Κυριακής του Τυφλού: Ιδιοτελείς γονείς

Τοῦ Μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

«ταῦτα εἶπον οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ὅτι ἐφοβοῦντο τοὺς Ἰουδαίους» (Ἰωάν. 9,22)

Προσπαθώντας, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, στὰ ἐφετεινά μας κηρύγματα, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, νὰ ἀντλήσωμε ἀπὸ τὶς πηγὲς τῶν Εὐαγγελίων μας ὅσον τὸ δυνατὸν περισσότερα διδάγματα, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν οἰκογένεια καὶ τὰ προβλήματά της, περιορίζομε, γιά τό λόγο αὐτό, στὸ σημερινό μας Εὐαγγέλιο τὴν προσοχὴ καὶ τὸ ἐνδιαφέρον μας στοὺς γονεῖς τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ.

Σύμφωνα πάντοτε μὲ τὸν ἱερὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη οἱ Φαρισαῖοι, οἱ ὁποῖοι ἔκαμαν τὸ πᾶν, μέχρι γελειότητος, γιὰ νὰ συγκαλύψουν τὸ θαῦμα καὶ συκοφαντήσουν τὸν Κύριο, ἐκάλεσαν γιὰ ἀνακρίσεις καὶ τοὺς γονεῖς τοῦ θεραπευθέντος τυφλοῦ. Ἡ ἀνάκριση περιελάμβανε κυρίως αὐτὸ ποὺ λέμε τὴν ταυτοποίηση τοῦ πρὶν λίγο δυστυχισμένου ἐκείνου νέου. Δηλαδή, ἐὰν ἦταν πραγματικά γυιός τους ἤ ὄχι.

Οἱ σκληροὶ τότε καὶ ἀδίστακτοι, μέσα στήν ἐγωπάθειά τους, Φαρισαῖοι τοὺς τρομοκράτησαν. Εἶναι ἀπίθανο, νὰ μὴν ἐγνώριζαν οἱ γονεῖς ἐκεῖνοι, πῶς, μέ ποιό τρόπο, τὸ παιδί τους, ποὺ ζητιάνευε στοὺς δρόμους γιὰ νὰ ἐπιβιώση, ἀπέκτησε ἀπροσδόκητα τὸ φῶς του. Καὶ ὅμως οἱ πτωχοὶ ἐκεῖνοι ἄνθρωποι ἀπέκρυψαν τὴν ἀλήθεια. Εἶπαν μόνο, ὅτι πράγματι ἦτο παιδί τους, γεννημένο μάλιστα τυφλό. Τὸ πῶς ὅμως εἶδε, αὐτὸ δὲν τὸ ξέρουν. Ἂς ρωτήσουν τὸν ἴδιο. Ἡλικίαν ἔχει, μπορεῖ κάλλιστα νὰ τοὺς ἐξηγήσει ὁ ἴδιος. «Αὐτὸν ἐρωτήσατε, αὐτὸς περὶ ἑαυτοῦ λαλήσει».

Γονεῖς δειλοὶ καὶ ἰδιοτελεῖς! Γιὰ τὸ προσωπικὸ τους συμφέρον ἔκρυψαν τὴν ἀλήθεια καὶ ἀκουσίως ἐφάνησαν ἀσυγχώρητα ἀγνώμονες ἀπέναντι στὸν Εὐεργέτη τους Χριστό. Τὸ συμφέρον τους, πολὺ ἀμφιβόλου ἀξίας, νὰ μὴ γίνουν ἀποσυνάγωγοι, τὸ ἔβαλαν ἐπάνω ἀπὸ τὸ συμφέρον τοῦ παιδιοῦ των, ἀφοῦ τὸ βάρος τῆς ἀνακρίσεως καὶ τῆς ταλαιπωρίας ἐν συνεχεία, πάλι θὰ ἔπεφτε στοὺς ὤμους του. Τὸ συμφέρον τους τὸ ἔθεσαν ἐπάνω ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, «τὰ ἑαυτῶν ζητοῦντες…» (Φιλιπ. 2,21).

Δὲν εἶναι πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στὸν κόσμο μας ἡ στάση αὐτὴ τῶν γονέων τοῦ πρώην ἐκ γενετῆς τυφλοῦ τοῦ Εὐαγγελίου μας. Δυστυχῶς ὅμως ὄχι καὶ ἄγνωστο φαινόμενο, ἰδίως σὲ ἐποχές, ὅπως ἡ σημερινή, ὅπου κυριαρχεῖ τὸ συμφέρον καὶ ἡ φιλαυτία.

Σ’ αὐτὴν τὴν κατηγορία δὲν ἀνήκουν, γιὰ παράδειγμα, ἐκεῖνοι οἱ γονεῖς, οἱ ὁποῖοι δὲν ὑποβάλλονται στὸν βαρύτερο κόπο,ἀλλὰ καὶ πολὺ χρησιμώτερο, νὰ ἐνδιαφερθοῦν γιὰ τὴν ψυχική, τὴν πνευματικὴ προκοπὴ τοῦ παιδιοῦ των; Ὅλα τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ κουράζονται νὰ τοῦ τὰ ἐξασφαλίζουν, ἀλλὰ λίγο ἀπὸ τὸ χρόνο τους τὸν πολύτιμο δὲν τὸν διαθέτουν γιὰ νὰ μιλήσουν μὲ τὰ ἴδια τά παιδιά τους, νὰ καθίσουν ἤρεμα νά ἀφουγκρασθοῦν τὶς ἀγωνίες των, νὰ κυττάξουν μαζὶ τὰ προβλήματά του. Προτιμοῦν τὸν ἐλεύθερο χρόνο τους νὰ τὸν διαθέσουν γιὰ τὴν προσωπική τους ἀποκλειστικά εὐχαρίστηση καὶ μόνο. Τοῦτο ἀποτελεῖ πολλῶν παιδιῶν παράπονο.

Ἀκόμη γνώρισμα ἰδιοτελῶν μητέρων δὲν εἶναι, ὅταν ἀρνοῦνται, παρὰ τὶς προτροπὲς διαπρεπῶν ἰατρῶν, νὰ θηλάσουν τὰ παιδιά τους, γιὰ τὸν ἀνυπόστατο λόγο -πού προβάλλουν -,νὰ μὴν φθείρουν τάχα τὴν σωματική τους ἀρτιότητα, μᾶλλον καλλονή; Καὶ ὅμως ἡ πρώτη καί Καλύτερη τοῦ φύλου τους, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἐμακαρίσθη καὶ γι’αὐτὴ της τὴν μοναδική προσφορὰ πρὸς τὸν Μονογενῆ Υἱὸ καί Ἐνανθρωπήσαντα Λόγο τοῦ Θεοῦ. «Μακαρία, εἶπε, σύμφωνα μέ τον ἱερό Εὐαγγελιστή, ἡ ἄγνωστή μας θαυμάστρια τοῦ Κυρίου μας, μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοί, οὕς ἐθήλασας» (Λουκᾶ 11,27). Ἡ δὲ Ἐκκλησία μας ὑμνεῖ καὶ γι’ αὐτὴν τὴν πράξη καί ἀτίμητη της προσφορά τὴν Ὑπεραγία Μητέρα τοῦ Θεοῦ ψάλλοντας: «Πῶς ἐκ μαζῶν σου γάλα βρύεις Παρθένε; Πῶς τρέφεις τὸν τροφέα τῆς κτίσεως;».

Ἰδιοτελεῖς, ἀκόμη, δὲν εἶναι οἱ γονεῖς ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἂν καὶ ἔχουν τὴν οἰκονομικὴ δυνατότητα δὲν συνεισφέρουν ὅσα πρέπει καί σ’ αὐτήν τὴν ὑλικὴ προκοπὴ τῶν παιδιῶν τους δεσμευμένοι ἀπὸ τὴν ἀνασφάλειά τους καὶ ἀπό τὴν φιλαργυρία τους; Καὶ ὅμως ἄλλα ἐντέλλεται στούς γονεῖς ὁ σχετικὸς τοῦ Θεοῦ κοινωνικὸς νόμος, ὅπως παρατηρεῖ θεοπνεύστως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. «Οὐ γὰρ ὀφείλει τὰ τέκνα τοῖς γονεῦσιν θησαυρίζειν, ἀλλ’ οἱ γονεῖς τοῖς τέκνοις» (Β΄ Κορινθ. 12,14).

Λυπηρὸ σημεῖο τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἐκτός τῶν ἄλλων, εἶναι ἡ στάση τῶν γονέων τοῦ πρώην ἐκ γενετῆς τυφλοῦ. Εἴδαμε γονεῖς τόσο μίζερους καί φοβισμένους καί κυρίως συμφεροντολόγους. Εἶδαν τό παιδί τους μέ φῶς στά μάτια, κάτι πού μόνο στά ὄνειρα τους θά τό ἔβλεπαν. Εἴθε τὸ παράδειγμά τους νὰ εἶναι παράδειγμα πρὸς ἀποφυγὴν ἀπὸ ὅλους τούς γονεῖς, οἱ ὁποῖοι σὲ καμμία περίπτωση νὰ μὴ θέτουν τὸ συμφέρον τους ἐπάνω ἀπὸ τὸ συμφέρον τῶν παιδιῶν τους. Ἰδιοτελεῖς γονεῖς, ὅπως οἱ πτωχοὶ ἀνθρωπίσκοι γονεῖς τοῦ τυφλοῦ τοῦ Εὐαγγελίου μας, δὲν ἔχουν θέση στὸν χριστιανικὸ κόσμο. Ἀμήν.