Ο όρος «προγαμιαίες σχέσεις», καθαρά μεταφρασμένος από τα αγγλικά, σημαίνει σχέσεις χωρίς συμβόλαιο (η αντίληψη της παντρειάς στους αθέους).
Οι Χριστιανοί πρέπει να χρησιμοποιούν τον όρο ΣΧΕΣΕΙΣ ΓΑΜΟΥ χωρίς να παντρευτούν.
Η λέξη ΓΑΜΟΣ στα Ελληνικά σημαίνει το ζεύγος άντρα-γυναίκας που γαμούσιν, εκγαμίζονται και οι υπόλοιπες μορφές του ρήματος γαμ-.
Παντρεύομαι = το μυστήριο της Εκκλησίας μετά το οποίο επιτρέπεται στο ζεύγος (δούλους του Ιησού Χριστού) να παντρεύονται μεταξύ τους.
Όσοι και όσες έχουν σχέσεις γάμου χωρίς να παντρευτούν αποκτούν όλα τα μειονεκτήματα των παντρεμένων χωρίς τα πλεονεκτήματα (π.χ. κοινωνική στήριξη).
Όσο για το «δεν παντρεύομαι γιατί δεν έχω χρήματα – δεν έχω τακτοποιηθεί», οι ευχές του γάμου λένε «να αυξήσει τα αγαθά σου ο Θεός Μετά τον γάμο».
Και η επιστήμη το επιβεβαιώνει με έρευνες που λένε τα οικονομικά των παντρεμένων είναι καλύτερα από των ανύπαντρων.
Ο όρος προγαμιαία σχέση είναι άστοχος από την πλευρά ότι, για τον σημερινό άνθρωπο ο γάμος, δεν είναι μυστήριο και κοινωνία εν Χριστώ αλλά ένα θεατρικό πανηγύρι που γίνεται στο ναό και μετά κάνουμε τραπέζι για να φάμε. Άρα, αν κάποιος έχει σεξουαλική σχέση πριν από την «Τελετή του γάμου, κατά το κοσμικό φρόνημα», για αυτόν δεν υπάρχει προγαμιαία σχέση διότι δεν υπάρχει και γάμος ως πνευματικός υπαρξιακός εν Χριστώ προορισμός. Απλά υπάρχει μια σεξουαλική σχέση με βιολογική κατάληξη, που είναι ο θάνατος και που όλα θα σβήσουν εκεί.
Για παράδειγμα ένα ζευγάρι συγκατοικεί για 2 χρόνια έχει μια φυσιολογική «σχέση» χωρίς πνευματική ζωή και μετά από 3 χρόνια αποφασίζει απλά να πάει σε έναν ναό να φορέσουν νυφικό και κουστούμι και να κάνουν έναν μυστήριο. Στο συγκεκριμένο ζευγάρι δεν υπάρχουν προγαμιαίες σχέσεις (δηλαδή για επαφές πριν τον γάμο) με την έννοια ότι και πριν το μυστήριο του γάμου και μετά θα μιλάμε για σεξουαλική σχέση και βιολογική συνύπαρξη διότι για το συγκεκριμένο ζευγάρι ασχέτως αν μπήκαν στην Εκκλησία γάμος με την πνευματική έννοια δεν υπάρχει, αλλά μόνο ως μυστηρίο στο οποίο δεν μετέχουν. Η εν Χριστώ πορεία του αγιασμού μέσα από το γάμο εις σάρκα μία εξαρτάται και από την μετοχή των ανθρώπων μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας. Δηλαδή και πριν το γάμο και μετά πάλι σε προγαμιαία σχέση θα βρίσκονται με την πνευματική έννοια, διότι πρακτικά έχουν παντρευτεί. Απλά πήγαν σε έναν ναό να κάνουν το μυστήριο όπως πάνε σε μια ταβέρνα.
Άρα δεν υπάρχει καμια μετοχή του ζευγαριού στο μυστήριο. Τα μυστήρια στην Εκκλησία είναι ΔΙΑ-ΛΟΓΙΚΑ η παρουσία του Κυρίου προσφέρεται σε διάλογο με την δική μου ελεύθερη επιλογή σε συνάντηση σχέση μαζί του. Το ότι κάποιος παντρεύετε δεν σημαίνει ότι σώζεται κιόλας αυτόματα. Γάμος είναι η σχέση του Χριστού με την Εκκλησία και κατ’επέκταση του ζευγαριού με τον Χριστό.
Ας δούμε κάποιες γνώμες περί σεξουαλικότητας…
- Η παρθενία δεν είναι κάτι που χάνει μια γυναίκα αλλά κάτι που χαρίζει όπως μας χαρίζεται η βασιλεία των Ουρανών. Δυστυχώς στις μέρες μας χάνεται η παρθενία και με ιδιαίτερα άσχημο τρόπο, αλλά πολλές κοπέλες την πουλούν κιόλας για να βγάλουν χρήματα για τις σπουδές τους ή για να αυξήσουν το προσωπικό τους εισόδημα ώστε να γίνουν διάσημες. Η παρθενία είναι ερωτική κατάσταση, όχι απλά μια ηθική υπακοή αλλά στάση ύπαρξης και ζωής.
- Η συχνή απάντηση των ζευγαριών πριν τον γάμο για τη σαρκική σχέση που έχουν είναι η εξής: «Μα αγαπιόμαστε!». Βασικά η λέξη αγάπη παραπέμπει στον Χριστό διότι εκείνος είναι η Θυσιαστική Παναγάπη. Αν αγαπιέστε έρχεστε εις γάμο κοινωνία. Πόσα ζευγάρια το είπαν αυτό και χώρισαν; Πάρα πολλά, δυστυχώς. Η αγάπη είναι απόδειξη και όχι θεωρία και η απόδειξη είναι η αφιέρωση της σχέσης σε Αυτόν που μας δημιούργησε.
Κάποτε ένας νεαρός είπε σε κάποιον γέροντα ότι την κοπέλα του την αγαπάει. Τότε του λέει ο γέροντας να την παντρευτεί και το παλικάρι απάντησε: «Ε όχι και να την παντρευτώ!». Άρα δεν την αγαπάς – τουλάχιστον χρησιμοποίησε άλλη λέξη, διότι η λέξη αγάπη πάει με τον γάμο, την θυσία και την αιωνιότητα εν Χριστώ. Εκτός αυτής της προοπτικής η αγάπη εκπίπτει σε συμπάθεια ή χρησιμοποίηση, πάντως δεν είναι αγάπη. Στο σταυρό η Παναγάπη σταυρώνεται, πεθάνει ο Θεός για να αναστηθεί ο άνθρωπος, και όταν η αγάπη δεν συνδέεται με την θυσία τότε υπάρχει πρόβλημα.
- Καταρχάς, η αγάπη δεν συνοδεύεται οπωσδήποτε με το σεξ, διότι τότε θα έπρεπε να συνουσιάζονται οι συγγενείς, οι φίλοι, οι γείτονες, διότι και αυτοί μεταξύ τους αγαπιούνται. Όλοι οι άνθρωποι αγαπούν την μάνα που τους έφερε στο κόσμο όμως δεν συνουσιάζονται μαζί της.
- Όταν ένας φοιτητής της Θεολογικής Σχολής έθεσε στον ιερέα καθηγητή αν είναι αμαρτία μια σχέση χωρίς την κοινωνία του Μυστηρίου του γάμου, ακολουθησε ο εξής διάλογος:
Ιερέας: Πάς ποτέ επίσκεψή σε θεία, φίλο, γενικά συγγενή ;
Φοιτητής : Ναι.
Ιερέας : Υποθέτω προσφέρεις γλυκά ή μια τούρτα για να τους τιμήσεις, ως προσφορά για την αγάπη και την σχέση που έχεις μαζί τους;
Φοιτητής : Ναι.
Ιερέας: Την τούρτα την τρως στο δρόμο;
Φοιτητής : Ε όχι, την προσφέρω αγαπητικά στο τιμώμενο πρόσωπο όπως είναι, χωρίς να την αγγίξω, αλλιώς δεν θα ’ταν αγάπη αυτό.
Ιερέας: Σε ευχαριστώ, μόλις απάντησες….
- Στις σχέσεις δίνεις ένας κομμάτι από την καρδιά σου σε αυτόν τον άνθρωπο που θα βρεις για να δοθείς. Μετά από πολλές σχέσεις, τελικά τι θα έχει μείνει για να προσφέρεις στο τελικό και μόνιμο (άρα μόνο πραγματικό) αγαπημένο σου πρόσωπο; Άσε που θα έχεις και τις συνέπειες της σύγκρισης: σε στιγμές εντάσεων, θα συγκρίνεις αναπόφευκτα μέσα σου τον άνθρωπο που θα έχεις παντρευτεί με προηγούμενους συντρόφους σου και αυτό θα είναι κάτι που θα σας τραυματίζει και τους δυο και θα σε εμποδίζει να ζήσεις πραγματικά με τον άνθρωπό σου, διότι το παρελθόν θα σε κυνηγάει.
- Παλαιότερα οι άνθρωποι παντρεύονταν μικροί, προηγουμένως δεν είχαν σεξουαλικές σχέσεις, κρατούσαν παρθενία και δημιούργησαν αγίες οικογένειες, πέρασαν δεινά και πολέμους με την αγάπη τους εν Χριστώ. Τώρα, με την «απελευθέρωση» αυτή, έχουμε περισσότερα διαζύγια από ποτέ επάνω στο μοτίβο «Να ζήσω την ζωή μου». Ποια ζωή; Τον θάνατο της φθοράς ; Τα έχουμε όλα και η αγάπη δεν υπάρχει πουθενά.
- Όταν για παράδειγμα ένας άντρας είναι ερωτευμένος με μια γυναίκα, η γυναίκα αυτή έχει κάνει κατάληψη σε όλη την ύπαρξη του την σκέφτεται όλη μέρα, για παράδειγμα αν σκεφτεί και του περάσει απ το μυαλό άλλη γυναίκα ή επιθυμήσει άλλη γυναίκα νιώθει σαν να την απατάει, σαν να πορνεύει, διότι ο εκτροχιασμός της επιθυμίας της καρδιάς φέρνει την διχοτόμηση και το θάνατο. Στον έρωτα του λοιπόν δεν χωρά τίποτα… Έτσι όταν το ζευγάρι έχει πραγματικό έρωτα ουράνιο για τον Χριστό πώς μπορεί εκεί να χωρέσει κάτι;
- Πραγματικός άντρας με παντελόνια δεν είναι αυτός που ρίχνει μια γυναίκα στο κρεβάτι, διότι κάτι ανάλογο κάνουν και τα ζώα. Πραγματικός άντρας είναι αυτός που κάνει θρόνο στην καρδιά του τον Χριστό και στην ζωή του την γυναίκα που θέλει να παντρευτεί. Πραγματική γυναίκα είναι αυτή που έχει πρότυπο την Υπεραγία Θεοτόκο και βιώνει το σώμα της ώς φορέα και σκεύος εκλογής νέας ζωής και όχι ως σκεύος προσωπικής ηδονής. Ας πάρουμε παράδειγμα από την Παναγία και την νύμφη του Χριστού αγία Αικατερίνα. Η Υπεραγία Θεοτόκος , η μήτρα της Δημιουργία, η Θεοφάνα. Πρότυπο παρθενίας, αγνότητας και μητέρας η Τιμιωτέρα των Χερουβιμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ. Η Αγία Αικατερίνη η οποία πήρε την απόφαση να γίνει νύμφη του Χριστού.
- Μεγαλώνουμε τα παιδιά, κορίτσια και αγόρια, με σκοπό να γίνουν σεξουαλικά όντα και αυτό φαίνεται από τις εξής “παιδαγωγικές φράσεις των γονέων”: Στα μεν αγόρια: “άντρακλά μου εσύ, να γίνεις σαν τον πατέρα σου και να ρίχνεις όποια γυναίκα θέλεις”, και στα κορίτσια: “κοριτσάρα μου, να περπατάς και να πέφτουν όλοι οι άνδρες στα πόδια σου και να μην ξέρεις ποιόν θα διαλέξεις”. Ενώ θα μπορούσαμε να μεγαλώνουμε τα παιδιά να γίνουν ερωτικά εν Χριστώ όντα και να ακτινοβολούν το κάλλος της ωραιότητας των αρετών και της σωφροσύνης.
Παράδειγμα: Έχουμε γονείς που έχουν ένα κορίτσι και ένα αγόρι. Ας φανταστούμε ότι χτυπάει την πόρτα μια ωραία γυναίκα και λέει στον πατέρα ότι θέλει να πάει με τον γιό του. Ο πατέρας θα δεχτεί αμέσως ο γιός του να πάει με την γυναίκα ως άντρακλας και να τιμήσει τις σεξουαλικές του επιδόσεις, διότι το θεωρεί τιμή. Αν όμως την πόρτα την χτυπήσει ένας ωραίος άντρας και πει στον πατέρα ότι θέλει να πάει με την κόρη του, ο πατέρας θα τον κυνηγάει διότι θέλει να την προφυλάξει. Έτσι έχουμε τον παραλογισμό να θέλουμε να προφυλάξουμε τα κορίτσια και να ωθούμε τα αγόρια να γίνουν σεξουαλικά όντα και επιβήτορες (σε κορίτσια άλλων). Αλλά για αγάπη, ούτε λόγος.
- Στον ηθικό και πνευματικό αγώνα του χριστιανού υπάρχει και η έννοια – ή, αν προτιμάτε, το αγώνισμα – της εγκράτειας, δηλ. αυτοσυγκράτησης. Κακά τα ψέματα, ένα ζευγάρι χωρίς πνευματική εν Χριστώ ζωή δεν μπορεί να κρατήσει εγκράτεια, αλλά ούτε έχει την δύναμη να κλείσει το ξυπνητήρι για να πάει στην Εκκλησία. «Λέγω δε, πνεύματι περιπατείτε και επιθυμίαν σαρκός ου μη τελέσητε. η γαρ σάρξ επιθυμεί κατά του πνεύματος, το δε πνεύμα κατά της σαρκός· ταύτα δε αντίκειται αλλήλοις, ίνα μη α αν θέλητε ταύτα ποιήτε» (απόστολος Παύλος, Επιστολή προς Γαλάτας, κεφ. 5, στίχ. 16-17). Διότι η σάρκα είναι πιο δυνατή και δεν χαλιναγωγείται με ανθρώπινα μέσα παρά με ουράνια. Αλλά δεν έχει και κίνητρο το ζευγάρι αυτό για να δώσει ένα τέτοιο αγώνα, αφού δεν ξέρει τίποτε για την ένωση του ανθρώπου με το Θεό και την αγιότητα, που είναι η έμπρακτη και ρεαλιστική πρόγευση του παραδείσου ήδη από αυτή τη ζωή. Θα μάθει όμως για το θέμα αυτό, αν ασχοληθεί κάπως με τις βιογραφίες των αγίων της Ορθοδοξίας, ιδιαίτερα εκείνων που έζησαν στην εποχή μας (και κάποιοι ζουν ακόμη).
- Αξίζει να διαβάσουμε ένα συγκλονιστικό παράδειγμα σε Ιατρική Σχολή: Μπαίνει στο αμφιθέατρο ένας καθηγητής λέγοντας ότι βρήκε το φάρμακο του AIDS. Κόκαλο οι φοιτητές. Ποιο είναι αυτό το φάρμακο; Ο καθηγητής απάντησε: είναι η εγκράτεια. Αν τα ζευγάρια τηρούσαν την εγκράτεια δεν θα υπήρχε το AIDS πουθενά. Διότι το AIDS είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα. Με την εγκράτεια επιπλέον δεν θα είχαμε τόσες χιλιάδες εκτρώσεις και δολοφονίες καθημερινά, οι οποίες μάλιστα είναι η πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως στις μέρες μας. (Από το βιβλίο της Μαρίας Δημιτριάδου «Ο Ιησούς και ο Κήπος των Τέρψεων»
- Λέει σε κάποιο γέροντα (ιερέα, πνευματικό οδηγό) μια κοπέλα: «Μου είπε το παιδί που έχουμε σχέση ότι θέλει να κάνουμε σεξ, και μάλιστα λέει ότι με αγαπάει». «Ωραία», λέει ο γέροντας. «Αγάπη είναι να κάνεις κάτι χωρίς ανταπόδοση και χωρίς να ζητάς τίποτα. Σωστά; Παράδειγμα αν αγαπάς έναν φτωχό, του προσφέρεις χρήματα και δεν ζητάς κάτι , ή και ακόμα αν σου ζητήσει κάτι επειδή λες ότι τον αγαπάς το κάνεις. Σωστά; Οπότε πες του: αφού με αγαπάς, το σώμα μου δεν θα σου το δώσω, εκτός αν δώσεις όρκους αιώνιας πίστης και αγάπης μπροστά στο Χριστό για μια ζωή με θλίψεις, χαρές, πόνο, μέσα από τις δυσκολίες της αγάπης, δηλαδή στο μυστήριο του γάμου».
Φυσικά η κοπέλα το είπε και το παλικάρι απομακρύνθηκε από αυτήν, διότι απλά ήθελε σχέση σεξουαλική, «να περάσει καλά» και όχι να σωθεί αιώνια.
- – Γέροντα, δεν έχω πάει με γυναίκα και τα παιδιά με κοροϊδεύουν. – Ωραία, να πας να πεις σε αυτόν που σε κοροϊδεύει ότι θες να πας με την αδερφή του, να δούμε τι θα σου πει… Παλιά, αν κάποιος είχε ατιμάσει την αδερφή κάποιου άλλου, δηλαδή την κορόιδευε ερωτικά και δεν την παντρευόταν, γινόταν βεντέτα.
- Λες σε κάποιον να δεσμευτεί και δεν θέλει. Γιατί; Γιατί δεν θέλει να δεσμευτεί αυτός που δεν θέλει να αγαπήσει. Ο γάμος είναι δέσμευση, κυρίως υπαρξιακή και μετά οικονομική. Πολλοί προβάλλουν ως οικονομικό το κόλλημα για την τέλεση του μυστηρίου του γάμου. Αυτό είναι ένδειξη κοσμικού φρονήματος. Η Εκκλησία δεν ζητά τίποτα, τα ρούχα, οι στολισμοί και τα τραπεζώματα στοιχίζουν, όχι το μυστήριο. Όμως δυστυχώς δεν το βλέπουμε ως μυστήριο αλλά ως θεατρικό δρώμενο. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Απλά βασιλεύει το παράλογο… Ο σεξισμός έγινε λογικό και η εγκράτεια παράλογο, φτάσαμε σε σημείο να είναι ο γάμος παράλογος αν ο σύζυγος ή η σύζυγος δεν έχουν εξωσυζυγικές σχέσεις, διότι έτσι… «ανανεώνεται ο γάμος»!
- Τελικά το θέμα είναι η αμαρτία – αστοχία: 5 λεπτά πριν το γάμο η σεξουαλική σχέση είναι αμαρτία, ενώ 5 λεπτά μετά δεν είναι, λέει ο μεγάλος σύγχρονος άγιος και σοφός γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος:
«Ακριβώς αυτή είναι η φύσις και η δύναμις και η αξία των Μυστηρίων. Να μεταβάλλουν πράγματα, να αλλοιώνουν καταστάσεις, να μεταμορφώνουν γεγονότα, να καθιστούν τον αμαρτωλόν άγιον, τον απηγορευμένον ευλογημένον, να υψώνουν το γεώδες εις τον ουρανόν. Ναι, «πέντε λεπτά» προ του γάμου είναι αμαρτία η σαρκική συνάφεια του ζεύγους «πέντε λεπτά αργότερα» δεν είναι αμαρτία.
«Πέντε λεπτά» προ της ευλογίας του Ιερέως έχομεν επί της αγίας Τραπέζης «ψωμάκι» και «κρασάκι» «πέντε λεπτά (γράφε, εν δευτερόλεπτον) αργότερα» έχομεν αυτό τούτο το τεθεωμένον Σώμα και Αίμα του Κυρίου μας!
«Πέντε λεπτά» προ της βαπτίσεως του κατηχουμένου είναι βαρύτατη αμαρτία η μετάδοσις εις αυτόν της θείας Ευχαριστίας «πέντε λεπτά αργότερα» η μετάδοσις είναι πράξις επιβεβλημένη και αγία.
«Πέντε λεπτά» προ της χειροτονίας του εις Επίσκοπον ο «εψηφισμένος» είναι Πρεσβύτερος και δεν δύναται να τελέσει χειροτονίαν Κληρικού «πέντε λεπτά αργότερα», συνεχιζόμενης της διά την ιδικήν του χειροτονίαν τελούμενης θείας Λειτουργίας, χειροτονεί Πρεσβύτερον και Διάκονον.
Αλλά διατί να μείνωμεν εις τα θειότατα και υπερφυσικά, τουτέστιν εις τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας; Μήπως και εις τα «καθ’ ημάς», δηλαδή τα ανθρώπινα, παρόμοια δεν ισχύουν;
«Πέντε λεπτά» προ της υπογραφής του συμβολαίου υπό του συμβολαιογράφου και των συμβαλλομένων και της σφραγίσεώς του, είναι τούτο απλούς χάρτης. «Πέντε λεπτά αργότερα» είναι δημόσιον έγγραφον δημιουργούν αναμφισβήτητους νομικάς συνεπείας (δικαιώματα και υποχρεώσεις) απροσμετρήτου ενίοτε εκτάσεως.
«Πέντε λεπτά» προ της υπογραφής της η διαθήκη ουδέν διαφέρει χάρτου περιτυλίγματος «πέντε λεπτά αργότερα» έχει την δύναμιν να καθορίσει την τύχην περιουσίας εκατοντάδων εκατομμυρίων.
«Πέντε λεπτά» προ της ορκωμοσίας του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι απλούς πολίτης, εστερημένος οιασδήποτε ειδικής εξουσίας, «πέντε λεπτά αργότερα» δύναται να απολύση την Κυβέρνησιν και να διαλύση την Βουλήν…».
Εδώ ο π.Επιφάνιος μας αναφέρει την αξία και την εγκυρότητα του μυστηρίου ως μυστηρίου και μάλιστα Μέγα της Εκκλησίας διότι το ζευγάρι είναι στην αγκαλιά του Θεού αλλά από την άλλη πορνεία μπορεί να έχουμε και μέσα στον γάμο. Το μυστήριο αγιάζει και τοποθετεί την σχέση σε εν Θεώ πορεία. Αλλά επειδή η σχέση αυτοί εξαρτάται από ανθρώπους και όχι αντικείμενα αν οι άνθρωποι δουν ο ένας τον άλλον ως αντικείμενο τότε μιλάμε για υπαρξιακό εκτροχιασμό. Για αυτό και ο γέροντας Παϊσιος έλεγε ότι καλό είναι οι παντρεμένοι να έχουν τον ίδιο πνευματικό ώστε να μπορούν να βαδίσουν με ασφάλεια και θεραπεία στο δρόμος της εν Χριστώ σχέσης και σωτηρίας.
Το σώμα τού Χριστού και ο κήπος τών τέρψεων
Κείμενα – μαρτυρίες για τις προγαμιαίες σχέσεις
επιμέλεια: Μαρία Δημητριάδου.
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο info@poimin.gr άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
