Τα Εισόδια της Θεοτόκου και τα δικά μας εισόδια….

«Ἄγγελοι καί ἄνθρωποι τῆς Παρθένου τήν εἴσοδον τιμήσωμεν, ὅτι ἐν δόξῃ εἰσῆλθεν εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων.»

Ἡ Ἐκκλησία, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μᾶς καλεῖ γιά ἄλλη μιά φορά νά πανηγυρίσουμε χαρμόσυνα καί νά ἑορτάσουμε περίλαμπρα τό ἐξαίσιο γεγονός τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου Μαρίας. Ὁ Ἰωακείμ καί ἡ Ἄννα ὕστερα ἀπό τήν ἐκπλήρωση τοῦ αἰτήματός τους ἀπό τό Θεό, ὁ ὁποῖος τούς χάρισε παιδί, εἶχαν τό εὐλογημένο προνόμιο νά χαροῦν τήν παιδική παρουσία τῆς Μαριάμ μέσα στό σπίτι τους γιά μιά τριετία. Ἡ ὥρα ὅμως πλησίαζε καί ἐκεῖνοι ἔπρεπε νά ἐκπληρώσουν τήν ὑπόσχεσή τους πρός τό Θεό, νά τοῦ προσφέρουν τό τάμα τους στό πρόσωπο τῆς μοναχοκόρης τους.

Ἀφοῦ, λοιπόν, ἡ Μαριάμ συμπλήρωσε τό τρίτο ἔτος ζωῆς της, οἱ γονεῖς, Ἰωακείμ καί Ἄννα, μέ εὐχαρίστηση καί προθυμία τήν προσφέρουν στό Θεό «ὡς τριετίζουσα δάμαλιν», ψάλλουμε στόν Ἀκάθιστο Ὕμνο. Τά ἄλογα ζῶα μέχρι τότε ἐγένοντο θυσία γιά νά ἐξευμενίσουν τό Θεό. Τώρα ἡ Θεοτόκος Μαρία ἀποτελεῖ μιά ζωντανή καί ἄμωμη θυσία καί προσφορά πρός τό Θεό, ὁ ὁποῖος διά τοῦ ἐλέους του σώζει τό ἀνθρώπινο γένος.

«Ἡ ἐκ πασῶν τῶν γενεῶν προεκλεχθεῖσα» ἀπό τή στιγμή πού ἦρθε στόν κόσμο προετοιμάζεται. Ἡλικιακά εἶναι πλέον ὡς ἄνθρωπος σέ θέση νά τραφεῖ καί νά κοιτάξει τόν ἑαυτό της ἀπό μόνη της. Σύμφωνα δέ μέ τά κρατοῦντα στόν Ἰουαδαϊσμό τά βρέφη ἐθήλαζαν γάλα ἀπό τή μητέρα τους μέχρι τό τρίτο ἔτος τῆς ἡλικίας τους. Μετά ἀκολουθοῦσε ἕνα εἶδος ἑορτῆς οἰκογενειακῆς.

Αὐτό συνέβαινε εἴτε γιά νά δοξάσουν τό Θεό, γιά τό νέο μέλος τῆς οἰκογένειας, εἴτε γιά νά ὁδηγήσουν τό νέο αὐτόν ἄνθρωπο στά πρῶτα βήματα ἀνεξαρτητοποιήσεως τῆς ζωῆς του ἀπό τό οἰκογενειακό περιβάλλον καί εἰδικά ἀπό τήν κηδεμονία τῆς μητέρας του. Ἡ Παναγία γύρω ἀπό τό κεφάλαιο αὐτό δέν ἐπρόκειτο νά ἀποτελέσει ἐξαίρεση ἀλλά ταυτόχρονα κατεῖχε ξεχωριστή καί ἐξέχουσα θέση καί εἰδικά ἡ Μαριάμ εἶχε μοναδικό ρόλο νά διαδραματίσει ὡς μέλλουσα θεοδόχος Κόρη. Ὁ ἀπογαλακτισμός της χάρασσε πιά τήν πορεία τῆς ζωῆς της.

Ἔτσι, τό χωριό τῆς Παναγίας, ὅλη ἡ Ναζαρέτ εὑρίσκεται ἐπί ποδός. Ἑτοιμάζεται μεγαλειώδης ἑορτή καί μέ τή συνοδεία νεανίδων καί κορασίδων, συγγενῶν καί φίλων, μέ ψαλμούς καί ὕμνους ὁδηγοῦν τή θεοχαρίτωτη Κόρη στό ναό τοῦ Σολομῶντος, ὅπου πρόκειται νά ἐγκατασταθεῖ γιά τό ἑπόμενο στάδιο τῆς ζωῆς της.

Ὁ μέγας Ἀρχιερέας Ζαχαρίας μέ συγκίνηση καί τρεμάμενα γεροντικά χέρια τήν ὑποδέχεται, τήν παραλαμβάνει καί τήν ὁδηγεῖ στά Ἅγια τῶν Ἁγίων. Ἐκεῖ «ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ», μιά φορά τό χρόνο, εἰσέρχεται ὁ Ἀρχιερέας γιά νά προσφέρει θυμίαμα. Ὁ ἔμψυχος ναός ὅμως, ὁ οὐρανός ὁ νοητός, ἐκεῖ ἐγκαθίσταται, ἐκεί ζεῖ καί προσεύχεται, ἐκεῖ τρέφεται ἀπό τόν Ἄγγελο Κυρίου καί μελετᾶ καθημερινά τό θεῖο θέλημα γιά νά τύχει τῆς ἀνάλογης προπαρασκευῆς καί ἑτοιμασίας, ὥστε μέ ὑπακοή νά ὑπηρετήσει τά σωτηριώδη σχέδια τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ἔμψυχος κιβωτός τοῦ Θεοῦ στήν ὁποία πρόκειται νά ἐγκατασταθεῖ καί νά κυοφορηθεῖ ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, κατά τό χρονικό διάστημα τῆς παραμονῆς καί φοιτήσεώς της μέσα στά Ἅγια τῶν Ἁγίων, προετοιμάζεται κατάλληλα ὥστε τό σχέδιο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους νά λειτουργήσει ἀπρόσκοπτα καί ἀταλάντευτα. Ὑπεραγία Θεοτόκε μέ τίς πρεσβεῖες σου πρός τόν Υἱό καί Θεό σου σῶσε μας. Ἀμήν!