Στα 90 χρόνια του, περνάει στους «σοφούς γέροντες του Θρόνου».
Επειτα από 51 χρόνια αρχιερατείας και 19 χρόνια στο τιμόνι της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, ο Δημήτριος, στα 90 χρόνια του, περνάει στους «σοφούς γέροντες του Θρόνου». Ο κύκλος του κ. Δημητρίου κλείνει, με τον κ. Βαρθολομαίο να έχει όλο τον χρόνο να παρέμβει στην Αρχιεπισκοπή Αμερικής, η οποία τα τελευταία χρόνια εμφανιζόταν διχασμένη. Ολα είναι έτοιμα για τη διαδοχή και ήδη το πρόσωπο που θα αντικαταστήσει τον κ. Δημήτριο είναι γνωστό στο Φανάρι. Πρόκειται για μια δυναμική προσωπικότητα, στενό συνεργάτη του Πατριάρχη με διεθνείς διασυνδέσεις.
Πέρα από αυτά θα πρέπει να τονιστεί πως, ό,τι και όπως γίνει, ο κ. Δημήτριος υπήρξε μια «άγια μορφή» της Εκκλησίας, με αφοσίωση στο Φανάρι και τον Ελληνισμό.
Ο κ. Δημήτριος Τρακατέλλης κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη, όπου γεννήθηκε το 1928 και είναι πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διδάκτωρ της Θεολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου. Είναι, επιπλέον, Διδάκτωρ της Φιλοσοφίας, Ph.D (μετά διακρίσεως) του Πανεπιστημίου Harvard, μετά από εξαετείς εξειδικευμένες σπουδές στον κλάδο της Καινής Διαθήκης και των χριστιανικών πηγών στο ίδιο Πανεπιστήμιο.
Εξελέγη Επίσκοπος Βρεσθένης το 1967, ως Βοηθός παρά τω Αρχιεπισκόπω Αθηνών. Το 1991 ανυψώθηκε σε Μητροπολίτη, με την ταυτόχρονη ανύψωση της Επισκοπής Βρεσθένης σε Μητρόπολη Βρεσθένης.
Κατά τη δεκαετία 1983 – 1993 δίδαξε υπό τον τίτλο του Διακεκριμένου Καθηγητού Βιβλικών Σπουδών και Χριστιανικών Πηγών στην Πανεπιστημιακή Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης και ως Επισκέπτης Καθηγητής της Καινής Διαθήκης στο Πανεπιστήμιο Harvard. Δημοσίευσε πολλά βιβλία και άρθρα επιστημονικού και εποικοδομητικού χαρακτήρος, τόσο στην ελληνική όσο και στην αγγλική γλώσσα. Ενδεικτικώς αναφέρονται τα βιβλία The Pre-existence of Christ in Justin Martyr, Ο υπερβατικός Θεός του Ευγνώστου, Παρουσία του Αγίου Πνεύματος, Εξουσία και πάθος, Χριστός ο προϋπάρχων Θεός κ.α. Δύο εξ’ αυτών έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορήσει και στην αγγλική.
Στις 19 Αυγούστου 1999 η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου τον εξέλεξε παμψηφεί Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, στη θέση του Σπυρίδωνος, ο οποίος με τη σειρά του είχε διαδεχτεί τον Ιάκωβο.
Τότε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, προσφωνώντας τον νέο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, είπε ότι «σας εμπιστευόμεθα τη μεγαλυτέραν και πλέον δυναμική επαρχία του Οικουμενικού Θρόνου» και τόνισε το μεγάλο ενδιαφέρον του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής.
Από την πλευρά του ο κ. Δημήτριος τόνισε: «Γνωρίζω τους Ελληνοαμερικανούς. Είναι ένας λαός που εκτιμώ πάρα πολύ, η αγάπη μου γι’ αυτούς είναι ανεπιφύλακτη. Θεωρώ ότι ο λαός της Αμερικής έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες και καλείται να παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή, στην ανάπτυξη και στην προβολή της Ορθοδοξίας, εν όψει μάλιστα και του νέου αιώνα που έρχεται».
Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια ο κ. Δημήτριος σε ηλικία 90 ετών έχει βρεθεί στο κέντρο των επικρίσεων από ομάδες ομογενών, οι οποίοι επί της ουσίας έχουν ζητήσει από τον ίδιο και από τον Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο την παραίτησή του. Αίτημα το οποίο δεν έχει γίνει δεκτό, έχει ωστόσο προκαλέσει τριγμούς στην ομογένεια, αλλά και πικρία στον κ. Δημήτριο, ο οποίος από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να αγκαλιάσει τους Ελληνοαμερικανούς.
Οι ομογενείς κατηγορούν πλέον τον Αρχιεπίσκοπο ότι τα τελευταία χρόνια «δεν είναι σε θέση να ηγείται της Εκκλησίας», με συνέπεια αυτή να αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα και να εμφανίζει εικόνα διάλυσης.
Οπως έχει γραφεί στον Τύπο της ομογένειας, η Αρχιεπισκοπή αναγκάστηκε να κάνει απολύσεις εργαζομένων και να έχει περιορίσει τις δράσεις της σε όλα τα επίπεδα.
Για το θέμα έχει ενημερωθεί και το Φανάρι, το οποίο στην τελευταία συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου στήριξε τον Δημήτριο, παρά τα όσα ακούγονταν περί παραίτησής του.
Μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στους δίδυμους πύργους, ο κ. Δημήτριος αποφάσισε την ανοικοδόμηση του Αγίου Νικολάου, στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, ο οποίος θεμελιώθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2014.
Μετά από όλα αυτά, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής, όπως όλοι παραδέχονται -ακόμη και οι επικριτές του- έχει συμβάλει τα μέγιστα για τη στήριξη της Ορθοδοξίας και των Αποδήμων. Δημιούργησε επίσης μια νέα δυναμική για την Αρχιεπισκοπή της Αμερικής, με σπουδαίο εθνικό και κοινωνικό έργο.