Ιερά Αγρυπνία επ΄ ευκαιρία της μεγάλης εορτής του εν Αγίοις πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Θαυματουργού, ετελέσθη την 13η προς την 14η του τρέχοντος μηνός Νοεμβρίου ε.έ., εις τον φερώνυμο Ιερό Ναό των Λαγυνών, μιας περιοχής που τιμάται όλος ιδιαιτέρως ο Μεγάλος Θεολόγος και Πατέρας της Ορθοδοξίας από τα παλαιά έτη, καθώς εκεί υπήρχε μεγάλη Αδελφότητα επ΄ονόματι του Αγίου και η οποία είχε φιλοτεχνήσει και αφιέρωσε την ιστορική εικόνα που φυλάσσετε σε περίοπτη θέση.
Προ της ενάρξεως της Ιεράς Αγρυπνίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ.κ. Ιωάννης, χοροστάτησε του πανηγυρικού Αρχιερατικού Εσπερινού εις τον επίσης νεόδμητο Ιερό Ναό του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, εις την περιοχή του Μελισσοχωρίου.
Κατά την διάρκεια της ομιλίας του προς το παριστάμενο εκκλησίασμα και των δύο Ιερών Ναών, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά κ.κ. Ιωάννης, αναφέρθηκε στους τρεις τιμώμενους σήμερα Αγίους, τον Απόστολο Φίλιππο, τον Νεομάρτυρα Κωνσταντίνο τον Υδραίο και στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, οι οποίοι όπως χαρακτηριστικά σημείωσε «αν και ζουν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, εκείνο το σημείο που αποτελεί κοινό γνώρισμα τους είναι η Ομολογία τους και η Διδασκαλία της Πίστεως μας.
Και οι τρεις διδάσκουν με την ζωή τους, το φρόνημα τους και το Μαρτύριο τους, την μόνη Αλήθεια, την Πίστη τους προς τον Ένα και Αληθινό Θεό, καθώς επίσης και την Αφοσίωση τους εις την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία.
Η κοινή τους αυτή παρουσία στο Συναξάρι, μας δίδει την μεγάλη ευκαιρία να κατανοήσουμε ότι όλοι οι άνθρωποι, όλων των εποχών, έχουν τις αυτές ευκαιρίες, είτε να ζήσουν τις Μεγάλες Αλήθειες της Πίστεως μας, είτε να αγωνιστούν υπέρ αυτών, είτε να δώσουν την Μαρτυρία εκείνη οποία είναι Μαρτυρία Αίματος. Ζούσαν την αλήθεια και ομολογούσαν ενώπιων των ανθρώπων την κοινή πρόσκληση που ισχύει και για όλους εμάς, την πρόσκληση διά την Σωτηρία, διότι ο Θεός «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν».
Εν συνεχεία κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά για το πρόσωπο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης υπογράμμισε ότι ο Μεγάλος αυτός Ιεράρχης, μεγάλωσε σε μία οικογένεια η οποία πίστευε εις τον Θεό, κάτι το οποίο είναι σπάνιο ακόμη και στις ημέρες μας. Και ο πατέρας του αν και Συγκλητικός, έχοντας υψηλό αξίωμα στην κυβέρνηση του Κράτους την ώρα των αποφάσεων, ήτο άνθρωπος προσευχόμενος, εν αντιθέσει με την σήμερον ημέρα που οι πολιτικοί μας άρχοντες δεν είναι προσευχόμενοι την ώρα που επιτελούν το καθήκον τους προς την Πατρίδα και τον Λαό. Η εικόνα αυτή και τα παραδείγματα των γονέων και της οικογένειας τους, έδωσαν την ευκαιρία στο Άγιο Γρηγόριο, να κάνει τις σωστές επιλογές για τον Βίο του.
Ο Άγιος Γρηγόριος έζησε την ζωή της ασκήσεως ως Μοναχός, αποθέτοντας το μάταιο φρόνημα, και μέσα από το ταπεινό φρόνημα του ανέπτυξε πολλαπλώς τα χαρίσματα εκείνα με τον οποίο τον προίκισε ο Θεός, αξιώνοντας τον να γίνει Επίσκοπος της μεγαλωνύμου πόλεως της Θεσσαλονίκης, η οποία επί των ημερών του γνωρίζει ημέρες δόξης, βιώνοντας στιγμές αγωνιστής παρουσίας, διότι ο Γρηγόριος αγωνίστηκε σθεναρά εναντίων των αιρετικών κρατώντας Ορθόδοξο την Πίστη μας, απαλλάσσοντας από όλους τους κινδύνους που προσπαθούσαν να την αλλοιώσουν, και τέλος κατορθώνοντας να εκφράζει με την Πατερική του Διδασκαλία, ολόκληρη την Θεολογία των Πατέρων της Εκκλησίας μας.
Είναι πολλή δύσκολο να ομιλεί κανείς για τον Αληθινά Μεγάλο Γρηγόριο τον Παλαμά, τον οποίο ο μαθητής του Άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος στα συγγράμματα του, τον αποκαλεί Μεγάλο.
Έβλεπε το Φως της Καινής Κτίσεως, το Φως της Ζωής, το Άκτιστο Φως, που όταν δει κανείς αυτό το Φως τότε μόνο καταλαβαίνει πόσο αληθινή είναι η ζωή της Βασιλείας των Ουρανών και πόσο ψεύτικη είναι επίγεια ζωή».
Εν συνεχεία του λόγου του ο Σεβασμιώτατος σημείωσε ότι «ο Άγιος Γρηγόριος προσδιορίζει επακριβώς τα στάδια της πνευματικής ζωής, με πρώτο το στάδιο της εσωτερικής και πνευματικής καθάρσεως και πράττει με τα χέρια και τον νου του, το έργο της αρετής και της αγάπης.
Μέσα στην ζωή που ζούμε και εμείς σήμερα υπάρχουν όλες οι προκλήσεις και για την ζωή της Πίστεως αλλά και για την ζωή της απιστίας, και για την ζωή της Μαρτυρίας και της Ομολογίας, αλλά και της αρνήσεως του ονόματος του Κυρίου.
Καταλήγοντας την ομιλία του ο Μητροπολίτης Λαγκαδά κ.κ. Ιωάννης επεσήμανε ότι ενώ ξέρουμε ποιο είναι το σωστό και τι πρέπει να πράξουμε, εμείς κάνουμε το αντίθετο. Σημασία έχει τι λέει η καρδιά μας και το βίωμα μας. Εμείς σήμερα προσευχόμεθα ή μαθαίνουμε στα παιδιά μας να προσεύχονται;
Η Εκκλησία μας δεν διδάσκει μόνο καλούς τρόπους ζωής όπως νομίζουν κάποιοι, αλλά μας οδηγεί στον Θεό και μας ενώνει με τον Θεό, μας οδηγεί στην Βασιλεία των Ουρανών και στην ζωή της Καινής Κτίσεως, δίδοντας μας την δυνατότητα να έχουμε εμπειρική γνώση της αναδημιουργίας.
Αυτό που Ευαγγελίζεται η Εκκλησία δεν είναι η κτισιολογία την οποία παρατηρούμε έντονα στις ημέρες μας. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τα ξεχωρίζει αυτά και μας λέει ότι άλλο είναι η κτίση και άλλο ο δημιουργός, άλλο είναι το κτιστό και άλλο το άκτιστο.
Ο Θεός μας δημιούργησε σε αυτόν τον κόσμο που είναι Κτιστός, όμως δεν μας άφησε να είμαστε ανακυκλούμενοι στην κτιστότητα αλλά άνοιξε την πύλη της Ακτίστου Χάριτος και μας δίδει την δυνατότητα να ζούμε το Άκτιστο και αυτά που υπερβαίνουν τα παρόντα, βιώνοντας τα μέλλοντα.
Η Μεγάλη μορφή του Γρηγορίου του Παλαμά, δίδει στην Αγία μας Εκκλησία πολλά και ωφέλιμα διδάγματα για την ζωή της, για τους αγώνες της, για τον Κλήρο και τον Λαό.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς έδωσε μάχη εναντίων της κακοδοξίας των αιρέσεων και αφορμές στους ανθρώπους για Μετάνοια και τους εκκάλεσε να επανέλθουν από την πλάνη εις την ορθή Πίστη, σκορπίζοντας παντού το Φως της Αλήθειας και της Θεογνωσίας και εδίδαξε στον λαό να έχει μέριμνα στην ζωή του για το μεγάλο γεγονός της Σωτηρίας.
Όσοι άκουσαν τον Άγιο κέρδισαν τον Παράδεισο και όσοι εφάρμοσαν τα λόγια του, κέρδισαν και στην παρούσα ζωή και στην αιώνιο ζωή, προγευόμενοι όλα εκείνα τα αγαθά που ετοίμασε ο Θεός για τον άνθρωπο.
Ο Μεγάλος αυτός Πατέρας της Ορθοδόξου Πίστεως μας δείχνει και σήμερα τον δρόμο που οδηγεί στον Παράδεισο και αυτός ο δρόμος είναι της Ασκήσεως, των Πνευματικών Αγώνων και του Ταπεινού Φρονήματος, είναι ο δρόμος της Μετανοίας και της καθάρσεως του νου και της καρδίας από παντός μολυσμού.
Η διδασκαλία του Ευαγγελίου περί της βιοτικής μερίμνης είναι σαφέστατη, ο άνθρωπος θα πρέπει να είναι πάντοτε ελεύθερος και ανεξάρτητος και όχι δέσμιος από τις μέριμνες του βίου του.
Η Εκκλησία, μας ζητά από εμάς μέσα από την ζωή των Αγίων, να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό και για το παρόν μας αλλά και για το μέλλον μας».
