Ο Θεός ακούει τις προσευχές των δικαίων και τους δίνει ότι επίμονα και με πόνο ψυχής ζητούν.

Η σημερινή Θεομητορική εορτή των Εισοδίων της Παναγίας μας διαθέτει αγαπητοί αδελφοί υπέροχα μηνύματα. Στην μεγάλη αυτή εορτή μπορεί να διακρίνει κανείς την διάθεση των γονέων της Παρθένου να οδηγήσουν τα βήματα της μονάκριβης κόρης τους στον Ναό του Θεού και στην συνέχεια την προθυμία της μικρής Μαριάμ να παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα σ΄ αυτόν τον ιερό και αγιασμένο χώρο.

Ο Ιωακείμ και η Άννα άνθρωποι δίκαιοι ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων δεν είχαν αποκτήσει παιδί και έτσι η λύπη τους ήταν μεγάλη και μεγάλωνε ακόμη περισσότερο όταν έβλεπαν τα χρόνια να κυλούν, και τα μαλλιά τους να ασπρίζουν. Ήθελαν και αυτοί, λίγη χαρά να μπει στο σπιτικό τους και ακόμη περισσότερο να αποκτήσουν ένα αποκούμπι στα γεράματά τους. Η μοναδική προσευχή που έβγαινε μέσα από την καρδιά τους ήταν να κρατήσουν στα χέρια τους το Ουράνιο δώρο, το πολυπόθητο παιδί στο οποίο είχαν αφιερώσει όλα τα όνειρά τους. Και να! Ο Άγιος Θεός που ακούει τις προσευχές των δικαίων και εκείνων που πορεύονται στον δρόμο του Θείου Του θελήματος τους δίνει ότι επίμονα και με πόνο ψυχής ζητούσαν. Ένα παιδί! Ένα παιδί το οποίο έμελλε αργότερα να γίνει το Παλάτι και ο Θρόνος του Επουράνιου Βασιλέως. Όταν η μικρή Μαριάμ έφτασε στα τρία χρόνια από την γέννηση της, οι ευσεβείς γονείς ο Ιωακείμ κ η Άννα οδήγησαν τα βήματά της στον Ναό εκπληρώνοντας το τάμα που είχαν κάνει και την υπόσχεση που είχαν δώσει ότι θα αφιέρωναν στον Ύψιστο το παιδί που θα τους χάριζε.

Τα Εισόδια της Παναγίας μας που γιορτάζουμε σήμερα ας γίνουν αφορμή να προετοιμάζουμε κ εμείς τα δικά μας «εισόδια» στον Ναό, όταν ερχόμαστε για να εκκλησιασθούμε. Στοιχείο σημαντικότατο της πνευματικής μας ζωής είναι η παρουσία μας εδώ στην ζεστή αγκαλιά του Ι. Ναού. Όταν περνάμε το κατώφλι της Εκκλησίας νοιώθουμε ότι μπαίνουμε σε έναν άλλον κόσμο· και πραγματικά Τύπος και σύμβολο του Ουρανού είναι ο Ναός ο οποίος είναι και καράβι που μας οδηγεί σε ασφαλές λιμάνι.

Δεν πρέπει όμως να παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι Εκκλησία δεν είναι μόνον, ο Ναός το κτίριο δηλ. μέσα στο οποίο γίνεται η Θ. Λειτουργία αλλά Εκκλησία κυρίως είναι η Σύναξη, η συνάθροιση, η συγκέντρωση των πιστών σ΄ έναν συγκεκριμένο χώρο που είναι ο Ναός, για την λατρεία του Τριαδικού Θεού. Όταν κανείς από εμάς έρχεται σ΄ αυτήν την Σύναξη, επικοινωνεί με τον ίδιο τον Κύριο καθώς επίσης και με τους αδελφούς του σύμφωνα με τα λόγια του ιδρυτού της Εκκλησίας «όπου είναι δύο η τρεις μαζεμένοι στο όνομα μου εκεί ανάμεσα τους βρίσκομαι και εγώ».

Γι΄ αυτό η ευλαβική ψυχή αισθάνεται την ανάγκη να επισκέπτεται τακτικά τον Ι. Ναό.  Αισθάνεται έντονη την επιθυμία να βρεθεί ανάμεσα στους Αγίους, κάτω από το αμυδρό φως των κανδηλιών και μαζί με την υπόλοιπη Ενοριακή Κοινότητα να λατρεύσει τον αγαπημένο Ιησού. Τι συγκινητικό που είναι το θέαμα νεαρές μητέρες να οδηγούν τα παιδιά τους στην Εκκλησία όπως ακριβώς έκαναν οι γονείς της Παναγίας να τα φέρνουν μπροστά στο Αγ. Ποτήριο, να τα κοινωνούν, να τους μαθαίνουν να κάνουν τον σταυρό τους, να ασπάζονται τις αγ. Εικόνες. Μαζί με τις μητέρες έρχονται οι γιαγιάδες, οι ευσεβείς παππούδες οι οποίοι με την παρουσία τους εδώ τονίζουν έμπρακτα στα παιδιά τους ή στα εγγόνια τους την αναγκαιότητα του εκκλησιασμού. Ευλογημένες Ελληνικές οικογένειες που κράτησαν τιμόνι και αντιστάθηκαν στην ισοπέδωση των αξιών και των παραδόσεων. Γονείς οι οποίοι συνεχίζουν αυτήν την ιερή υποχρέωση, να την μεταδίδουν στα παιδιά τους με το προσωπικό τους παράδειγμα. Είναι μεγάλη η ευθύνη που έχουν οι σημερινοί γονείς έναντι των παιδιών τους .

Ευτυχώς που υπάρχουν εκείνοι διότι ο θεσμός της οικογένειας είναι η βάση, και το θεμέλιο της πνευματικής ζωής . Από την άλλη η προθυμία της Παναγίας να παραμείνει στον Οίκο του Θεού μπορεί να σηματοδοτήσει και την δική μας διάθεση και προθυμία, να μπαίνουμε στον Ναό, να στεκόμαστε κάτω από το βλέμμα του Παντοκράτορα ή να αφήνουμε την γλυκιά ευωδία του θυμιάματος και των προσευχών να γεμίζουν την καρδιά μας και να μεταφέρουν την σκέψη μας στα Ουράνια, όπου με αγγελικές υμνωδίες και υπερκόσμια θυμιάματα λατρεύεται ο Θεός μας. Η αγκαλιά του Ναού, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι πολύ μεγάλη και φιλόξενη. Μέσα στον Ναό υπάρχει πάντοτε μια θέση για όλους και για μικρούς και για μεγάλους και για άνδρες και για γυναίκες.

Είναι η θέση που μας έχει χαρίσει ο Ουράνιος Πατέρας, και που θέλει να κατέχουμε πάντα. Ας μην αφήνουμε την θέση αυτήν κενή, διότι η απουσία μας πικραίνει ιδιαίτερα τον Κύριο ο οποίος σαν πνευματικός οικογενειάρχης που είναι χαίρεται και ευφραίνεται όταν βλέπει τα παιδιά του γύρω από πνευματικό Τραπέζι της Θ. Ευχαριστίας και όταν βρισκόμαστε μέσα στον Ναό ας αναφώνουμε μαζί με τον προφήτη Δαυίδ τα λόγια του ψαλμού, λόγια που σίγουρα αντιπροσώπευαν τα συναισθήματα και της Παναγίας μας : «Πόσο αγαπητός σε μένα είναι ο Ναός Σου, Κύριε των Δυνάμεων, ποθεί και λαχταρά η ψυχή μου να βρίσκεται στις Άγιες Αυλές Σου».