Στα εκκλησιαστικά πράγματα τελικά, μόνο τη μέρα που θα πεθάνω δεν ξέρω.
Συζητώντας με φίλους Μητροπολίτες τους έλεγα υπάρχει λόγος για να μην παραιτηθεί. Και τελικά έτσι θα γίνει. Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος δεν είναι ρίψασπις. Θα είναι στη θέση του στην ιεραρχία του Οκτωβρίου, ως Σύνεδρος και με την ψήφο του θα εκλεγεί ο νέος Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου, αφού δεν έχει λόγο να μην κάνει το χατίρι του διαδόχου του κ. Ιερωνύμου, για τον διάδοχο του κυρού Ιγνατίου. Άλλωστε δάσκαλος του, εκτός από προκάτοχος υπήρξε και αυτό το σεβάστηκε ο Αρχιεπίσκοπος.
Ήταν πολλές οι φωνές που άκουγε ο Μητροπολίτης και που του έλεγαν πως δεν πρέπει να φύγει, συγκεκριμένα αυτός. Ο ίδιος επέμενε ότι «το όφελος για τη Μητρόπολη είναι να φύγω»
Και το ήθελε, γύρισε όλα τα μοναστήρια και τα χαιρέτησε, τέλεσε τελευταία λειτουργία ως Καλαβρύτων, και ήταν απόλυτα έτοιμος. Η Ελλάδα όμως τον χρειάζεται. Ξέρει, βλέπει τον κίνδυνο για την πατρίδα, δεν πρέπει να φύγει. Πρέπει να αγωνιστεί όσο μπορεί, όσο αναπνέει. Θα το έκανε άλλωστε και ως πρώην ή ως Ταλαντίου.
Συνάδελφοί του Μητροπολίτες και πλείστοι κληρικοί και λαϊκοί που μπορούν να κατανοούν τα εκκλησιαστικά πράγματα και τα ερχόμενα, στέκονταν διαρκώς απέναντι από τον Μητροπολίτη Αμβρόσιο και προσπαθούσαν να τον μεταπείσουν και εμποδίσουν στην παραίτησή του.
Έχει τον ηρωισμό να το κάνει και θα το έκανε, αλλά δεν συμφέρει όμως την Εκκλησία να μην υπάρχει μέσα στην Ελλαδική Ιεραρχία μία φωνή ξεκάθαρη, μία φωνή δυνατή, μία φωνή που δεν συμβιβάζεται, που δεν εκβιάζεται, που δεν αγοράζεται, που δεν ξεπουλιέται, σαν του Αμβροσίου Λενή.
Συνεχίζουμε λοιπόν δυναμικά, με όλους εκείνους οι οποίοι παρακολουθούν τις αναπνοές του για να τον λοιδορήσουν, με όλους εκείνους που για να δικαιολογήσουν τα δικά τους αδικαιολόγητα, χτυπούν ανελέητα τον Καλαβρύτων και τελικά το μόνο που κερδίζουν είναι να είναι πάντα χαμένοι.
Δύσκολος χαρακτήρας, ακατανόητος στις περισσότερες επιλογές του, μα έδειξε πως μπορεί να ζητήσει ακόμα και συγνώμη, όταν κάνει λάθος σε λόγια ή πράξεις.
Σπάνιο φαινόμενο ιεράρχη, σπανιότατο. Αμφιβάλλω αν υπάρχει τρίτος μετά αυτόν και τον Δωδώνης που με δυναμισμό δεν μασούν τα λόγια τους. Είναι και ο Ναυπάκτου και μερικοί ακόμα, αλλά με ήπιους τόνους και δεν σου μένουν.
Ντόμπρος, ξεκάθαρος, χωρίς φόβο αλλά με πάθος, θα συνεχίσει να αγωνίζεται στην έδρα του και ελπίζουμε να υποδεχθεί τον Αρχιεπίσκοπο και την Ιεραρχία για τα διακόσια χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, στην έπαλξη της ιστορικής Αγίας Λαύρας, ως ο Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος.
Συνοπτικός