Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Αγαπητοί μου αδελφοί, ας μεταφερθούμε νοερώς στην εποχή των γεγονότων του Ευαγγελίου προκειμένου να κατανοήσετε όσα θα αναφέρουμε στις διψασμένες για λόγο Θεού καρδιές σας. Ας δούμε νοητά τον Κύριο να περπατά στην ακρογιαλιά της λίμνης της Γαλιλαίας και εκεί να καλεί τους πρώτους μαθητές Του να Τον ακολουθήσουν. Δεν καλεί καθηγητές Πανεπιστημίων ή ανθρώπους των γραμμάτων, της εξουσίας και του πλούτου, αλλά ανθρώπους απλούς και ταπεινούς, ανθρώπους του καθημερινού μεροκάματου, που είναι αγράμματοι ψαράδες.
Τι όμορφη εικόνα είναι αυτή! Ένας καλός ζωγράφος θα μπορούσε να ζωγραφίσει τον Κύριό μας να περπατά στην ακρογιαλιά και εκεί να συνομιλεί με τους απλούς ψαράδες… Κι άλλες όμορφες ευαγγελικές εικόνες θα μπορούσε ένας καλλιτέχνης να απεικονίσει σε ένα μεγάλο πίνακα, όπως τον Κύριο να ομιλεί όρθιος επάνω στην κορυφή του λόφου των «Μακαρισμών» και τις χιλιάδες του λαού να κάθονται στις πλαγιές του ακούγοντας τον διδάσκαλό τους.
Αλλά δείτε και στο σημερινό ανάγνωσμα τι όμορφη εικόνα μας μεταφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς για τον διδάσκαλό μας! Ο Κύριος στέκεται όρθιος μέσα σε ένα καΐκι στη λίμνη της Γενησαρέτ και απέναντί του κατακλύζει την παραλία όχλος πολύς που θέλει να Τον δει και λαχταρά να Τον ακούσει. Ο Κύριος τους διδάσκει με παραβολές μέσα από την καθημερινή ζωή, μεταφέροντας με τον λόγο Του τις ψυχές των ανθρώπων από τα γήινα στα ουράνια, για να βρουν το δρόμο προς τη σωτηρία τους στη Βασιλεία των Ουρανών.
Εκεί γνωρίζει και έναν καλό ψαρά, τον Πέτρο, ο οποίος αργότερα μαζί με τον Παύλο θα γίνουν οι Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι και διδάσκαλοι της Οικουμένης. Τι λόγια του απευθύνει; Έλα κοντά μου και από σήμερα στο μεγάλο δίχτυ που θα απλώσεις, θα ψαρεύεις όχι ψάρια, αλλά ανθρώπινες ψυχές, που θα τις μεταφέρεις στη Βασιλεία του Θεού, εκεί όπου είναι η Αιώνια Ζωή. Ο Πέτρος δεν αντιλόγησε στον Ιησού, μόνο Τον ακολούθησε…
Θεέ μου, τι όμορφες ημέρες είναι αυτές που ζουν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης! Άνθρωποι προνομιούχοι και ευτυχισμένοι, όπως ο ίδιος ο Κύριος τους απεκάλεσε: Ευτυχισμένα είναι τα μάτια σας που βλέπουν όσα βλέπετε και τα αυτιά σας που ακούν όσα ακούνε, τους είπε, διότι πολλοί προφήτες και βασιλείς θέλησαν να δουν όσα εσείς βλέπετε και να ακούσουν όσα εσείς ακούτε, αλλά ούτε τα είδαν, ούτε τα άκουσαν. Όντως προνομιούχοι άνθρωποι ήταν όλοι αυτοί που είδαν το πρόσωπο του Ιησού Χριστού και άκουσαν από το στόμα Του το μοναδικό λόγο που ακούστηκε ποτέ επάνω στη γη.
Έλα Πέτρο κοντά μου, διότι έχουμε πολλή εργασία να κάνουμε. Πρέπει γρήγορα να γεμίσουμε τα δίχτυα του Θεού με εκατομμύρια ψυχές, να τις μεταφέρουμε εκεί που είναι η αιώνια ζωή και η Βασιλεία του Θεού, διότι εδώ στη γη θα χαθούν, καθότι βασιλεύει ο θάνατος. Ο Πέτρος και οι άλλοι μαθητές που επέλεξε ο Κύριος υπακούνε και εργάζονται καθημερινά σκληρά, ψαρεύοντας αθάνατες ψυχές, για τις οποίες έδωσε τη ζωή Του επί του σταυρού το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Ιησούς Χριστός.
Αδελφοί μου, ας επανέλθουμε στο σήμερα, σε όλους εμάς που δεχθήκαμε να γίνουμε μαθητές Του και βαπτιστήκαμε στο Άγιο Όνομά Του. Μιμούμαστε εμείς τους πρώτους μαθητές του Ιησού; Εκείνοι ήταν οι πρώτοι μαθητές Του και εμείς που ζούμε στις έσχατες ημέρες, ίσως να είμαστε οι έσχατοι μαθητές του Ιησού Χριστού. Έχουμε μέσα στις καρδιές μας τη φλόγα της αγάπης για τον Χριστό όπως την είχαν οι πρώτοι μαθητές, που περιήρχοντο από πόλη σε πόλη, από γειτονιά σε γειτονιά, από σπίτι σε σπίτι, για να πιάσουν στα δίχτυα του Χριστού αθάνατες ψυχές και υπέστησαν γι’ αυτό οι φυλακίσεις, διωγμούς και θάνατο;
Τα δικά μας αυτιά δεν ακούν τη φωνή του διδασκάλου μας που λέγει: «Πορευθέντες μαθητέυσατε πάντα τα έθνη»; Τι μαθητές του Ιησού είμαστε όλοι εμείς που καθόμαστε στο σπίτι μας, στις βεράντες μας και στις καφετέριες; Τι λόγο θα δώσουμε στον Κύριο ως έσχατοι μαθητές, όταν θα μας πει στην μέλλουσα κρίση, «εγώ έδωσα νέα εντολή σε όλους τους μαθητές μου ανά τους αιώνες να πορεύονται σε όλα τα έθνη και τους τόπους και να «ψαρεύουν» ψυχές αθάνατες, για τη Βασιλεία του Θεού, εσείς τι κάνατε;»
Τι θα απαντήσουμε όταν μας ρωτήσει ο Κύριός μας «Πόσες ψυχές αδελφέ μου, οδήγησες στη Βασιλεία του Θεού; Σε πόσους συνανθρώπους σου μέσα στη γειτονιά σου, στην εργασία σου, στην πόλη σου ή σε άλλους τόπους μίλησες και δίδαξες για το Όνομά μου το Άγιο;» Τι θα απαντήσουμε αδελφοί μου;
Μήπως θα του πούμε, ότι εμείς, Κύριε, εργαζόμασταν και φροντίζαμε μόνο για τις οικογένειές μας, πώς θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας και πώς θα τα σπουδάσουμε; Αλλοίμονό μας αδελφοί μου, διότι τότε ο Κύριος θα μας απομακρύνει από κοντά Του, καθότι άλλες είναι οι εντολές που έδωσε σε όσους θέλησαν να γίνουν μαθητές και βαπτίστηκαν στο Όνομά Του. Τότε ο Κύριος δίκαια θα μας κατηγορήσει για φίλαυτους και εγωιστές, διότι κοιτάξαμε ο καθένας μας την προσωπική του βόλεψη, την άνεση, το ατομικό και οικογενειακό του συμφέρον.
Αδελφοί μου, όταν στις ημέρες μας πλανεμένοι άνθρωποι που διαστρέφουν το λόγο του Ευαγγελίου περιέρχονται τις πόλεις και τα χωριά μας, όπως είναι οι μορμόνοι, οι ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά, οι πεντηκοστιανοί, οι ευαγγελικοί και όσοι άλλοι, πώς δικαιολογούμαστε όλοι εμείς οι ορθόδοξοι, οι γνήσιοι μαθητές του Ιησού, να αδρανούμε και να «κοιμόμαστε» πνευματικά; Πώς είναι δυνατόν εμείς να αδιαφορούμε και να μην υπακούμε στην εντολή του Χριστού μας που λέγει, ψαρέψτε αθάνατες ψυχές και οδηγήστε τις στη Βασιλεία του Θεού; Τι λόγο θα δώσουμε την ημέρα της Κρίσεως όταν βλέπουμε επί των ημερών μας τόσους αιρετικούς να εισέρχονται στα σπίτια μας διαδίδοντας τις πλάνες και τις αιρέσεις τους και εμείς αδυνατούμε να διδάξουμε την αλήθεια της Ορθοδοξίας μας ακόμα και στα ίδια μας τα παιδιά;
Αδελφέ μου, σκέψου πριν είναι αργά. Πριν βρεθούμε αναπολόγητοι μπροστά στον Δίκαιο Κριτή, επειδή αδιαφορήσαμε για τη διάδοση του Ευαγγελίου Του. Πριν είναι αργά, ας μιμηθούμε κι εμείς τους πρώτους μαθητές του Ιησού. Ας γίνουμε οι ομολογητές του Ευαγγελίου και οι ισαπόστολοι των εσχάτων καιρών, για να λάβουμε τη δόξα και τη χάρη που έλαβαν εκείνοι, οδηγώντας τις αθάνατες ψυχές στην Βασιλεία του Θεού, αμήν.
