Oι Άγιοι είναι ζωντανοί!

Για να λογίζεται κάποιος επιτυχημένος στον κόσμο πρέπει να έχει χρήματα, κοινωνική καταξίωση και να τον αναγνωρίζουν όλοι…! Οι άνθρωποι πλέον έχουμε τεράστιο θέμα με την εικόνα μας. Ο καθένας βέβαια την εικόνα του μπορεί να τη φτιάχνει όπως θέλει κι όπως θέλει να παρουσιάζεται στους άλλους. Τώρα δε με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, των οποίων η λειτουργία βασίζεται στη κυριαρχία της εικόνας, μπορεί ο καθένας να διαμορφώνει την εικόνα του ακόμα πιο εύκολα αναζητώντας επίμονα μιαν αναγνωρισιμότητα. Ότι τέλος πάντων έχει μια κάποια αξία σε διάφορα επίπεδα.

Ο άνθρωπος μ’ αυτά τα άγχη δε δύσκολα θα καταλάβει τους αγίους της Εκκλησίας. Οι άνθρωποι σήμερα θέλουμε να εμφανιζόμαστε, οι Άγιοι όλων των εποχών επιδιώκουν την αφάνεια. Όταν ήταν να κοιμηθεί ο Μέγας Αντώνιος είπε στους υποτακτικούς του να πάρουν το λείψανό του και να το θάψουν στα βάθη της ερήμου ώστε κανείς να μην αποδώσει τιμές στο λείψανο αφού όλοι τον δέχονταν για Άγιο.

Οι Άγιοι βλέπουνε παντού τον Χριστό και στα μέσα τους και στα έξω τους. Κάνουν τόπο στον Χριστό κι Αυτός κατοικεί μέσα τους. Ο Χριστός στους Αγίους αγαπά πρώτα απ’ όλα τη σιωπή τους. Ακόμη κι οι Άγιοι που αμύνθηκαν των Δογμάτων της Εκκλησίας στις Συνόδους, πρώτα έγιναν ασκητές κι αποκτήσαν τα πνευματικά εφόδια να επιτιμήσουν την αίρεση έπειτα. Δεν λειτουργούσαν από μόνοι τους, τίποτε άλλωστε μες την Εκκλησία από μόνο του δε λειτουργεί. Μες την Εκκλησία τα πάντα είναι άγια και πανάγια γιατί η Εκκλησία οικοδομήθηκε στην πέτρα εκείνη που ποτίστηκε από το άγιο και πανάγιο Aίμα του Σωτήρα Χριστού. Από τον Τριαδικό Θεό αγιαζόμαστε όλοι, κανένας δε μπορεί να είναι άγιος από μόνος του.

Οι άγιοι γύρω απ’ το κεφάλι τους στις εικόνες έχουν φωτοστέφανο. Το φως αυτό του στεφανιού δεν είναι δικό τους, δε πηγάζει απ’ αυτούς είναι το Φως του Τριαδικού Θεού, το Φως που έλαμψε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, το Φως στον Ιορδάνη, το Φως της Μεταμόρφωσης, το Φως της Ανάστασης, το Φως της Πεντηκοστής. Αυτό αντιφεγγίζει στα Πρόσωπά Τους και φανερώνει ποιοι είναι στ’ αλήθεια. Η τέχνη της αγίας μας εκκλησιάς δεν απεικονίζει αλλά ιστορεί, δηλαδή, διηγείται. Διηγείται αυτό που βλέπει, αυτό που ζει. Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας είναι αυτοί που δεν προσποιούνται ποτέ, ομολογούν τον Χριστό ως Θεό και Τον λατρεύουν εν Πνεύματι και Αληθεία. Είναι δηλαδή ζωντανοί!

Όσο εμείς αυτοπροβαλλόμαστε και φωνάζουμε, διαδικτυακά και μη, οι άγιοι πάντα θα μας θυμίζουν ότι για να κάνουμε τόπο στο Χριστό πρέπει να σωπάσουμε και λίγο… Να μη μιλάμε μόνο εμείς ή -ακόμα χειρότερα- να μην ακούμε μονάχα τον εαυτό μας. Ας ακούσουμε τον αδελφό μας για να μας ακούσει ο Χριστός. Ας τον ακούσουμε -ας κάνουμε λίγο σιωπή- ας τον ακούσουμε. Κι ας ακούσουμε με αγάπη ό,τι κι αν έχει να μας πει. Ας ξεχάσουμε πως έχουμε τάχα πάντα δίκιο. Να κάνουμε τόπο στον άλλον για να βρει τόπο μέσα ο ίδιος ο Χριστός.