Στην Ιερά Μονή Αναλήψεως του Κυρίου (Σίψα-Ταξιάρχες Δράμας) τελέστηκε η κηδεία της Ελπίδας Αποστολίδου, μητέρας του μακαριστού Μητροπολίτου Δράμας κυρού Παύλου. Και στη συνέχεια, στο Κοιμητήριο της Μονής έγινε η ταφή της.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Δωρόθεος εκφώνησε τον ακόλουθο επικήδειο λόγο:
Ἐάν, ἀδελφοί μου, μπορούσαμε νά δοῦμε πλήρως τήν ὄψη τῶν πραγμάτων ἐσχατολογικά (ἀπό τό τέλος πρός τήν ἀρχή), θά ἔπρεπε σήμερα νά μᾶς μιλήσει ἡ μακαριστή Ἐλπίδα γιά τά ἐπέκεινα τοῦ βίου και γιά τήν αἰώνια ἀξιολόγηση τοῦ βίου της (ὅπως καί ὁ μακαριστός καί σεβαστός μας προκάτοχος ὁ Μητροπολίτης Παῦλος και ὁ μακαρίτης Γεώργιος ὁ πατέρας του καί σύζυγος τῆς Ἐλπίδος).
Διότι ἡ μακαρίτισσα Ἐλπίδα καί ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Παῦλος καί ὁ Γεώργιος ὁ σύζυγός της βλέπουν καθαρότερα τήν ἀληθινή ὄψη τῶν πραγμάτων τοῦ βίου, την ὀμορφιά τοῦ βίου καί τήν κακία τοῦ βίου.
Ὅμως, ὡς Ἐπίσκοπος (καί ἐσεῖς ὡς κληρικοί καί οἱ μοναχές καί τά λαϊκά μέλη τῆς Ἐκκλησίας), ἐπειδή εἴμαστε ἕνα σῶμα, ζῶντες καί κεκοιμημένοι, ἐπειδή εἴμαστε σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους, μποροῦμε νά μιλήσουμε γιά κείνους πού ἔφυγαν καί ἐν προκειμένῳ γιά τήν ἀοίδιμη Ἐλπίδα, τήν μητέρα τοῦ Μητροπολίτου Παύλου.
Μποροῦμε νά δοῦμε τήν ὀμορφιά τῆς ψυχῆς της, τώρα πιό καθαρά ἀπό ὅταν ζοῦσε. Ὅταν ζοῦσε ἀνάμεσά σας, τά λόγια σας μπορεῖ νά εἶχαν κολακεία. Τώρα πλέον, τά λόγια σας καί τά λόγια μου ἔχουν πόνο γιά τό δικό της πέρασμα στήν λεγόμενη “μερική κρίση” καί τήν δική της ὁριακή ἀγωνία, πού κάποτε θά γίνει δικός μας ὁριακός προσωπικός πόνος καί δική μας προσωπική ὁριακή ἀγωνία.
Ποντιακῆς καταγωγῆς ἀπό τήν Νάουσα, οἱ ρίζες της ἦταν δύο μεγάλες ἡρωϊκές ἑστίες τοῦ γένους μας. Αὐτό ζοῦσε, αὐτό ἔνιωθε, αὐτό μετέδωσε στόν ἀοίδιμο και πολύκλαυστο γιό της (καί στήν κόρη καί τά ἐγγόνια της).
Ἔζησε ἐπί γῆς τήν πιό μεγάλη χαρά, πού τῆς ἀναλογοῦσε: τόν υἱό της Ἐπίσκοπο σε μιά ἡρωική καί προσφυγική ἱστορική πόλη, ἐδῶ στήν Δράμα.
Ἔζησε ἐπί γῆς τήν πιό τραγική ἐμπειρία βίου: τόν ἐκκλησιαστικά ἀναγνωρισμένο καί κοσμικά ἀναγνωρισμένο Ἐπίσκοπο-υἱό της, ξαφνικά νά φεύγει γιά τήν ἄλλη ζωή. Ζυμώθηκε μέ αὐτήν τήν ὁριακή ὀδύνη. Αὐτό ἦταν καί εἶναι τό δεύτερο “παράσημο” τῆς ζωῆς της.
Ἡ ἀκούσια ταπείνωση τοῦ πιό μεγάλου πόνου γιά μιά μάνα. Ἀπό τό ζενίθ τῆς ἀνθρώπινης καί ἐκκλησιαστικῆς χαρᾶς, νά ζήσει τό “ναδίρ” τῆς πιό μεγάλης μητρικῆς ὀδύνης.
Γιά τρία (3) περίπου χρόνια ἔζησε τό μυστήριο τῆς ταπεινῆς ἐκκλησιαστικῆς συμμετοχῆς στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Καί αὐτό ἦταν ἕνα δίδαγμα γιά τούς ἄλλους. Κι ἐμεῖς ὅλοι ἐδῶ σήμερα ―γι᾽ αὐτό ἀκριβῶς― ἀντικρίζουμε τό σῶμα της και συνοδεύουμε τήν μακαρία ψυχή της μέ πιό μεγάλη συγκίνηση καί σεβασμό.
Τήν προπέμπουμε μέ ἄληκτη εὐγνωμοσύνη γιά ὅλα ὅσα πρόσφερε στήν Ἐκκλησία, προπαντός διότι σπλάγχνο της καί ἀνάστημά της ἦταν ὁ ἀλησμόνητος δημιουργικός Μητροπολίτης αὐτῆς τῆς ἱστορικῆς Μητροπόλεως, ὁ προκάτοχός μας.
Τήν προπέμπουμε καί γιά τό πολύ μεγάλο δίδαγμα τῆς μητρικῆς ὀδύνης πού πέρασε. Τήν προπέμπουμε γι᾽ αὐτό πού ἡ ἴδια ἦταν καί παρέμεινε: γνήσια Ρωμηά, γνήσια Πόντια, γνήσια Ναουσαία, ἀληθινή Χριστιανή.
Προπέμπουμε τήν μακαρία Ἐλπίδα πρός τήν αἰώνια Ἐλπίδα, πού εἶναι ὁ Χριστός μας. Καί ὄχι μόνο ἐμεῖς ἐδῶ οἱ περιεστῶτες, ἀλλά πρῶτος ὁ Παναγιώτατος και Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος (πού μέ ἐξουσιοδότησε νά ἐκφράσω τήν πενθηφόρο στοργή του στούς οἰκείους κατά σάρκα καί πνεῦμα, δηλαδή πρός τήν θυγατέρα της Δήμητρα καί πρός ὅλη την Μητρόπολη)·
Καί ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν & πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμος καί ἡ Ἱερά Σύνοδος (πού μέ ἐξουσιοδότησαν νά ἐκφράσω τά συλλυπητήρια πρός τους οἰκογενεῖς).
Ὁ Κύριος ―δι᾽ εὐχῶν τοῦ Παναγιωτάτου, τοῦ Μακαριωτάτου καί τῶν Συνοδικῶν και των συμπαρισταμένων Αρχιερέων Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβα καί Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου καί ὅλων σας― νά τήν ἀναπαύσει ἐν σκηναῖς δικαίων, δίπλα στόν ἀοίδιμο γιό της Μητροπολίτη Παῦλο, στήν αἰώνια πατρίδα μας.
