Συναξάρι 22ας Ἰουνίου

† Μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Εὐσεβίου, ἐπισκόπου Σαμοσάτων.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Εὐσέβιος ἔζησε κατά τον 4ο αἰώνα μ.Χ. και ἦταν Ἐπίσκοπος τῶν Σαμοσάτων στήν Κομμαγηνή τῆς Συρίας. Διακρίθηκε γιά τούς ἀγῶνες του κατά τῶν αἱρετικῶν Ἀρειανῶν καί ἐξορίσθηκε γιά τά ὀρθόδοξα φρονήματά του ἀπό τόν ἀρειανίζοντα αὐτοκράτορα Οὐάλεντα στίς παρά τόν Δούναβη χῶρες. Μετά τό θάνατο τοῦ Οὐάλεντος (378 μ.Χ.) ἐπανῆλθε στήν Ἐπισκοπή του καί ἐξακολούθηε τόν ἀγώνα του γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Ἀφοῦ ἐχει-ροτόνησε πολλούς Ἐπισκόπους πρός καταπολέμηση τῶν αἱρέσεων, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τόν Μάρη, Ἐπίσκοπο τῆς ἀρειανιζούσης πόλεως Δολιχῆς, ἐφονεύθηκε διά κεράμου πού ἔρριψε ἐπί τῆς κεφα-λῆς του αἱρετική γυναίκα.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ζήνωνος καί Ζηνᾶ τοῦ οἰκέτου αὐτοῦ.

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ζήνων καί Ζηνᾶς κατάγονταν ἀπό τήν Φιλαδέλφεια¹ τῆς Ἀραβίας καί ἄθλησαν ἐπί τῆς βασιλείας Μαξι-μιανοῦ (286-305 μ.Χ.). Ὁ μέν Ζήνων ἦταν στρατιώτης, ὁ δέ Ζηνᾶς δοῦλος του. Ἐπιθυμώντας ὁ Ζήνων νά ζήσει κατά Χριστόν ζωή, διε-μοίρασε στούς φτωχούς τά ὑπάρχοντά του, ἀπελευθέρωσε τούς δούλους του, καί, ἀφοῦ προσῆλθε ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος Μαξίμου, τόν ἔλεγξε γιά τήν ἀπιστία αὐτοῦ. Ὀργισθείς ὁ ἡγεμόνας, τόν συ-νέλαβε καί τόν ἐνέκλεισε στή φυλακή μέ τόν οἰκέτη του Ζηνᾶ. Μετά σκληρά βασανιστήρια, ἔδωσε ἐντολή καί ἀπέκοψαν τίς κεφαλές αὐτῶν.

Ἡ Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο «ἐν τῷ μαρτυρείῳ τοῦ ἁγίου μεγα-λομάρτυρος Γεωργίου τῷ ὄντι ἐν τῷ Κυπαρισσίῳ»².

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Γαλακτίωνος καί Πομπιανοῦ.

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Γαλακτίων καί Πομπιανός ἐμαρτύρησαν σέ ἄγνωστο χρόνο καί τόπο, ἀφοῦ ἐρρίφθησαν στή θάλασσα.

Ἡ Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο «ἐν τῷ μαρτυρείῳ αὐτῶν τῷ ὄντι πλησίον τῆς ἁγίας μάρτυρος Εὐφημίας ἐν τῷ Πετρίῳ»³.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Ἰουλιανῆς καί Σατορνίνου τοῦ υἱοῦ αὐτῆς.

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Ἰουλιανή καί ὁ υἱός αὐτῆς Σατορνίνος ἐτελειώθησαν διά πυρός.

Ἡ Σύναξη αὐτῶν ἐτελεῖτο «ἐν τῷ μαρτυρείῳ αὐτῶν τῷ ὄντι πλησίον τῆς ἁγίας μάρτυρος Εὐφημίας ἐν τῷ Πετρίῳ»⁴.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων τῶν ἐν Σεβαστείᾳ τῆς Παλαιστίνης ἀθλησάντων.

Οἱ Ἅγιοι αὐτοί Μάρτυρες ἐμαρτύρησαν κατά τόν 7ο αἰώνα μ.Χ.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου Βασιλείου, ἐπισκόπου Πατελαρίας.

Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Βασιλείου, Ἐπισκόπου Πατελαρίας, εἶναι ἄγνωστη στούς Συναξαριστές. Ἀναφέρεται στό Μορσελλιανόν Ἑορτολόγιον⁵.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας ὁσιοπαρθενομάρτυρος Εὔας τῆς Νέας καί τῶν σύν αὐτῇ.

Βλ. † 2 Ἀπριλίου.

† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Διδασκάλου, μητροπολίτου Οὑγγροβλαχίας.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ ἐπονομαζόμενος Διδάσκαλος ἐγεννή-θηκε, το 1765, στό Βουκουρέστι ἀπό εὐσεβή οἰκογένεια. Ὁ νεαρός Γεώργιος Μινσκουλέσκου ἀσπούδασε στίς πλέον φημισμένες σχολές τῆς ἐποχῆς του, ὅπως τήν Ἡγεμονική Ἀκαδημία τοῦ Ἁγίου Σάββα, καί ἀπέκτησε ἐξαιρετική μόρφωση καί θεολογική παιδεία.

Στή συνέχεια ἀναχώρησε γιά τή μονή τοῦ Νεάμτς καί ἐκεῖ ἔθεσε τόν ἑαυτό του ὑπό τήν πνευματική καθοδήγηση τοῦ Ὁσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ. Τό 1790, ἐκάρη μοναχός ἀπό τόν Ὅσιο Παῒσιο καί ἔλαβε τό ὄνομα Γρηγόριος καί ἄρχισε ἀμέσως τή μετά-φραση τῶν ἁγιοπατερικῶν ἔργων. Μετά ἀπό λίγα χρόνια ἀπεστάλη μέ τόν μοναχό Γερόντιο στό Βουκουρέστι, ὅπου τοῦ ἀνατέθηκε ἡ φροντίδα τῆς βιβλιοθήκης τῆς Μητροπόλεως.

Ἀπό ἐδῶ ἀναχώρησε ἀργότερα μέ τόν Γερόντιο γιό τό Ἅγιον Ὄρος καί ἐμόνασε γιά πολύ καιρό σέ Κελλί τῆς περιοχῆς Καλαμίτσι πού ἀνήκει στήν ἱερά μονή Βατοπεδίου.

Τό 1812, ὁ Γρηγόριος ἐπέστρεψε στή μονή Νεάμτς ὅπου συ-νέχισε τή μεταφραστική του ἐργασία καί ἄρχισε τήν ἐκτύπωση τῶν ἱερῶν βιβλίων. Τό 1820, μετέβη καί πάλι στό Βουκουρέστι. Ἔμεινε ἀρκετές φορές στή μονή Ἀντίμ καί κατόπιν στή μονή Καλντα-ρουσάνι, στήν ὁποία ἐφαρμοζόταν ἁγιορειτικό τυπικό, καθιερω-μένο ἀπό τόν Ὅσιο Γεώργιο τῆς Τσερνίκα.

Τό 1823, ὁ ἡγεμόνας τῆς Ρουμανίας, πληροφορούμενος τήν εὐ-σέβεια καί τήν ἀρετή τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου, τόν ἐκάλεσε καί τοῦ ἐπρότεινε τήν ἀνάρρησή του στό μητροπολιτικό θρόνο τῆς Οὑγ-γροβλαχίας. Ὁ Ἅγιος ἐδέχθηκε μέ ἀρκετή δυσκολία.

Μετά τήν ἐκλογή καί χειροτονία του, ἀμέσως ἐγκατέστησε καλούς Ἐπισκόπους στίς περιοχές Ἄρτζες, Ρίμνικ καί Μπουζάου, ἀνήγειρε πολλούς ναούς καί ἵδρυσε σχολεῖα στίς πόλεις καί στά χω-ριά. Μέ τή φροντίδα του ἱδρύθηκαν τά Σεμινάρια τοῦ Βουκουρε-στίου, τοῦ Μπουζάου, τῆς Κούρτεα Ντέ Ἄρτζες καί τοῦ Ρίμνικ. Διακρίθηκε γιά τήν ἀγάπη καί τή φιλανθρωπία του πρός τούς φτω-χούς, τίς χῆρες καί τά ὀρφανά. Τό συγγραφικό του ἔργο ἐπεκτά-θηκε καί ἐκτύπωσε ἐπί πλέον τούς Βίους τῶν Ἁγίων σέ 12 τόμους.

Ἐξορίσθηκε, τό 1829, στήν Βεσσαραβία ἀπό τή Ρωσσική δια-χείριση καί ἐπανῆλθε στό Βουκουρέστι, τό 1833.

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη τήν ὥρα τῆς ἀγρυ-πνίας, τό 1834, καί ἐνταφιάσθηκε κάτω ἀπό τή στέγη τοῦ κάθε-δρικοῦ ναοῦ, ὅπως ὁ ἴδιος εἶχε ἐπιλέξει. Τό 1934, τά ἱερά λείψανά του ἐτοποθετήθηκαν σέ ξύλινη λειψανοθήκη καί ἐτοποθετήθηκαν στό παρεκκλήσιο τοῦ κοιμητηρίου τῆς μονῆς, καί τό 1961, ἐπανεν-ταφιάσθηκαν στό νάρθηκα τῆς μεγάλης ἐκκλησίας τῆς μονῆς.

Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν!