Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.
Ἀγαπητοί Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,
Στήν εὐλογημένη αὐτή Ἑορτή τῆς Παγκόσμιας Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, συναντόμεθα μέ τά οὐράνια ἀγγελικά τάγματα καί ὅλη τήν κτίση γιά νά δοξάσουμε τόν Χριστό καί νά προσκυνήσουμε τόν Σταυρό. Τόν Σταυρό, μέσῳ τοῦ ὁποίου ὁ Χριστός μᾶς προσέφερε ἴαση, ἀποκατάσταση καί θρίαμβο τῆς ζωῆς ἐπί τοῦ θανάτου. Στό ἄκουσμα τῶν ὕμνων καί τῶν προσευχῶν αὐτῆς τῆς ἑορτῆς, νοιώθουμε ὅτι πρόκειται γιά ἡμέρα ἀγαλλιάσεως καί μεγάλου ἑορτασμοῦ. Τήν ἡμέρα αὐτή ἡ ἀνά τόν κόσμο Ἐκκλησία ἔχει τήν εὐκαιρία νά ὑψώσῃ ἕνα σύμβολο δυνάμεως, ἀγάπης καί πίστεως, καί οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί μποροῦν νά καλέσουν ὅλους τούς ἀνθρώπους νά κοιτάξουν τόν Σταυρό καί νά συναντήσουν τόν Κύριό μας μέσῳ τῆς ἀσύγκριτης καί ἀπέραντης ἀγάπης Του.
Κέντρο τῆς προκλήσεως πού νιώθουν πολλοί σ’ αὐτή τήν συνάντηση καί ὅταν στοχάζονται τήν σημασία τοῦ Σταυροῦ παραμένει τό ἐρώτημα πῶς ἕνα ὄργανο βασανισμοῦ καί θανάτου μπορεῖ νά ἀποτελῇ αἰτία ἑορτασμοῦ; Πῶς βλέπουμε δόξα στή θέα ἑνός μέσου πόνου καί ντροπῆς; Πῶς μποροῦμε νά θριαμβολογοῦμε γιά ἕνα γεγονός τό ὁποῖο ἔληξε σέ ἦττα; Πῶς μποροῦμε νά ἑορτάζουμε τή ζωή στόν θάνατο; Αὐτά δέν εἶναι καινούργια ἐρωτήματα. Ἡ ἀπορία αὐτή ἐπαναλαμβάνεται σέ γενεές γενεῶν καί ἔχει ἀπαντηθεῖ ἀπό τήν συνεχῆ ὁμολογία τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τήν μαρτυρία περί τῆς δυνάμεως τοῦ Σταυροῦ στίς ζωές των.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπαντᾶ στά παραπάνω ἐρωτήματα καί στήν πρόκληση τοῦ Σταυροῦ στήν πρώτη πρός Κορινθίους Ἐπιστολή του (1:21-24). Τονίζει ὅτι διά τοῦ Σταυροῦ, ὁ Χριστός φανέρωσε τήν δύναμη καί τήν σοφία τοῦ Θεοῦ. Τό Πάθος τοῦ Κυρίου μας ἀπεκάλυψε ὅτι ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ ἦταν πνευματική καί ἀιώνια δύναμη, πολύ μεγαλύτερη ἀπό τήν πεπερασμένη δύναμη τῆς φυσικῆς ἰσχύος καί ἐξουσίας. Ἡ λύτρωσή μας διά τῆς Σταυρώσεώς Του ἐπέτυχε ἕνα θεῖο σχέδιο τό ὁποῖο, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀγκάλιασε ὅλες τίς πτυχές, τίς ἀνάγκες καί τό δυναμικό τῆς ἀνθρωπότητος.
Διά τῆς δυνάμεως καί σοφίας τοῦ Θεοῦ, ἐπίσης, ἐλάβαμε τήν ἀληθινή ζωή μέσα ἀπό τόν Σταυρό καί τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ὁδός τοῦ Σταυροῦ ὁδήγησε στήν Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ καί στήν δική μας ἀνάσταση. Ἐμεῖς πού εἴμασταν νεκροί μέσα στά παραπτώματά μας, ἀναγεννηθήκαμε καί πάλι διά τοῦ Χριστοῦ, καί οἱ ἁμαρτίες μας συγχωρήθηκαν. Ὅ,τι ἦτο ἐναντίον μας ἦλθε Ἐκεῖνος καί τό ἐναπόθεσε ἐπί τοῦ Σταυροῦ (Κολ. 2:13-15). Διά τοῦ Σταυροῦ καί τῆς πίστεώς μας στόν Χριστό, εἴμεθα σέ θέση νά ἀκυρώσουμε τήν διαφθορά καί νά ἀναγεννηθοῦμε γιά νά ἐκπληρώσουμε τόν σκοπό καί τις δυνατότητες τῆς ὑπάρξεώς μας. Εἴμεθα σέ θέση νά περάσουμε ἀπό τό ψεῦδος καί τήν ἀπάτη στήν ἀλήθεια. Εἴμεθα σέ θέση νά ἀφήσουμε πίσω μας τόν παλιό τρόπο ζωῆς πού μᾶς ὁδηγεῖ στόν θάνατο καί νά ἀνοίξουμε τήν ἀγκαλιά μας στό νέο τρόπο ζωῆς πού ὁδηγεῖ στή ζωή, τήν ἁγιότητα καί τήν δικαιοσύνη. Γι’ αὐτό τόν λόγο καυχόμεθα γιά τόν Σταυρό, καί εἴμεθα σέ θέση νά διακηρύξουμε μαζί μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο, Χριστῷ συνεσταύρωμαι∙ ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός∙ ὅ δέ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καί παραδόντος ἑαυτόν ὑπέρ ἐμοῦ (Γαλ. 2:20).
Προσφιλεῖς Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,
Ἡ Ἑορτή τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ εἶναι ἐπίσης ἡμέρα κατά τήν ὁποία προσφέρουμε τή στήριξή μας στήν προσφιλῆ μας Θεολογική Σχολή τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἐφέτος ἔχουμε τήν εὐλογία νά τιμοῦμε τήν 75η ἐπέτειο ἀπό τῆς ἱδρύσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τό ἔτος 1937 ὑπό τήν ἡγεσία τότε τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιεπισκόπου Β. Ακί Ν. Ἀμερικῆς καί μετέπειτα Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου. Ἐκφράζουμε ἐπίσης εὐγνωμοσύνη καί προσευχόμεθα γιά τά πολλά μέλη τοῦ διδακτικοῦ προσωπικοῦ, σπουδαστές, ἀποφοίτους, ἐπιτρόπους, μέλη προσωπικοῦ καί εὐεργέτες οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν γενναιόδωρα καί μέ πίστη ἀπό τά ὑπάρχοντα καί τίς ἱκανότητές τους. Μέ τήν σπουδαία συμβολή τους, ὁ Τίμιος Σταυρός μαζί μέ τό Ἑλληνικό Κολλέγιο ἔχει συντελέσει στήν ἀνάπτυξη καί διακονία τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς μας διά τῆς καλλιεργείας τῆς πίστεως τῶν αὐριανῶν κληρικῶν μας, προσφέροντας σ᾽αυτούς περιβάλλον μαθήσεως καί πνευματικῆς ἀναπτύξεως, καί ἐμπλουτίζοντάς τους μέ ποιοτικά χαρακτηριστικά ἡγεσίας καί καθοδηγήσεως στόν τομέα τῆς διακονίας.
Ἡ Σχολή μας, ἐπίσης, ἀποτελεῖ χῶρο ὅπου πολλοί βίωσαν καί συνεχίζουν νά βιώνουν τήν σημασία καί τήν ὁδό τοῦ Σταυροῦ. Μέ τήν λατρεία καί τήν θεολογική μελέτη ἐπικοινωνοῦν μέ τήν δύναμη καί τήν σοφία τοῦ Θεοῦ ὅπως ἀποκαλύπτεται στόν Σταυρωθέντα καί Ἀναστάντα Κύριο. Μέσα ἀπό τήν προσευχή, τήν νηστεία καί τήν πνευματική ἀνάπτυξη, μέσα ἀπό τήν φυσική ἐπαφή μέ τόν Σταυρό, οἱ σπουδαστές ἔρχονται πιό κοντά στόν Θεό, ἀντιμετωπίζουν τίς προκλήσεις τῆς ζωῆς μέ πίστη, καί ἀγωνίζονται γιά τήν κατάκτηση τῆς ἁγιότητος καί τῆς δικαιοσύνης ἡ ὁποία θά τούς προετοιμάσει γιά τήν κλήση τους στή διακονία καί στό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου.
Καθώς ἑορτάζουμε αὐτή τήν ἑορτή, ἄς προσφέρουμε τίς προσευχές καί τή στήριξή μας στόν Τίμιο Σταυρό καί στήν προπαρασκευή τῶν μελλοντικῶν ὑπηρετῶν τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἐπίσης, ἄς ὑψώνουμε μέ πολλή χαρά τό ἀήττητο λάβαρο τῆς πίστεώς μας καί ἄς διακηρύξουμε τήν ἐπί τοῦ Σταυροῦ νίκη διά τῆς ὁποίας ὁ Χριστός μᾶς χάρισε εἰρήνη καί ζωή αἰώνιο.
Μέ πατρική ἐν Χριστῷ ἀγάπη,
† ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος
