Συμβαίνει μερικές φορές ένας κληρικός να μην επιτρέψει εκκλησιαστική κηδεία για κάποιον που αυτοκτόνησε ή για άλλον που ζήτησε να αποτεφρωθεί το σώμα του.
Ο κληρικός κατακρίνεται και καθυβρίζεται.
Ανασύρονται όλα τα στερεότυπα για τους παπάδες: είναι φιλοχρήματος… είναι αγράμματος… είναι καριερίστας…
Επίσης: Ιράν γίναμε… Μεσαίωνας… να απαλλαγούμε από τους σκοταδιστές…
Ο λόγος περί αγάπης με κεφαλαία γράμματα: ο παπάς οφείλει να δείξει αγάπη… να παρηγορήσει τους συγγενείς… να υπερβεί το γράμμα του ευαγγελικού νόμου και να κάμει «οικονομία»…
Για τους πολλούς ο κληρικός είναι ο χρήσιμος ηλίθιος… ο διασκεδαστής… ο οποίος οφείλει να τα έχει καλά με όλους, να μοιράζει αγκαλιές και αγάπη, να εκδίδει πιστοποιητικά, να ικανοποιεί τα θελήματα των πιστών… απαγορεύεται να μιλήσει για αμαρτία, για μετάνοια, για κόλαση…
Ο κληρικός όμως είναι Ποιμένας και Πατέρας. Και στο ένα χέρι κρατά την αγάπη και στο άλλο την αυστηρότητα. Και οφείλει να τα χρησιμοποιεί με διάκριση. Χωρίς προσωποληψία και εμπάθεια. Η διάκριση αποκτάται με τον προσωπικό πνευματικό αγώνα, με την εμπειρία της ιερατικής διακονίας, με την υπακοή και την πιστότητα στην διδασκαλία και την παράδοση της Εκκλησίας.
Ο Χριστός έδωσε στους Αποστόλους την εξουσία του δεσμείν και λύειν. Και ο ίδιος χρησιμοποίησε και την αγάπη και την αυστηρότητα. Το ίδιο έπραξαν και οι Απόστολοι καθώς και οι διάδοχοί τους.
Η διακονία της Ποιμαντικής και της πνευματικής Πατρότητας είναι κάτι διαφορετικό από τις ασκήσεις θεολογίας επί χάρτου… (και για να προλάβω κάποιους ευφάνταστους, το γράφω αυτό από την εμπειρία της διακονίας μου και χωρίς φυσικά να εννοώ κάποιου είδους δήθεν αντιπαράθεσης και διαμάχης μεταξύ «Ποιμένων» και «Θεολόγων»…)
Ας μην ξεχνάμε τέλος πως η Εκκλησία έχει μεν ανοικτές θύρες αλλά έχει και κανόνες και μία παράδοση δύο χιλιάδων χρόνων. Δεν είναι ξέφραγο αμπέλι. Αν η Εκκλησία αρνείται να κηδέψει με τρόπο εκκλησιαστικό κάποιον το κάνει διότι θέλει να μείνει πιστή σε όσα διδάσκει. Αυτή η απόφαση φυσικά δεν έχει να κάνει με την τελική κρίση μιάς ψυχής, η οποία (τελική κρίση) βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια του Χριστού. Η άρνηση από την Εκκλησία της κηδείας δεν σημαίνει ότι στέλνει κάποιον στην κόλαση. Αντίθετα, τον αναθέτει στο έλεος του φιλάνθρωπου Θεού.
Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ και Νοτιοανατολικής Ασίας Νεκτάριος
