Θέλουμε πραγματικά να ζήσουμε στο Φως του Χριστού;

Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

Αγαπητοί μου αδελφοί. Ο Χριστός ανέστη.

Η προηγούμενη Κυριακή ήταν αφιερωμένη στην Αγία Φωτεινή την Σαμαρείτιδα, την γυναίκα αυτή που ο Χριστός έφερε από το σκοτάδι στο Φως, γι’ αυτό και ονομάστηκε Φωτεινή. Σήμερα είναι η Κυριακή του Τυφλού. Πάλι κάποιον άνθρωπο που ζει στο σκοτάδι, ο Χριστός ως πηγή της Ζωής και του Φωτός, τον φέρνει στην χώρα του Φωτός. Προσέχουμε ότι αυτά τα δύο Ευαγγελικά αποσπάσματα παρουσιάζουν μια νοηματική ενότητα. Ξεκάθαρα μας λέγουν ότι χωρίς τον Χριστό ο άνθρωπος θα ζει αιώνια στο σκοτάδι και η ζωή του θα είναι κόλαση. Μόνο ο Χριστός οδηγεί τον άνθρωπο στο Φως και στην αληθινή Χαρά.

Το ζήτημα που προβάλλει ενώπιόν μας είναι το εξής: Θέλουμε και ποθούμε πραγματικά όλοι εμείς να ζήσουμε στο Φως του Χριστού ή μας αρέσει ο σκοτεινός τρόπος ζωής της αμαρτίας; Ποθούμε τελικά την ζωή του σκότους με όλες τις κοσμικές ηδονές και απολαύσεις, όπως την ζουν στην πλειονότητά τους οι σημερινοί άνθρωποι ή ποθούμε όντως την ζωή του Φωτός και τον τρόπο ζωής των Αγίων μας;

Δυστυχώς φαίνεται ότι αρκετοί από εμάς λέμε μεν ότι αγαπάμε και ακολουθούμε τον Χριστό, αλλά όταν παρατηρήσει κάποιος την καθημερινή μας συμπεριφορά, θα αντιληφθεί αμέσως ότι τα λόγια μας από τα έργα μας απέχουν πάρα πολύ.

Αδελφοί μου,

Ο καθημερινός τρόπος ζωής μας, συχνά μαρτυρεί ότι δεν θέλουμε να μιμηθούμε την αγία Φωτεινή που άλλαξε τρόπο ζωής, αλλά ποθούμε να ζούμε τυφλοί και μέσα στο σκοτάδι, όπως ζούσε ο τυφλός της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής. Ο κάθε ένας από εμάς οφείλει να επιλέξει ή το σκοτάδι ή το φως. Ή αλλάζω τρόπο ζωής και αγωνίζομαι να ζω όπως έζησαν όλοι οι Άγιοι που βλέπω στις αγιογραφίες του ιερού ναού και στις εικόνες του σπιτιού μου ή ζω υποκριτικά σαν τους γραμματείς και φαρισαίους, χάνοντας στο τέλος της ψυχή μου όπως την έχασαν κι αυτοί.

Αδελφοί μου, ο Χριστός ήλθε για να μας φωτίσει. Ήλθε δηλαδή να ανοίξει τα μάτια της ψυχής μας, για να γνωρίσουμε και να βιώσουμε την νέα εν Χριστώ ζωή, της αγάπης, της αλήθειας, της προσφοράς, της θυσίας, της ελεημοσύνης, της συγχώρησης, της εμπιστοσύνης στον Θεό και κάθε αρετής που δίδαξε ο Κύριός μας. Όσοι έζησαν και ακολούθησαν αυτό τον τρόπο ζωής, έγιναν άγιοι και ζουν σήμερα μέσα στην Βασιλεία του Θεού. Όσοι όμως την απέρριψαν επειδή αγάπησαν την απάτη της αμαρτίας, οι ίδιοι επέλεξαν να ζήσουν στο σκοτάδι, εκεί που υπάρχει η αιώνια κόλαση.

Ο Χριστός θέλει όλους μας κοντά Του, αρκεί όμως να το θέλουμε κι εμείς. Η επιλογή λοιπόν είναι δική μας και εκφράζεται από τον τρόπο που ζει ο καθένας μας την καθημερινότητά του. Άλλοι ζουν την καινή κτίση υπακούοντας στα όσα δίδαξε ο Κύριός μας και άλλοι επιλέγουν να ζήσουν σύμφωνα με το δικό τους εγωιστικό θέλημα.

Ο Κύριος, αδελφοί μου σε πολλούς από εμάς χάρισε πολλά χρόνια ζωής. Εμείς πώς διάγουμε όλα αυτά τα χρόνια του βίου μας; Μήπως εξακολουθούμε να ζούμε στο σκοτάδι, σαν την Σαμαρείτιδα και τον τυφλό πρωτού να γνωρίσουν τον Χριστό; Αλλοίμονό μας τότε!!! Διότι ενώ ο Κύριος, μας έδωσε χρόνια ζωής, εμείς ακόμα δεν ζήσαμε το προσωπικό μας Πάσχα, το πέρασμά μας δηλαδή από το σκοτάδι στο φως…

Εύχομαι και προσεύχομαι όσοι δεν περάσαμε από το σκοτάδι στο φως σαν την Σαμαρείτιδα και τον τυφλό, να ανοίξουμε επιτέλους τα μάτια της ψυχής μας, αναζητώντας το αληθινό φως που είναι ο Χριστός και ο αληθινός τρόπος ζωής που μας δίδαξε ο Κύριός μας. Εύχομαι και προσεύχομαι, έστω και τώρα, πρωτού εξαντληθεί ο χρόνος της ζωής μας, να ζήσουμε την χριστιανική ζωή, για να μπορέσουμε να δώσουμε την καλή απολογία την ώρα της φρικτής κρίσεώς μας.

Ταυτόχρονα όμως, μακαρίζω όλους εκείνους που από τα νειάτα τους γνώρισαν τον Χριστό και ακολούθησαν στη ζωή τους τη φωτεινή πορεία που δίδαξε ο Κύριός μας. Διότι όλοι αυτοί ήδη έχουν περάσει από τον θάνατο στην αιώνια ζωή και δεν θα βρεθούν σε κρίση. Ήδη γεύονται από τώρα την χαρά του Παραδείσου. Είθε ο Κύριος να τη χαρίσει σε όλους μας, αμήν.