Λάμπρος Παγούνης, Θεολόγος
Εκεί, στην όχθη του Ιορδάνη,
σε έταξε ο Θεός.
Καρτερικά, να περιμένεις,
να υπομένεις,
να κηρύττεις,
και να βαπτίζεις.
Δε ρώτησες το πώς και το γιατί.
Δε σε ενδιεφερε να είσαι ο πρώτος.
Ήθελες μόνο,
στην υπηρεσία σου,
Πιστός να παραμείνεις.
Από μωρό,
από τη μήτρα ακόμα,
της ταπεινής μητέρας σού,
της στείρας Ελισάβετ,
ήξερες της θέση σου.
Υπηρεσία του Θεού και του Νόμου.
Πρόδρομος,
να ετοιμάσεις τον δρόμο,
αυτόν που θα διαβεί,
ο ένας της Τριάδος,
λίγο πριν, τη δύση την δική σου .
Ποτέ δε νοιάστηκες το τι θα φας.
Το πώς θα επιβιώσεις.
Εκεί καρτερικά,
τον Ερχόμενο να περιμένεις.
Με υπομονή και ανυπομονησία συνάμα.
Τί και αν ήξερες πως η ανατολή Εκείνου,
τη δύση τη δική σου θα σημάνει.
Τί και αν ο ερχομός του Θεανθρώπου,
το τέλος το δικό σου θα φέρει.
Ήξερες το σκοπό σού.
Ήξερες τα όρια της δικής σου βιωτής.
Προφήτες σε περίμεναν,
το τέλος των προφητών να φέρεις.
Εσύ, στο πρόσωπο σου,
το γένος το ανθρώπινο,
Εκπρόσωπο σε κάνει.
Η κλήση σου,
κάλεσμα μαρτυρίας.
Μάρτυρας της υποταγής,
του Χριστού,
στην σωτηρία του ανθρώπου.
Εκεί, στα ρείθρα του Ιορδάνη,
Χριστό να συναντήσεις.
Και μάλιστα,
τους μαθητές σου,
πίσω απ’ τον Μεσσία να στείλεις.
Τις δύο εποχές,
της Παλαιάς και της Καινής,
εσύ διασταυρώνεις.
Και ίσως,
το όνομα σου
ΙΩΑΝΝΗΣ,
στην γλώσσα τη δική μας
Θεόδωρος σημαίνει.
Και όντως το Δώρο του Θεού,
η παρουσία σου,
στον κόσμο αυτό,
διότι η χείρα σου
η αψαμένη,
την του Δεσπότου κορυφή,
κρίκος στη σωτηρία του συμβάλλει.
