Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, πρεσβευτές των ανθρώπων προς τον Ιησού Χριστό

Ραφαήλ Χ. Μισιαούλη

Τελευταία Κυριακή του Πεντηκοσταρίου, και η μητέρα Εκκλησία μας τιμά την μνήμη πάντων των Αγίων. Εκείνων των ανθρώπων που πίστεψαν στο κήρυγμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, άκουσαν τους λόγους του Ευαγγελίου και τους εφάρμοσαν στην ζωή τους. Τιμά την μνήμη των ηρώων της πίστεως που βάδισαν τον πιο δύσκολο και κοπιαστικὸ δρόμο στη γη. Το δρόμο της αγιότητος, την στενή και τεθλιμμένη οδό του Ευαγγελίου. Ένα δρόμο, τον οποίο ο Κύριος υποδει­κνύει σε όλους μας με τα λόγια που ακούσαμε στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή «πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς[1]»

Τα πρόσωπα εκείνα προβάλλονται από την Εκκλησία σαν τους αψευδέστερους μάρτυρες του Αγίου Πνεύματος και της ζωντανής παρουσίας του Θεού μέσα στον κόσμο. Τους τιμά, λοιπόν, εις ένδειξη ευχαριστίας και ευγνωμοσύνης για την σταθερότητα και υπακοή τους στο θέλημα του Υιού και Λόγου του Θεού. Αξίως και δικαίως τους αναγνωρίζουμε και τους εορτάζουμε ως Αγίους.

Μέσα στην χορεία των Αγίων Πάντων συγκαταλέγονται οι Προφήτες, οι οποίοι προεφήτεψαν την έλευση του Μεσσία στον κόσμο, έπειτα τους Αποστόλους, τους ασφαλείς και θεοφθόγγους κήρυκας[2]», οι οποίοι κήρυξαν το Ευαγγέλιο «εις πάντα τα έθνη» υπακούοντας στο λόγο του Κυρίου. Ακολουθούν οι Πατέρες οι οποίοι οροθέτησαν σε χαλεπούς καιρούς την ορθόδοξο πίστη, διδάσκοντας και φωτίζοντας το λαό του Θεού, αγωνιζόμενοι να δώσουν στους ανθρώπους την δυνατότητα να γνωρίσουν τον Ιησού Χριστό κατά την μαρτυρία των μαρτύρων της ενσάρκου ζωής και παρουσίας Του στον κόσμο, δηλαδή των αγίων Αποστόλων, διαφυλάττοντας αναλλοίωτη και ανόθευτη αυτή την μαρτυρία και εμπειρία τους και καλώντας τούς ανθρώπους να γνωρίσουν τον Ιησού Χριστό και να ενωθούν μαζί Του, να ζήσουν δηλαδή « εν Χριστώ»[3].

Στη συνέχεια, ακολουθούν οι Μάρτυρες που έδωσαν το αίμα τους για «του Χριστού την πίστη την αγίαν», οι Νεομάρτυρες, οι οποίοι κατά τους δύσκολους χρόνους της Τουρκοκρατίας ετελείωσαν τη ζωή τους με μαρτυρικό τω τρόπω, οι Ασκητές και Όσιοι που ασκήτεψαν ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς[4]». Όλοι αυτοί, είναι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας που κοσμούν και λάμπουν τα προσκυνητάρια των Ναών και των σπιτιών μας και πρεσβεύουν για όλους εμάς προς τον Παντοκράτορα Κύριο. Μεγάλη και θαυμαστή η σημερινή ομήγυρη των Αγίων. Προπάτορες, Προφήτες, Ιεράρχες, Ιερομάρτυρες και Οσιομάρτυρες, Όσιοι και Δίκαιοι μαζί με τα εννέα τάγματα των Αγγέλων[5], έχοντας στο μέσο την τιμιωτέραν των Χερουβειμ και την ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την Υπεραγία Θεοτόκο.

Όλοι οι Άγιοι, ενώ υπέφεραν, μακροθυμούσαν, χωρίς να ανταποδίδουν το κακό σε κανένα και χωρίς να οργίζονται. Και ενώ τους φόνευαν, τους λιθοβολούσαν, τους κατέκαιγαν, τους έπνιγαν ή τους κατέκοβαν, εκείνοι μακροθυμούσαν προς τους δημίους και προσδέχονταν γι’ αυτούς, για να συγχωρηθούν», σύμφωνα με τον Αββά Ησαΐα.

Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, ο Ιησούς μας προτείνει 2 δρόμους αγιότητας, τους δρόμους που ακολούθησαν οι σήμερα τιμώμενοι Άγιοι. Ο πρώτος δρόμος είναι ο δρόμος της ομολογίας πίστεως. Ο δεύτερος δρόμος προς την αγιότητα είναι η πλήρη αγάπη προς το πρόσωπό Του. Δεν ζητεί την αποκλειστικότητα, αλλά την προτεραιότητα της αγάπης.

Αυτούς τους δρόμους ακολούθησαν οι Άγιοί μας και έλαμψαν τόσο στην πρόσκαιρη όσο και στην αιώνια ζωή. Ομολόγησαν την πίστη τους στον αληθινό Θεό χωρίς να φοβηθούν την όποια απειλή, χωρίς να καμφθούν από τους πόνους και τα βασανιστήρια των δημίων. Ακόμη, δεν σκέφτηκαν τους οικείους τους ενώπιον των βασανιστηρίων, αλλά σκέφτηκαν τον Χριστό. Τον έθεσαν ως οδοδείκτη, πρότυπο και πρώτη τους προτεραιότητα στη ζωή τους πάνω από κάθε ανθρώπινο και μάταιο υπάρχει σε αυτή την πρόσκαιρη ζωή. Αγάπησαν πάνω απ΄ όλα τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, πρόσφεραν την καρδιά τους σ’ αυτόν, και πολλοί από αυτούς πλήρωσαν την αγάπη τους αυτή με σκληρό μαρτυρικό θάνατο. Γι’ αυτό και ο Κύριος τους τίμησε, τους δόξασε και θα τους δοξάζει αιωνίως στην πανένδοξη βασιλεία του.

Ομολογία πίστεως καλούμαστε κι εμείς σήμερα να κάνουμε ο κάθε ένας από τη θέση, κληρικός και λαϊκός, και ιδιαίτερα τις ημέρες που διανύουμε, όπου βλέπουμε να περιορίζεται η πίστη στο Χριστό, να περιθωριοποιείται και να πολεμείται η Εκκλησία. Ας έχουν υπόψιν τους, όμως, όλοι αυτοί που πολεμούν την Εκκλησία καθημερινώς, το λόγο του Ιερού Χρυσοστόμου: «τοιούτον έχει μέγεθος η Εκκλησία· πολεμουμένη νικά· επιβουλευομένη περιγίνεται· υβριζομένη λαμπροτέρα καθίσταται· δέχεται τραύματα και ου καταπίπτει υπό των ελκών· κλυδωνίζεται, αλλ’ ου καταποντίζεται· χειμάζεται, αλλά ναυάγιον ουχ υπομένει· παλαίει, αλλ’ ουχ ηττάται· πυκτεύει, αλλ’ ου νικάται[6]».«Πολλά τα κύματα και χαλεπόν το κλυδώνιον· αλλ’ ου δεδοίκαμεν, μη καταποντισθώμεν· επί γαρ της πέτρας εστήκαμεν. Μαινέσθω η θάλασσα, πέτραν διαλύσαι ου δύναται· εγειρέσθω τα κύματα, του Ιησού το πλοίον καταποντίσαι ουκ ισχύει… Χριστός μετ’ εμού και τίνα φοβηθήσομαι; Καν κύματα κατ’ εμού διεγείρηται, καν πελάγη, καν αρχόντων θυμοί. Εμοί ταύτα πάντα αράχνης ευτελέστερα[7]», επισημαίνει ο χρυσορρήμων Χρυσόστομος.

Αυτό που μας προτρέπουν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας είναι να συνεχίσουμε πιστά τον αγώνα μας, να ομολογούμε τον Χριστό μας καθημερινώς και αδιαλείπτως και την ελπίδα μας να την έχουμε μόνο στο Σωτήρα Χριστό. Στόχος μας δεν είναι άλλος να ομοιάσουμε στους Αγίους μας και «να αξιωθούμε των επηγγελμένων αγαθών της απολαύσεως διά πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των Αγίων[8]»! Αμήν.

[1] Ματθαίου 10,32.

[2] Κοντάκιο εορτής των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.

[3] Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ, Ομιλία στο Συνοδικό Αρχιερατικό Συλλείτουργο για την Κυριακή της Ορθοδοξίας στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, 13.3.2011.

[4] Εβραίους 11,38.

[5] Μητροπολίτου Φθιώτιδος Νικολάου, Είς ἐπίγνωσιν Θεοῦ, Αποστολική Διακονία, έκδοση Β΄, 1999.

[6] Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Ότε της Εκκλησίας έξω ευρεθείς ο Ευτρόπιος 1, PG 52, 398.

[7] Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Ομιλία προ της εξορίας 1-2, PG 52, 427-430.

[8] Ευχή στο Μυστήριο του Γάμου : «Ὁ Πατήρ, ὁ Υἱὸς καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα…».