Ἡ προσβολὴ τῆς ἱστορικῆς μνήμης ἀπὸ Βούτση καὶ Γεραπετρίτη

Πρὶν ἀπὸ λίγες ἡμέρες πέρασε στὰ ψιλὰ ἕνα γεγονὸς ποὺ ἂν εἶχε συμβεῖ σὲ ἄλλη χώρα ὁ πολιτικὸς ποὺ θὰ τὸ εἶχε διαπράξει θὰ εἶχε τουλάχιστον ζητήσει ταπεινὰ συγγνώμη ἀπὸ τὸν λαό, ἂν δὲν εἶχε τελικὰ παραιτηθεῖ.

Ἀπὸ τὴν Δρ. Ἑλένη Παπαδοπούλου*

Μιλάω γιὰ τις απαράδεκτες δηλώσεις καὶ τακτικές τοῦ ὑπουργοῦ Ἐπικρατείας τῆς Ν.Δ. κ. Γεραπετρίτη, ὁ ὁποῖος ἀφαίρεσε ἀπὸ το άρθρο 113 τόν σκοπὸ τῆς Ἐπιτροπῆς γιὰ τοὺς ἑορτασμοὺς γιὰ τὸ 1821, ὁ ὁποῖος ἀφοροῦσε τὴν «ἀνάπτυξη ἐθνικοῦ ἀφηγήματος τῆς Ἑλλάδας μὲ σκοπὸ τὴν δημιουργία ἑνιαίας εἰκόνας καὶ ταυτότητας τῆς χώρας καὶ τῶν φορέων τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους».

Ὁ ἐν λόγω ἐθνικός σκοπός ἐνόχλησε τὸν μαρξιστὴ καὶ ἀνιστόρητο κ. Βούτση, ὁ ὁποῖος ζήτησε τὴν ἀπόσυρση τῆς φράσης λέγοντας: «Τί πράγματα εἶναι αὐτά; Τὸ 2019, μετὰ τὴν κρίση τὴ δεκαετῆ, μέσα σὲ μία παγκοσμιοποίηση ὅπου δοκιμάζονται τὰ πάντα, μιλᾶμε γιὰ ἑνιαῖο ἐθνικὸ…

ἀφήγημα καὶ γιὰ ταυτότητα τῆς χώρας; Τραβῆξτε το πίσω. Τέτοιες ἐθνοποιητικές διαδικασίες ἒγιναν στὸν 19ο αἰώνα ποὺ γιὰ νὰ ὑπάρξουν τὰ ἔθνη-κράτη δημιουργοῦνταν τὸ κυρίαρχο ἀφήγημα. Δημιουργοῦνται τεράστια ἐρωτηματικὰ ἀπὸ μία τέτοια προσέγγιση». Ὁ κ. Βούτσης ζήτησε νὰ μὴν ὑπάρξει, μὲ τὴν ἀφορμὴ τῆς συμπλήρωσης 200 χρόνων ἀπὸ τὸ 1821, «προσπάθεια ὑπεροχῆς ἐθνικολαϊκιστικοῦ χαρακτήρα».

Ὁ κ. Γεραπετρίτης αἰσθάνθηκε προφανῶς κάποιου εἴδους ντροπή, δὲν ξέρω μὴν ἀνῆκε καὶ σὲ καμιά ΚΝΕ στά νιάτα του, κανέναν Ρήγα, θαύμαζε κανέναν κομμουνισμένο καὶ αἰσθάνθηκε τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπολογηθεῖ λέγοντας «δὲν εἶναι ὅτι προσπαθοῦμε νὰ διαμορφώσουμε ἑνοποιημένη ἐθνικὴ βάση, ἀλλὰ εἶναι τὸ branding τῆς Ἑλλάδας πρὸς τὰ ἔξω, ὥστε νὰ ἀπηχεῖ τὰ μηνύματα μὲ ἕναν ἑνιαῖο τρόπο ἐπικοινωνιακῆς προβολῆς καὶ ὄχι μία δημόσια πολιτικὴ ποὺ ἀναφέρεται σὲ ἑνιαῖο ἔθνος» καὶ δέχτηκε νὰ ἀλλάξει τὴν ἀρχικὴ διατύπωση.

Σύμφωνα μὲ δημοσιεύματα, στὶς ἀλλαγὲς δὲν θὰ ὑπάρχει καμία ἐθνικὴ ἀναφορά, ἀλλὰ ὁ σκοπὸς τῆς ἐπιτροπῆς θὰ εἶναι ἡ «ἑνιαία εἰκόνα branding τῆς χώρας καὶ τῶν φορέων τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους». Αὐτὸ θὰ γράφει ὁ νόμος. Ἂν εἶναι δυνατόν, λὲς καὶ βλέπω τὸ marketing plan ἐταιρίας.

Τὸ τραγικότερο ὅλων εἶναι ὅτι ὀ κ. Γεραπετρίτης, ἀντὶ νὰ ἀπαντήσει στὸν ἀνιστόρητο Βούτση ὅπως τοῦ πρέπει, ὄχι μόνο συμφώνησε, ἀλλὰ διευκρίνισε ὅτι οἱ ἑορτασμοὶ δὲν ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν ἰδέα τοῦ ἑνιαίου ἔθνους, δὲν ὑπάρχει τέτοια πολιτική, δὲν ὑπάρχει σκοπὸς γιὰ δημιουργία ἐνιαίας ἐθνικῆς βάσης.

Ὁ κ. Γεραπετρίτης δηλαδή μέσα στὴν ἑλληνικὴ Βουλή, καὶ αὐτὸ ἔχει τὴ σημασία του, ἀποκηρύσσει ὅ,τι ὁρίζει τὸ Σύνταγμα ὡς οὐσία τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, τὸ ἔθνος. Δυσκολεύομαι νὰ φανταστῶ πολιτικὸ σοβαρῆς δημοκρατικῆς χώρας, ποὺ νὰ ἀνήκει μάλιστα στὴ δεξιὰ παράταξη, νὰ προχωροῦσε σὲ τέτοιες ἀπαράδεκτες δηλώσεις καὶ νὰ ὑποχωροῦσε στὶς κομμουνιστικὲς ἀντιλήψεις περὶ Ἱστορίας ἑνὸς τύπου ποὺ ἀποτελοῦσε μέλος μίας ἀνεκδιήγητης, γελοίας καὶ ἐπιζήμιας κυβέρνησης. Καὶ δυσκολεύομαι ἀκόμη περισσότερο νὰ φανταστῶ ὅτι μία τέτοια προσβλητικὴ στάση ἀπέναντι στὸ Σύνταγμα καὶ στὸν ἑλληνικὸ λαὸ δὲν θὰ τύγχανε σοβαρῶν ἐπιπλήξεων, μὴν πῶ καὶ παραιτήσεων.

Σύμφωνα μὲ τὴ λογικὴ τοῦ κ. Γεραπετρίτη, μὲ τὴν ὁποία προφανῶς συμφωνεῖ ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση, ὀ ελληνικὸς λαός δέν πρέπει νὰ ἀναφέρεται ὡς ἑνιαῖο ἔθνος, ἀλλὰ ὡς προϊὸν μὲ brand, κάτι σὰν τὴ φέτα ΠΟΠ, καὶ πρέπει νὰ πλασάρεται ἀναλόγως στὶς «ἀγορές». Αὐτό, εἶναι ὁ φιλελευθερισμός μέ ὅρους liberal ἀριστεροῦ. Ἂν ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση, ποὺ ἦταν σαφῶς ἐθνική, μὲ πλήρη συνείδηση τῶν ἀγωνιστῶν γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι πολεμοῦσαν ὡς Ἕλληνες γιὰ τὴν Ἑλλάδα, βολεύει νὰ προβληθεῖ ὠς multi culti ἀφήγημα, παραποιώντας τὰ γεγονότα βέβαια καὶ προσβάλλοντας τὴ συλλογικὴ ἱστορικὴ μνήμη, ἔτσι θὰ γίνει. Ἡ Ν.Δ., ὡς φαίνεται, συμμετέχει στὶς προσπάθειες τῶν μαρξιστῶν ἱστορικῶν νὰ ξαναγράψουν τὴν Ἱστορία μὲ ὅρους πάλης τῶν τάξεων.

Πῶς αἰσθάνεται ὁ κ.Γεραπετρίτης, ποὺ μιλᾶ γιὰ branding καὶ ἐπικοινωνιακὴ πολιτική, ἀπέναντι στὸ πιὸ σημαντικὸ γεγονὸς τῆς σύγχρονης Ἱστορίας μας, τὴν Ἐθνικὴ Ἐπανάσταση, ποὺ μᾶς ἔδωσε ἑλληνικὸ κράτος καὶ μᾶς ἔκανε Ἓλληνες πολίτες, ἀλλιῶς θὰ ἤμασταν κομμάτι τῶν Τούρκων τοῦ Ερντογᾶν, τώρα εἶναι πασιφανές. Θεωρεῖ ὅτι ὅλα εἶναι θέμα marketing. Νομίζει ὅτι τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος εἶναι ἡ Coca-Cola, ὁ ἑλληνικὸς λαὸς κομμάτι τῆς πολυεθνικῆς καὶ αὐτὸς ὁ μάνατζέρ της, ποὺ πρέπει νὰ προβάλλει τὸ προϊὸν σωστά, σύμφωνα μὲ τὸ τί θέλει ἡ ἀγορά.

Προσπαθοῦμε νὰ «πουλήσουμε» ἕνα ἱστορικὸ γεγονὸς στίς «ἀγορὲς» τοῦ ἐξωτερικοῦ. Ψάχνουμε γιὰ brand. Ἐξ οὐ καὶ ὁ διορισμὸς τῆς glamorous Ἀγγελοπούλου στήν ἐπιτροπή. Μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ γκλαμουριά τοῦ πράγματος, χωρίς «ἐθνικολαϊκισμούς». Κοινῶς, σύντροφοι, συμφωνοῦμε μαζί σας, γιατί ἔχουμε κι ἐμεῖς σκοπὸ νὰ παραχαράξουμε τὴν Ἱστορία. Σὲ ἕνα σημαντικὸ ἱστορικὸ γεγονὸς τοῦ ἔθνους-κράτους ἡ Ν.Δ. φτιάχνει τὸ brand, ἀντὶ νὰ ψάχνει τὴν οὐσία.

Αὐτὸ εἶναι τὸ γενικὸ «πιστεύω» τῆς κυβέρνησης, ἡ ὁποία πιστεύει ὅτι μὲ προπαγάνδα καὶ τεχνικὲς διαφήμισης, ὅπου τὸ τίποτα γίνεται κάτι, θὰ πείσει τοὺς σανοφάγους ὅτι κάτι καλὸ συμβαίνει. Τὸ θέμα εἶναι ὅτι δὲν ἀπευθύνεται σὲ ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Και αὐτὸ θὰ τὸ καταλάβει σύντομα, ἂν καὶ ἤδη βλέπει τὰ πρῶτα δείγματα. Ὁ μήνας τοῦ μέλιτος γιὰ τὴν κυβέρνηση τελείωσε. Τώρα ἀρχίζουν τὰ δύσκολα.

*Διδάκτωρ Διδακτικῆς Γλωσσῶν καὶ Πολιτισμῶν τοῦ Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle