Στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βόλου λειτούργησε σήμερα ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, παρουσία πλήθους πιστών.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε το νόημα της Ευαγγελικής περικοπής, η οποία απαντά στο ερώτημα «πώς μπορούμε να σωθούμε;». Παρατήρησε ότι «είμαστε οφειλέτες στον Θεό. Μας δώρησε την ζωή, έχοντας, μάλιστα, μέσα μας πνοή Θεού. Μας χάρισε την ελευθερία, που είναι δώρο και τίμημα, ταυτόχρονα, καθώς είμαστε ελεύθεροι να τηρούμε το θέλημα του Θεού και δούλοι στο δικό μας. Του οφείλουμε τα χαρίσματα και τις ικανότητές μας. Μας χάρισε το μεγάλο δώρο της κτίσης και του φυσικού περιβάλλοντος, του οποίου οφείλουμε να είμαστε ευχαριστιακοί διαχειριστές και όχι δυνάστες – κατακτητές. Ασφαλώς, σφάλουμε έναντι του Θεού, ενώ συχνά βρισκόμαστε σε σχέση δύσκολη με τους συνανθρώπους μας. Ο Χριστός μας προτείνει τον Παράδεισο και μας ζητά να τον ζήσουμε. Η προϋπόθεση είναι μία: η συγχώρηση των αδελφών μας. Η εμπειρία της συγχώρησης στη ζωή μας την μετατρέπει σε παράδεισο, γιατί αυτός που συγχωρεί τα έχει βρει με τον εαυτό του, μπορεί να νιώσει τον πόνο, την αγωνία, τις ανάγκες του άλλου. Ο Χριστός μας χαρίζει τον παράδεισο. Από εμάς, όμως, εξαρτάται να πορευτούμε στον δρόμο της συγχώρησης και τότε ανοίγονται οι ουρανοί. Η συγχώρηση είναι το καλύτερο κήρυγμα, το ευαγγέλιο της χαράς στους ανθρώπους της εποχής μας, που διακρίνεται από τον εγωισμό και την σκληρότητα».
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος τέλεσε το ετήσιο μνημόσυνο του στενού και αγαπημένου συνεργάτου του, Νικολάου Τσούκα, τ. Προέδρου Μακρινίτσης και Γραμματέως του φορέα Πολιτισμού της Τοπικής μας Εκκλησίας «Μαγνήτων Κιβωτός». Ο κ. Ιγνάτιος δήλωσε οφειλέτης στον Θεό, «γιατί χάρισε στην ζωή μου έναν άνθρωπο, που εντίμως υπηρέτησε τα κοινά και ήρθε κοντά μου «σαν το παλιό καλό κρασί». Εμπιστεύθηκα απόλυτα το όραμά του για τον πολιτισμό και μαζί δημιουργήσαμε την «Μαγνήτων Κιβωτό», για να διασώσουμε το πολιτιστικό απόθεμα της Μαγνησίας, ως ιδέα και τρόπο ζωής. Αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στο έργο αυτό, εργαζόταν για το καλύτερο και αυτά που φαίνονταν ανέφικτα, γίνονταν πραγματικότητα. Ο Νίκος Τσούκας, έφυγε από κοντά μας σωματικώς, όμως, ο Θεός μας τον χάρισε ψυχικώς και πνευματικώς. Εμείς συνεχίζουμε το έργο, του οποίου υπήρξε πρωτεργάτης, τηρώντας, κατά το δυνατόν, την υπόσχεσή μας στην μνήμη του και νιώθουμε ότι είναι διαρκώς μαζί μας».
