Τού Πανοσιολογιωτάτου Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κυδωνίας καί Αποκορώνου Ἀρχιμ. Δαμασκηνοῦ Λιονάκη
Μέσα στό πνευματικό καί οἰκονομικό-πολιτικό “καταχείμωνο” τοῦ φετινοῦ καλοκαιριοῦ, ὁ Αὔγουστος, ὁ μῆνας τῆς Παναγιᾶς, ἔρχεται νά ζεστάνει τήν καρδιά μας, νά στηρίξει τή ζωή μας, νά θερμάνει τήν ἐλπίδα μας….
Ἔρχεται πιστός, ἀθεράπευτα πιστός, στό ἐτήσιο ραντεβού του, ἀλλά φέτος πολύ διαφορετικός…
«Τῶν λυπηρῶν ἐπαγωγαί χειμάζουσι τήν ταπεινήν μας ψυχήν καί συμφορῶν νέφη, τήν ἡμετέραν καλύπτουσι Πατρίδα…»
Τοῦτο τόν παράξενο Αὔγουστο, ὁ Αὐτοκράτορας τῆς Νίκαιας Θεόδωρος B΄ ὁ Λάσκαρις, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά, γίνεται, μέ τόν Μεγάλο Παρακλητικό του Κανόνα, τό στόμα κάθε Ὀρθόδοξης καί Ἑλληνικῆς καρδιᾶς, ὁ ἐκφραστής τῆς πονεμένης καί πάντα προδομένης Ρωμιοσύνης, πού παλεύει μόνη της σέ μιά ἀδυσώπητη θύελλα ἀτομικῶν καί ἐθνικῶν κινδύνων καί συμφορῶν.
Ἐγκλωβισμένοι στά πολλαπλά προσωπικά καί συλλογικά μας ἀδιέξοδα, πνιγμένοι στήν ἀτομική καί ἐθνική μας μοναξιά, ψάλλουμε τήν ἀπόγνωσή μας:
«Καί πού λοιπόν ἄλλην εὑρήσω ἀντίληψιν; Πού προσφύγω; Πού δέ καί σωθήσομαι;»
Καί ἐκεί, μέσα στίς ἐκκλησιές καί τ` ἀναρίθμητα ἐξωκκλήσια, τά γλυκά Αὐγουστιάτικα βράδια, μέ τίς αὔρες τῆς θάλασσας ἤ τόν ἀνασαμό τῶν βουνῶν, ὁ ἄρρωστος αὐτοκράτορας τῆς ἐξόριστης Αὐτοκρατορίας τῶν Ρωμαίων μᾶς δείχνει τό «πού», μᾶς παίρνει στοργικά ἀπό τό χέρι καί μᾶς ὁδηγεῖ στά πόδια τῆς Μάνας τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ἄνθρώπων καί μᾶς καλεῖ νά ἐναποθέσουμε στά πόδια Της τόν πόνο καί τήν ἀγωνία μας, τά πάθη καί τίς ἀμαρτίες μας, τούς φόβους καί τίς ἀνησυχίες μας…
Νά ξαναγίνουμε, στήν πίστη, παιδιά καί νά νοιώσουμε κατάβαθα στήν ψυχή μας τήν ἀσφάλεια πού νοιώθαμε στήν ἀγκαλιά τῆς μάνας μας καί μέ ἐμπιστοσύνη νά ἀναθέσουμε σ`Αὐτήν “τήν πάσαν ἐλπίδα μας…”!
Τώρα, πού“ὅλοι μᾶς γέλασαν φοβερά, μᾶς σπᾶσαν τῆς ψυχῆς τά φτερά…”, Αὐτή μᾶς μένει μόνη ἐλπίδα καί ἀπαντοχή, ἡ Παναγιά μας, ἡ Μητροπάρθενος, Θεόνυμφος καί Θεονύμφευτος, ἡ “τό φῶς τετοκυῖα, τό θεῖον καί προαιώνιον”, στήν ἀσέληνη νύχτα τῆς θλιμμένης μας ζωῆς τό φῶς τό χαρμόσυνον, τῶν τρεμάμενων βημάτων μας ὁ ὁδηγός καί τό στήριγμα!
Τί κι’ ἄν ξέρουμε τόσο λίγα γι’ αὐτήν; Τί κι’ ἄν οἱ Γραφές ἐλάχιστες πληροφορίες δίνουν, ἐλάχιστα λόγια τίς ἀναφέρουν;
Μέσα στήν κραυγάζουσα σιωπή της, ἡ Παναγία εἶναι τόσο δική μας, τόσο κοντά μας, τόσο γνωστή μας!
Στή γλυκιά μορφή της οἱ Χριστιανοί, σέ κάθε τόπο καί σέ κάθε χρόνο, ἀποθέτουν στά γόνατά της τήν ἐλπίδα τους, παίρνουν κουράγιο, βρίσκουν ἀπαντοχή καί ἀποκτοῦν πρότυπο ἀξεπέραστο ταπείνωσης, ἐγκαρτέρησης καί ὑπομονῆς..
Μόνο σἀὐτήν θά βροῦμε στίς θλίψεις μας παραμυθία, στά ἀδιέξοδά μας Φανερωμένη σωτηρία, τή ζωοδόχο Πηγή, πού θά μᾶς δροσίσει στό καμίνι τῆς ζωῆς, τή Γοργοϋπήκοο στά αἰτήματά μας πρέσβειρα καί μεσίτρια, τήν Πορταΐτισσα, πού θά μᾶς ἀνοίξει τή θύρα τῆς ἐξόδου ἀπό τά ἀδιέξοδά μας, τήν Ὁδηγήτρια, πού θά μᾶς δείξει τόν δρόμο πρός τή σωτηρία, τήν Ἐλεοῦσα, πού θά μᾶς λυπηθεί, γιά τίς ἀτομικές καί ἐθνικές μας δυστυχίες, τήν Ἐλευθερώτρια, πού θά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν σκλαβιά τῶν παθῶν καί τῆς ἀμαρτίας, τήν παντοδύναμη Σκέπη καί φρουρό, πού θά μᾶς προστατεύσει ἀπό τούς κινδύνους καί συμφορές, τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό, πού θά συντρίψει ἐπιθέσεις καί έπιβουλές ὁρατῶν καί ἀοράτων «φίλων» καί ἐχθρῶν…
Η Παναγιά μας!….
Τό ἁγνότερο λουλούδι τῆς ἀνθρωπότητας, ἡ ἰδανική Γυναίκα, ἡ Μάνα, ἡ ἀποκατάσταση τῆς Εὔας, ἡ ἀνόρθωση τῶν ἀνθρώπων, ἡ κατάπτωση τῶν δαιμόνων, τῶν Ἀγγέλων ἡ Κυρία, ἡ Δέσποινα τοῦ Κόσμου!
Ἄς βαδίσουμε πρός Αὐτήν!
Μᾶς περιμένει, ὅπως κάθε μάνα τό πονεμένο παιδί της…
Καί ἐνωτίζεται τήν προσευχή μας:
«Μητέρα, πού τό μέγεθός σου, ἐπιτρέπει νά πάρει
ὁ πόνος τή μορφή ἀκύμαντης θάλασσας,
ὅταν τόν ἀντικρύζεις καθηλωμένο στό Σταυρό,
μή πάψεις νά διαμένεις στά μάτια μας,
σήμερα, πού δοκιμαζόμενα ἐκεῖνα,
χορηγοῦν σέ ὅλους, τήν ὑπέρ πάντα ἀλήθεια.
Ὅχι τή λογική τῶν θηρίων,
Ἀλλά ἐκείνην τοῦ ποιμνίου
Τοῦ καινούριου σου παιδιοῦ,
Μάντρα τῶν θελόντων σωθῆναι,
Τῆς παραμυθίας χώρα ἀπέραντη,
καταστόλιστη μ’ ὅλες τίς χάρες τῆς ἄνοιξης,
ἐπίτρεψε στούς δούλους σου τήν εἴσοδο,
ὥστε νά μποροῦν ὄρθιοι,
νά συνεχίσουν νά ἄδουν ἀδιάκοπα,
σέ σένα, εὐχαριστήριους ὕμνους,
Ὑπέρμαχη σέ ὅλους τούς κινδύνους,
Στρατήγισσα».
(Ν. Γ. Πετζίκης)