Χειροθεσία Πρωτοπρεσβυτέρου στον εορτάζοντα Ναό του Αγίου Κοσμά στα Τρίκαλα

Την Πέμπτη 24 Αυγούστου πανηγύρισε ο Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου στα Τρίκαλα Ημαθίας επι τη μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.

Λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την εις πρωτοπρεσβύτερον χειροθεσία του εφημερίου του Ιερού Ναού π.Θωμά Κίρτσογλου.

Τέθηκαν σε προσκύνηση των πιστών ιερά Λείψανα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία:

«Χαίροις ἀποστόλων ὁ μιμητής, Κοσμᾶ θεοφόρε, … εὐαγγελίου ὁ θεηγόρος κῆρυξ».

Στή χορεία τῶν νεωτέρων ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας συαρι­θμεῖ­ται καί ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος ἱερομάρτυς Κοσμᾶς ὁ Αἰτω­λός. Ἕνας ἅγιος ὁ ὁποῖος τιμᾶται καί ἀπό τόν Θεό, τιμᾶται καί ἀπό τήν ἐπί γῆς στρατευομένη Ἐκκλη­σία τοῦ Χριστοῦ ἀφενός γιά τό ἱερα­πο­στολικό του ἔργο καί ἀφετέρου  γιά τό μαρτύριό του.

Διπλή ἡ τιμή καί διπλός ὁ στέ­φα­νος, ἀδελφοί μου. Ἀλλά γιά τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό μαρτύριο καί μαρτυρία, ἱεραποστολή καί θυ­σία ἦταν ἔννοιες καί πραγμα­τι­κό­τητες ἀλληλένδετες.

Ὅταν ἄρχισε τίς ἱεραποστολικές του περιοδεῖες στή σκλαβωμένη Ἑλ­λάδα, γνώριζε ὅτι αὐτό πού ἔκα­νε ἦταν ἐπικίνδυνο γιά τόν ἴδιο καί τή ζωή του, ἀλλά ἐκεῖνος δέν ὑπολόγιζε τόν ἑαυτό του. Ἤθε­λε νά κάνει τό καθῆκον του. Ἤθελε νά βοηθήσει τούς ἀδελ­φούς του νά κρατήσουν τήν πίστη τους καθαρή καί ἀνό­θευτη, νά δια­τηρήσουν τήν ἐθνική τους συ­νείδηση, τή γλώσσα τους καί τίς παραδόσεις τους, πού κιν­δύ­νευαν νά ξεχάσουν, καθώς οἱ Τοῦρκοι δέν τούς ἄφηναν οὔτε νά μιλοῦν τήν ἑλληνική γλώσσα οὔτε νά τή διδάσκουν οὔτε νά λατρεύ­ουν ἐ­λεύθερα τόν Θεό καί νά δι­δά­σκουν τήν πίστη στά παιδιά τους.

Γνώριζε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς πόσο δύ­σκολη ἦταν ἡ ἀποστολή του, ἀλλά τήν ἀνέλαβε μέ θεῖο ζῆλο καί μέ πολλή ἀγάπη, γιά χάρη τῶν ἀδελ­φῶν του. Τήν ἀνέλαβε καί ἄς εἶχε περιορισμένες δυνατότητες καί ἄς μήν διέθετε μέσα. Διέθετε ὅμως πί­­­στη καί ἀγάπη, διέθετε ζῆλο γιά νά μεταφέρει στούς ἀδελ­φούς του, πού εἶχαν ἀνάγκη τό μήνυμα τῆς πί­στεως στόν Χριστό, ἀλλά καί τῆς ἀγάπης στήν πατρίδα.

Τήν ἴδια αὐτή πίστη καί τόν ἴδιο αὐτό ζῆλο τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ πρέπει νά ἔχουμε ὅμως καί ἐμεῖς, ἀ­δελφοί μου, γιατί τό νά διακη­ρύσ­­σουμε τήν πίστη μας στόν Χρι­στό καί νά βοηθοῦμε τούς συναν­θρώ­πους μας πού ζοῦν μακριά ἀπό αὐτόν, πού ζοῦν μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία, νά τόν πλησιάσουν καί νά τό γνωρίσουν εἶναι καθῆκον καί χρέος ὅλων μας.

Καί δέν πρέ­πει νά ξεχνοῦμε ὅτι δέν ἦταν μόνο ἡ ἐποχή στήν ὁποία ἔζησε καί ἔδρασε ὁ ἅγιος ἱερομάρ­τυς Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός μία ἐποχή στήν ὁποία οἱ Ἕλληνες κιν­δύ­νευαν νά ξεχάσουν τήν πίστη τους στόν Χριστό, νά ξεχάσουν τίς εὐ­σε­βεῖς παραδόσεις τους, ἀλλά ὁ κίνδυνος αὐτός ἐλλοχεύει σέ κάθε ἐποχή. Ἐλλοχεύει καί στή δική μας ἐποχή, ἀδελφοί μου.

Καί ἐάν τότε ὁ κίνδυνος αὐτός προερχόταν ἀπό τήν μακροχρόνια ὑποδούλωση τῆς πατρίδος μας σέ ἕναν ἀλλό­θρη­σκο κατακτητή, πού ἤθελε νά μᾶς κάνει νά ξεχάσουμε τήν πίστη μας γιά νά ξεχάσουμε καί τήν ἐθνική μας ταυτότητα, σή­μερα διαμορφώνονται συνθῆκες ἀδιαφορίας πρός τήν πίστη καί τίς ἀρχές της, συνθῆκες ἀδιαφορίας γιά τήν πατρίδα καί τά ἰδανικά πού συχνά συκοφαντοῦνται καί χλευ­ά­ζονται. Καί ὑπάρχουν διάφοροι παρά­γο­ντες, οἱ ὁποῖοι ἐν ὀνόματι μιᾶς κακῶς ἐννοούμενης παγκο­σμιο­ποιήσεως ἤ ἑνός κακῶς ἐν­νοού­μενου προο­δευ­τισμοῦ ἔχουν πα­­ρόμοιες ἐπι­διώ­­ξεις καί θέλουν σιγά-σιγά νά μᾶς ἀπομακρύνουν, νά ἀπομακρύνουν τά παιδιά μας ἀπό αὐτή τήν ὑγιῆ ρίζα πού λέ­γε­ται ὀρθόδοξη πίστη, πού λέγεται ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καί πού κρά­τησε τό Γένος μας ὄρθιο μέσα σέ ὅλες τίς καταιγίδες πού πέρασε στή μακρά ἱστορική του διαδομή.

Ἀλλά εἶναι καί χρέος μας ἀκόμη, χρέος τιμῆς καί σεβασμοῦ πρός τόν ἅγιο ἱερομάρτυρα Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό πού τόσο κοπίασε γιά τόν ἐπανευαγγελισμό τῶν Ἑλλήνων, νά φροντίζουμε καί ἐμεῖς γιά τόν δικό μας ἐπανευαγγελισμό. Νά φροντίζουμε νά γνωρίζουμε τί πιστεύουμε, τί διδάσκει ἡ Ἐκκλη­σία μας, τί ζητᾶ ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς, καί νά μήν ἐπιχειροῦμε νά προ­σαρ­μόσουμε τήν πίστη μας καί τό Εὐαγγέλιο στά δικά μας μέτρα, στίς δικές μας ἀδυναμίες, γιατί τότε δέν κάνουμε τίποτε, καθώς ὁ Χριστός εἶναι κατηγορηματικός σέ αὐτό λέγοντας ὅτι ὅποιος ἀλλάξει «ἰῶτα ἕν ἤ μία κεραία» ἀπό τόν νόμο του «ἐλάχιστος κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν». Ἀλλά καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπό­στολος Παῦλος μᾶς προειδοποιεῖ ὅτι κανείς δέν παίρνει τό στεφάνι τῆς νίκης «ἐάν μή νομίμως ἀθλή­σῃ», ἐάν δηλαδή δέν ἀγωνισθεῖ σύμφωνα μέ τούς ὅρους καί τούς κανόνες πού θέτει ὁ Χριστός μέ τό εὐαγγέλιό του.

Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἀποδίδο­ντας σήμερα τήν τιμή καί τόν σε­βασμό πού ὀφείλουμε στόν ἅγιο ἱερομάρτυρα Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, ἄς ἀποφασίσουμε νά τόν τιμήσου­με οὐσιαστικά ἀγωνιζόμενοι καί ἐμεῖς, ὁ καθένας ἀνάλογα μέ τίς δυνατότητές του, γιά τόν ἐπα­νευ­αγ­γελισμό τῶν ἀνθρώπων ἀλλά καί γιά τόν προσωπικό μας ἐπα­νευ­αγγελισμό ἀξιοποιώντας καί τίς πολλές εὐκαιρίες πού μᾶς προσ­φέρει ἡ Ἐκκλησία μας, γιά νά κρατήσουμε αὐτή τήν πίστη πού σώζει καί τήν ψυχή μας καί τήν πατρίδα μας.

Ἐάν, ἀδελφοί μου, ἕνας καλόγερος, ὅπως ἦταν ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, μέσα στήν Τουρκοκρατία, γύρισε χωρίς μέσα, χωρίς αὐτοκίνητα ὅλη τήν Ἑλλάδα καί κατόρθωσε νά ξεσηκώσει τούς Ἕλληνες γιά τήν πίστη καί γιά τήν πατρίδα καί ἔτσι κατόρθωσαν λίγα χρόνια ἀργότερα νά κερδίσουν μέ τόν ἀγώνα τους τήν ἐλευθερία, πόσο μᾶλλον ἐμεῖς πού ἔχουμε ὅλα τά μέσα καί πού ὁ καθένας μπορεῖ νά λέει ὅ,τι θέλει, καί ἀκόμη ὅτι δέν εἴμαστε ὀρθόδοξος λαός, ξεχνώντας αὐτό πού ἔλεγαν οἱ Ἕλληνες, ὅταν ἀγωνιζόταν, αὐτό πού ἔλεγε ὁ Κολοκοτρώνης, «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερία». Καί νομίζουν ὅτι εἶναι προοδευμένοι ὅταν λένε «τί χρειάζεται ἡ πίστη, τί χρειάζονται αὐτά τά ἰδανικά, τί χρειάζεται ἡ οἰκογένεια, τί χρειάζεται ἡ πατρίδα, ὅλοι τό ἴδιο εἴμαστε».

Δέν εἶναι ἔτσι, ἀδελφοί μου, ἐμεῖς θά πρέπει νά διατηρήσουμε τίς παραδόσεις μας, τήν πίστη μας, τήν ἀγάπη μας γιά τήν Ὀρθοδοξία, γιά τήν πατρίδα καί γιά τήν οἰκογένεια. Βλέπετε ἡ οἰκογένεια ποῦ κατήντησε, γιατί φύγαμε ἀπό τόν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Δέν τιμοῦμε τούς γονεῖς, οἱ γονεῖς δέν τιμοῦν τά παιδιά καί φθάσαμε στή διάλυση τῆς οἰκογενείας. Ὅλα αὐτά, ἐάν μελετήσετε τόν ἅγιο Κοσμᾶ τόν Αἰτωλό, τά προβλέπει, εἶναι προφητεῖες τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ. Ἑπομένως ἐδῶ στήν ἐνορία σας πού τόν τιμοῦμε ἰδιαιτέρως, καί σήμερα ἔχουμε τήν εὐλογία νά ἔχουμε τό εὐωδιάζον καί χαριτόβρυτο λείψανό του, θά πρέπει, ἀδελφοί μου, νά τά βλέπουμε σοβαρά. Οἱ μεγαλύτεροι νά καθοδηγοῦν τούς νεωτέρους, τά παιδιά καί τά ἐγγόνια, νά μείνουν πιστά στίς παραδόσεις τοῦ τόπου μας, τῆς Ἐκκλησίας μας, καί τότε νά εἶστε βέβαιοι ὅτι αὐτή ἡ πατρίδα θά πάει μπροστά μέ ὅλες τίς δυσκολίες.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως