Την Κυριακή 9 Αυγούστου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας χοροτάτησε στον Εσπερινό και στη συνέχεια στην ακολουθία του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος στον ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στο Σέλι.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε:
«Σῶζεπόλινκαίλαόντῶνπολεμουμένωνἡεἰρήνη, τῶνχειμαζομένωνἡγαλήνη, ἡμόνηπροστασίατῶνπιστῶν».
Ἀμέτρητες οἱ ἱκεσίες πού ἀπευθύνονται κάθε ἀπόγευμα τοῦ Δεκαπενταυγούστου πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ἀναρίθμητα τά εὐλαβῆ τέκνα της, τά ὁποῖα σέ κάθε πόλη καί χώρα, σέ κάθε ναό, μεγαλοπρεπῆ ἤ ταπεινό, καί σέ κάθε ἐξωκκλήσι, ψάλλουν ἐνώπιον τῆς ἱερᾶς της εἰκόνος μέ κατάνυξη τόν Παρακλητικό της Κανόνα, ὅπως τόν ψάλαμε καί ἐμεῖς ἀπόψε ἐδῶ στό Σέλι, στόν ἀφιερωμένο στή πάνσεπτο Κοίμησή της ἱερό μας ναό.
Καί αὐτές οἱ ἱκεσίες καί αὐτές οἱ φωνές τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς πιστῶν τέκνων της ἑνώνονται καί φθάνουν στόν οὐρανό, ἐκεῖ ὅπου παρακάθηται στόν θρόνο τοῦ Υἱοῦ της, λαμπροτέρα «λαμπηδόνων ἡλιακῶν», Δέσποινα τοῦ κόσμου, Κυρία τῶν ἀγγέλων, ἀλλά καί μεσίτρια καί πρέσβειρα τῶν ἀνθρώπων πρός τόν φιλάνθρωπο Θεό, ἡ Παναγία μας.
Φθάνουν μέχρι τόν οὐρανό καί δέν ἀφήνουν ἀσφαλῶς ἀδιάφορη τήν Παναγία μητέρα μας, ἡ ὁποία χαίρεται νά μᾶς βλέπει νά τήν παρακαλοῦμε, χαίρεται νά μεσιτεύει στόν Υἱό της γιά χάρη μας, χαίρεται νά σπεύδει νά γίνεται καί γιά μᾶς, τά παιδιά της, πύργος ἀσφαλής καί τεῖχος καταφυγῆς. Γιατί αὐτός εἶναι ὁ τρόπος νά ἐκδηλώνει τή χάρη καί τό προνόμιο πού ἔλαβε ἀπό τόν Υἱό της, καί αὐτό δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τό νά μήν ἐγκαταλείψει μέ τήν Κοίμησή της τόν κόσμο.
Αὐτός εἶναι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο πιστοποιεῖ ἡ Παναγία μας τήν παρουσία της ὄχι μόνο στόν οὐρανό ἀλλά καί ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Γιατί ἀντίθετα ἀπό ἐμᾶς, πού προσπαθοῦμε καί ἀγωνιζόμεθα νά ἀπομακρύνουμε ἀπό τόν νοῦ μας τά ζητήματα καί τά προβλήματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν, ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἡ Παναγία μας ἐνδιαφέρεται γι᾽ αὐτά, νοιάζεται καί μεριμνᾶ γιά ὅ,τι μᾶς ἀπασχολεῖ καί θέλει νά μᾶς προσφέρει πάντοτε τή λύση πού θά μᾶς εἶναι ὄχι μόνο προσωρινά ὠφέλιμη, ἀλλά θά εἶναι καί πρός σωτηρία τῆς ψυχῆς μας.
Γι᾽ αὐτό καί ἡ μέριμνά της εἶναι ἀνύστακτη, καί περιμένει καί ἀπό ἐμᾶς νά καταφεύγουμε στή μητρική της ἀγάπη καί νά τήν παρακαλοῦμε θερμά νά ἐπέμβει στή ζωή μας, νά δώσει τή λύση στίς δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζουμε, νά ἀποτρέψει τούς κινδύνους πού μᾶς ἀπειλοῦν, νά γαληνεύσει τήν ψυχή μας καί νά χαρίσει τήν εἰρήνη στή ζωή μας.
Περιμένει ἡ Παναγία μας νά στραφοῦμε πρός Αὐτήν καί νά τῆς ἐπαναλάβουμε τήν ἱκεσία πού τῆς ἀπευθύνει καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος. «Σῶζε πόλιν καί λαόν, τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν».
Περιμένει νά τήν ἐπαναλαμβάνουμε ὄχι μόνο μέ τά χείλη, ἀλλά μέ ὅλη μας τήν καρδιά, μέ ὅλη μας τήν ὕπαρξη, ἀλλά καί μέ συναίσθηση τί ζητοῦμε καί ἀπό ποιάν τό ζητοῦμε.
Περιμένει ἡ Παναγία μας τή δέησή μας καί νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι θά ἀνταποκριθεῖ σέ αὐτήν, ἀρκεῖ νά μήν τῆς λέμε μόνο ὅτι τήν ἐμπιστευόμεθα μέ τήν ἱκεσία μας, ἀλλά νά τῆς τό δείχνουμε καί μέ τή ζωή μας.
Καί πότε δείχνουμε μέ τή ζωή μας ὅτι ἐμπιστευόμεθα τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο; Ὅταν ἀγωνιζόμεθα νά μιμηθοῦμε τή ζωή της καί τήν ἀναστροφή της.
Ἡ Παναγία μας ἔζησε μέσα στόν κόσμο, ὅπως ζοῦμε καί ἐμεῖς, ὅμως κατόρθωσε νά φθάσει σέ μέτρα καθαρότητος καί ἁγιότητος ἀνυπέρβλητα, γιατί ἔζησε μέ ὑπακοή στόν λόγο καί στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Ἔζησε μέ ταπείνωση καί ἁπλότητα, ἄν καί ἦταν ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἄν καί εἶχε λάβει αὐτή τή μεγάλη τιμή ἀπό τόν Θεό.
Ἄν, λοιπόν, θέλουμε καί ἐμεῖς νά ἔχουμε τήν προστασία καί τή βοήθεια τῆς Παναγίας μας, ἄς προσπαθοῦμε νά μιμούμεθα τήν ὑπακοή καί τήν ταπείνωσή της, δείχνοντάς της ἔτσι τόν σεβασμό καί τήν ἐμπιστοσύνη μας στή σωστική δύναμή της.
Καί τήν ἔχουμε μεγάλη ἀνάγκη τήν προστασία καί τή βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Παρθένου καί ὡς ἄτομα καί ὡς ἔθνος, διότι διερχόμεθα, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, μία ἐξαιρετικά δύσκολη περίοδο, ἀφενός λόγω τῶν προκλήσεων τῶν γειτόνων μας πού ἀντιμετωπίζει ἡ πατρίδα μας καί ἀφετέρου ἐξαιτίας τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, ἡ ὁποία καί πάλι ἀπειλεῖ τίς ζωές μας, ἔστω καί ἄν κάποιοι δυστυχῶς δέν θέλουν νά τό κατανοήσουν καί νά τό παραδεχθοῦν. Εἶναι ὅμως μία πραγματικότητα, τήν ὁποία δέν θά πρέπει καθόλου νά ὑποτιμοῦμε οὔτε καί νά ἀδιαφοροῦμε γι᾽ αὐτήν, γιατί ἔχουμε εὐθύνη καί γιά τόν ἑαυτό μας ἀλλά καί γιά τούς ἀνθρώπους γύρω μας.
Ἡ πίστη μας στόν Χριστό καί ἡ ἐμπιστοσύνη μας στήν Παναγία Μητέρα του δέν ἀναιρεῖται οὔτε ἀκυρώνεται ἀπό τά μέσα προστασίας πού ὀφείλουμε νά παίρνουμε σύμφωνα μέ τίς ὁδηγίες τῶν εἰδικῶν, διότι, ὅπως ἔχουμε πεῖ καί στό παρελθόν, ἡ Παναγία μᾶς προστατεύει καί δι᾽ αὐτῶν, ἀρκεῖ ἐμεῖς νά τήν ἐμπιστευόμεθα καί νά τήν ἱκετεύουμε μέ πίστη καί ταπείνωση λέγοντάς της: «Σῶζε πόλιν καί λαόν», ἐσύ πού εἶσαι «τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη», ἐσύ πού εἶσαι «τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη, ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν».
