Το περιστατικό που περιγράφει ο Ευαγγελιστής Μάρκος, στην σημερινή περικοπή, συνέβη λίγο μετά τη Μεταμόρφωση του Χριστού. Μη βρίσκοντας, λοιπόν, ο πατέρας του δαιμονιζομένου παιδιού τον Χριστό, φέρνει το άρρωστο παιδί στους 9 Αποστόλους και ζητά από αυτούς να θεραπεύσουν το παιδί.
Ο πατέρας δεν είναι σίγουρος για το τι μπορεί να γίνει. «Αν μπορείς να κάνεις κάτι, βοήθησέ μας», είναι τα λόγια που λέει στο Χριστό. Για το Χριστό δεν ξέρει, φανταστείτε για τους αποστόλους.
Ζητά να θεραπεύσουν οι Απόστολοι. Ζητά τους «εκπροσώπους» του Χριστού και όχι τον ίδιο τον Χριστό. Πιθανότατα, θεωρεί ότι η θεραπεία προέρχεται από τους Αποστόλους και όχι από το Χριστό. Λανθασμένη θεώρηση που ισχύει και σήμερα. Τα θαύματα δεν τα κάνουν οι Άγιοι, αλλά ο Θεός (με τις μεσιτίες των Αγίων).
Αδύναμη πίστη έχουν και Απόστολοι. Δεν ξέρουν τι και πως να το ζητήσουν από το Θεό. Δεν ήταν σίγουροι για το ποιον έχουν κοντά τους. Ακόμη, ίσως και να πίστευαν ότι αυτοί προσωπικά κάνουν τα θαύματα.
Εντελώς μακριά από το ενδεχόμενο να βρεθεί λίγη πίστη που θα βοηθούσε τον πατέρα, είναι ο κόσμος των γραμματέων. Αυτοί κατηγορούσαν το Χριστό ως παραβάτη του Νόμου, ακόμα και ότι στο όνομα του άρχοντα των δαιμόνων εκβάλει τα δαιμόνια.
Συναντώντας, όμως, το Χριστό όλα αλλάζουν. Η πίστη του πατέρα ενισχύεται και το παιδί θεραπεύεται. Έτσι και για μας, οδεύοντας προς το Πάσχα ας προσπαθήσουμε ο καθένας μας να μιλήσει στο Χριστό, χωρίς να επαναπαυόμαστε στο ότι κάποιοι προσπαθούν για μας, αλλά εμείς θα παραμένουμε άλαλοι και κωφοί. Και το ακάθαρτο πνεύμα φεύγει μόνο με την δική μας συνάντηση, την προσωπική, με τον Κύριό μας. Ας είναι αυτό το μήνυμα το κλειδί για να εντείνουμε τις πνευματικές μας προσπάθειες στο δεύτερο μισό της Τεσσαρακοστής. Και ο Κύριος θα μας ανεχθεί, θα μας βοηθήσει στην αδυναμία της πίστης μας και θα μας θεραπεύσει.
