Τα Εισόδια της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου) κήρυγμα επί της εορτής

Σπουδαία θέση κατέχει μεταξύ των γιορτών της Θεοτόκου η γιορτή των Εισοδίων που γιορτάζουμε σήμερα. Η είσοδος της Θεοτόκου στο Ιερό του Ναού θυμίζει τη βασίλισσα των μελισσών, η οποία εισέρχεται στο ανάκτορο της για να φέρει εις πέρας το έργο του προορισμού της. Με την είσοδό της αυτή η κεχαριτωμένη χάρισε στο ανθρώπινο γένος τη νίκη την οποία έχασε η Εύα στον παράδεισο. Και εκεί μεν η κατά σάρκα μητέρα του ανθρωπίνου γένους με την παρακοή στην εντολή του Θεού λύπησε τους αγγέλους του ουρανού, χαροποίησε τους δαίμονες του άδη   και άνοιξε την πόρτα της θλίψης, της φθοράς και του θανάτου. Αντίθετα η Θεοτόκος, ως  άλλη Μητέρα των ανθρώπων, με την υπακοή και τη νίκη της προξένησε αμηχανία και θρήνο στους δαίμονες, χαρά δε στους αγγέλους του ουρανού, γιατί έφερε το Φως και τη σωτηρία στους ανθρώπους. Έτσι, όπως  δια γυναικός εισήλθε ο θάνατος στον κόσμο, και η θεραπεία του κακού αυτού δια γυναικός επιτεύχθηκε.

Άλλοτε η Εύα έβγαινε από τον Παράδεισο ντροπιασμένη, τώρα η νέα Εύα η Παναγία εισέρχεται ως υπέρμαχος στρατηγός στο χώρο του ουρανού. Όπως τονίζει ο θεόπνευστος υμνογράφος του σχετικού τροπαρίου η είσοδος της Θεοτόκου στο Ναό υπήρξε η αφετηρία της σωτηρίας των ανθρώπων. Το απ’αιώνος δηλαδή απόκρυφο και στους αγγέλους ακόμη άγνωστο μυστήριο, άρχισε να αποκαλύπτεται εφαρμοζόμενο από τη στιγμή της Εισόδου της Θεοτόκου στο Ναό. Η Θεοτόκος με συναίσθηση της υψηλής της αποστολής αγωνίστηκε φιλότιμα και αναδείχτηκε ευεργέτης όλων των γενεών των ανθρώπων. Δε θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι η Θεοτόκος δεν εξήλθε από το Ναό, αλλά παραμένει ως έμψυχος κιβωτός στο ναό του ουρανού συνεχώς, και τιμάται και μακαρίζεται όλως εξαιρέτως από τις γενεές των πιστών.

Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι στο πρόσωπο της Θεοτόκου τιμήθηκε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος και ιδιαίτερα όσοι πιστεύουν στον Τριαδικό Θεό. Αυτό διαβεβαιώνει ο ίδιος ο Κύριος λέγοντας ότι μητέρα  μου και αδελφοί μου είναι όλοι εκείνοι που εφαρμόζουν το θέλημα του Θεού. Αυτοί θα αξιωθούν της ίδιας τιμής, και θα γίνουν λίθοι εκλεκτοί και πολύτιμοι, έμψυχοι στύλοι στο  Ναού του Θεού. Θα γίνουν, δηλαδή συμμέτοχοι της άφθαρτης και αμίαντης κληρονομίας. Έτσι  ο πιστός άνθρωπος πρέπει να είναι εργάτης του Ευαγγελίου και να  επιθυμεί τη σωτήρια των ανθρώπων. Όπως δε είναι γνωστό ο Θεός δεν εξετάζει το γένος, την ηλικία ή την κοινωνική τάξη των ανθρώπων, γιατί  η κατάσταση του σώματος δε συμπίπτει πάντοτε με την κατάσταση του πνεύματος. Εκείνο που εξετάζει ο Θεός είναι η ειλικρινής διάθεση, η σταθερότητα της πίστεως και η καθαρότατα της καρδιάς του ανθρώπου. Έτσι υπόσχεται ότι στους ανθρώπους αυτούς θα είναι μόνιμος κάτοικος της καρδιάς τους.

Όπως λοιπόν η Θεοτόκος με την ταπείνωση που τη διέκρινε, την υπακοή, και την όλη διαγωγή της αξιώθηκε να εισέλθει στο Ιερό του Ναού της γης και του ουρανού, έτσι και οι πιστοί παίρνουν την ύψιστη τιμή από το Θεό να γίνονται εκλεκτά σκεύη και έμψυχοι ναοί μέσα στους οποίους κατοικεί ο ίδιος ο Χριστός. Έχοντας  συναίσθηση οι πιστοί του υψηλού αυτού προορισμού τους,  δεν πρέπει να  ζουν στην παρούσα ζωή άσκοπα, αλλά να αγωνίζονται συνεχώς, διότι το έργο του Θεού για τη σωτηρία του κόσμου συνεχίζεται, και χρειάζονται εργάτες  για την επιτέλεσή  του. Ας εργάζεται λοιπόν ο καθένας στο θεάρεστο αυτό έργο, και ο μισθός του θα είναι ανυπολόγιστος. Αμήν.