηρίας τοϋ κόσμου. Αλήθεια, ποιός μπορεί νά εκτι­μήσει τό μέγεθος της άξιας αύτής της μοναδικής Θυσίας; Και ποιός μπορεί νά εκφράσει άντάξια τήν εύγνωμοσύνη του στήν άπειρη άγάπη τοΰ Θεοϋ, πού παρέχει σέ κάθε άμαρτωλό τή λύ­τρωση μέ τόσο θαυμαστό και άκατάληπτο τρόπο;

Εξαγορασθήκαμε και άπελευθερωθήκαμε «ού φθαρτοίς, άργυρίω ή χρυσίω», όχι μέ λύτρα φθαρτά, δηλαδή μέ άσημένια και χρυσά νομίσματα, άλλά  «τιμίω αίματι ώς άμνοϋ άμώμου και άσπιλου Χριστοϋ» (Α’ Πέτρ. α’ 18­19)· μέ τό πολύτιμο Αίμα τοϋ Χριστοϋ, πού προσφέρθηκε θυσία σάν αίμα μικρού άρνιού τελείως άμόλυντου και καθαροϋ άπό κάθε κηλίδα άμαρτίας. Μάς έσωσε ό Θεάνθρωπος μέ τό Τί­μιο Αίμα Του. Πραγματικά άσύλληπτη χάρη και τιμή!

3. Kαθαρή συνείδηση
Αύτή ή άνεκτίμητης άξίας Θυσία τοϋ Χριστοϋ, γράφει ό άγιος Απόστολος στήν έπιστολή του, «καθαριεί τήν συνείδησιν ύμών άπό νεκρών έργων εις τό λατρεύειν Θεώ ζώντι»· καθαρίζει τή συνείδησή σας άπό τά έργα της άμαρ­τίας, πού νεκρώνουν τήν ψυχή, και σας άξιώνει νά λατρεύετε άξίως τόν ζωντανό Θεό.

Κάθε άμαρτία μολύνει τό έσωτερικό μας και δημιουργεί τύψεις στή συνείδησή μας. Πώς νά τολμήσουμε νά πλησιάσουμε τόν άγιο Θεό, όταν έχου­με τήν ψυχή μας μολυσμένη μέ τόσες άμαρτίες; Τίποτε άλλο δέν μπορεί νά μάς άπαλλάξει άπό τό βάρος αύτό και νά μάς καθαρίσει άπό τόν ρύπο της άμαρτίας, παρά μόνο τό άτίμητο Αίμα τοϋ Κυρίου.

Καθώς λοιπόν πλησιάζουμε ήδη πρός τήν Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, άς φροντίσουμε νά καθαρίσουμε τήν ψυχή μας μέ τό ιερό Μυστήριο της Έξομολογήσεως, ώστε νά άξιωθούμε νά λατρεύσουμε τόν Σταυρωθέντα και Άναστάντα Κύριο «ψυχαίς καθαραΐς και άρρυπώτοις χείλεσι» και νά κοινωνήσουμε τό Πανάγιο Σώμα και τό Τίμιο Αίμα Του μέ άγνή συνείδηση και καρ­διά γεμάτη άπό εύγνωμοσύνη και άγά­πη πρός τόν αιώνιο Λυτρωτή μας.
Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”