Ο Πειραιάς τίμησε τον Άγιο Λουκά τον Ιατρό

Ο Άγιος Λουκάς, διακηρύσσει στεντορείως ότι ο Κύριος είναι το Α και το Ω, ο Πρώτος και ο Έσχατος, αρχή και τέλος της ιστορίας και της πραγματικότητας. Ότι και να γίνεται στον κόσμο της φθοράς, έχουμε εμπράγματη ελπίδα τον Θεόν, ο Οποίος δια των Αγίων Του, μας χαρίζει την ορθή πορεία του βίου μας

Μέσα σε κλίμα κατάνυξης και με τη δέουσα εκκλησιαστική τάξη, ο Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, τίμησε την μνήμη του προστάτη της Ενορίας, Αγίου Λουκά του Ιατρού, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας.

Οι  πιστοί που συμμετείχαν στις ιερές Ακολουθίες είχαν την ευλογία να προσκυνήσουν το τεμάχιο του ιερού λειψάνου του Αγίου που είναι θησαυρισμένο μόνιμα στο Ναό, και να προσκυνήσουν το Παρεκκλήσιο που είναι αφιερωμένο προς τιμήν του, στον περίβολο του Ναού.

Την παραμονή της εορτής, Παρασκευή 10 Ιουνίου, τελέσθηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ. Κατά την ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού διανεμήθηκε φιαλίδιο με λάδι του Αγίου.

Στη συνέχεια ακολούθησε  ιερά αγρυπνία, στην οποία προεξήρχε ο Αρχιμανδρίτης π. Αθανάσιος Παπασταύρου, Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, κατά την διάρκεια της οποίας εψάλησαν και οι Χαιρετισμοί του Αγίου, ενώ την ημέρα της εορτής, τελέσθηκε ο Όρθρος και η πανηγυρική θεία Λειτουργία.

Το απόγευμα του Σαββάτου θα ψαλεί ο μεθέορτος Εσπερινός και η ακολουθία της Ιεράς Παρακλήσεως προς τον Άγιο, ενώ θα ακολουθήσει η Ιερά Αγρυπνία, που τελείται στο Ναό κάθε Σάββατο, καθ’ όλη την διάρκεια του έτους.

Ο Σεβασμιώτατος στον λόγο του, κατά την ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού, τόνισε ότι η εόρτιος μνήμη του Αγίου Λουκά, του νέου Αναργύρου και Ιαματικού Ιατρού, μας προσφέρει, με την δυναμική που εμπεριέχουν ο βίος και οι αγώνες αυτού του ιερού ανδρός, την αλήθεια ότι, «παρ’ όλα τα δρώμενα του κόσμου, την αποκαραδοκία της ζωής, τα εγκλήματα, τις αντινομίες και συγχύσεις, νικητής τελικά είναι ο Κύριος».

Αυτός είναι το τέλος και η αρχή της ιστορίας του κόσμου, ο πρώτος και ο έσχατος. Και αυτό απεδείχθη από όλο τον βίο και την υπεράνθρωπη δράση του οσίου Λουκά.

Γιατί, όπως σημείωσε, αυτός ο άνθρωπος, ο πολυτάλαντος, ο χαρισματικός, ο επιστήμονας, ο βραβευθείς πολυτρόπως ακόμη και από το αθεϊστικό καθεστώς της Σοβιετικής Ενώσεως και τον αιμοσταγή δικτάτορα Στάλιν, ο άνθρωπος που τέθηκε επικεφαλής 150 νοσοκομείων, «νίκησε εν ονόματι Ιησού Χριστού, εκείνη την άθλια αθεϊστική λαίλαπα».

«Και απέδειξε ότι ο Θεός, μας χάρισε την ελευθερία και είμαστε ελεύθεροι να επιλέγουμε, να αποφασίζουμε, να αποδεχόμεθα ή να απορρίπτουμε. Γιατί αυτή η ελευθερία είναι η πιο απτή απόδειξη, η πιο γήινη ψηλαφητή εικόνα της ενθέου καταγωγής μας. Ότι είμαστε εικόνες του Κυρίου της δόξης, πρόσωπα Θεοΐδρυτα, στα οποία Εκείνος ενεφύσησε πνοήν ζωής και χάρισε το «κατ᾽ εικόνα». Και μας καταξίωσε δια τη ελευθερίας μας, να φθάσουμε στο «καθ’ ομοίωση» και να γίνουμε ομοειδείς προς τον Θεόν.»

Ο Άγιος Λουκάς, συνέχισε ο Σεβασμιώτατος, ήταν ένας ομοιοπαθής άνθρωπος, όπως εμείς. Ένας οικογενειάρχης που απέκτησε τέσσερα τέκνα και του οποίου, η αγαπημένη σύζυγος, ανέβηκε στους ουρανούς από μία ανίατη ασθένεια. Ένας άνθρωπος που αγωνίσθηκε, βασανίσθηκε, πόνεσε, εξορίστηκε, ταλαιπωρήθηκε, πικράθηκε, αλλά έμεινε, οντολογικά και υπαρξιακά, εδραίος και αμετακίνητος στην πίστη, στην κοινωνία με τον Θεό και την ενότητα μαζί Του.

Γι᾽ αυτό και παρ᾽ όλες τις διώξεις, τα βάσανα και τους πειρασμούς, έγινε θεοφόρος, ένθεος, χαριτόβρυτος, σε έναν αιώνα τόσο τραγικό. Έζησε σε όλη την πληρότητα, το Πάθος του Χριστού, πήρε πάνω του τα στίγματα του Κυρίου.

Και πραγμάτωσε τον λόγο του Αποστόλου Παύλου, ότι ο κάθε αληθινός πιστός και το κάθε αληθές μέλος της Εκκλησίας, καλείται να γίνει ένας Συγκυρηναίος του Χριστού, ο οποίος να πάρει πάνω του τα στίγματα του Κυρίου, να συμπληρώσει και να πολλαπλασιάσει το Πάθος Του για την σωτηρία του κόσμου. Αυτό το επέτυχε ο Άγιος Λουκάς και κατέδειξε ότι νικητής είναι τελικά ο Θεός.

«Γι’ αυτό να μην έχουμε καμία αμφιβολία. Μπορεί οι σκοτεινές, πονηρές, δαιμονικές δυνάμεις να υψώνουν «θρασεία κεφαλή», να σηκώνουν το βδέλυγμα της ερημώσεως στον κόσμο της ανομίας και της φθοράς, αλλά είναι θνησιγενής η προσπάθεια, είναι εκ των προτέρων ματαία η κίνηση τους. Πρόκειται να συντριβούν και να εκμηδενιστούν μέσα στην κακία τους και την βύθια τραγικότητα τους.»

70 χρόνια, τόνισε ακολούθως ο Σεβασμιώτατος, ένα αθεϊστικό περίπαιγμα έστησε εκεί ένα κοσμοείδωλο απάτης και ψεύδους, αρνήθηκε τον Δωρεοδότη Κύριο, άρπαξε όμως τα δώρα Του. Έφτιαξε μάταια και ψεύτικα είδωλα, και έναν άνθρωπο εγκληματία και δολοφόνο εκατομμυρίων ανθρώπων, τον έκανε επίγειο θεό, τον ανύψωσε και τον επέβαλλε στις συνειδήσεις των ανθρώπων με τα γκουλάγκς, τα ψυχιατρεία, τις εκτελέσεις, τις διώξεις, τις εξορίες. Τον πρωτεργάτη δε, τον βαλσάμωσαν, για να αποτίουν οι άνθρωποι φόρο τιμής, στον ηγέτη εκείνον που ενεπνεύσθη όλο αυτό το τραγικό κακέκτυπο ζωής.

Όλο αυτό το περίπαιγμα που στελεχωνόταν από τις μυστικές αστυνομίες, με τα εγκλήματα και τα 50.000.000 θύματα, γκρεμίστηκε σαν χάρτινος πύργος. Είναι ένα παράδειγμα, από τα τόσα της ιστορίας, ότι μέχρι το τέλος του κόσμου, θα συμβαίνει το ίδιο, νικητής τελικά θα είναι ο Κύριος.

«Όχι γιατί είναι εκδικητής, αλλά γιατί αυτή είναι η νομοτέλεια των πραγμάτων. Ο πνευματικός νόμος αυτό επιτάσσει και δεν μπορεί το κακό να υπερισχύσει του αγαθού. Πρώτος ο Μάρτυς του Γολγοθά το απέδειξε, που προσέφερε τη ζωή του για εμάς επάνω στο ξύλο της οδύνης, τον Σταυρό, συνέτριψε τους δεσμούς και τα φρυάγματα του θανάτου και «ανέστη ωραίος εκ του τάφου και ζωή έκτοτε πολιτεύεται». Και αυτόν τον δρόμο βαδίζουν όλοι οι μέτοχοι και κοινωνοί της ζωής του Κυρίου.»

Νικητής θα είναι πάντα ο Θεός, είπε ο Σεβασμιώτατος, και μέχρι το τέλος του κόσμου, «στην έσχατη μάχη του Αρμαγεδώνα, όταν τα στρατεύματα των δαιμονικών δυνάμεων, θα θελήσουν να αντιπαραταχθούν στον Κύριο της δόξης, Εκείνος ένα πράγμα θα κάνει. Θα φυσήσει τα δαιμονικά στρατεύματα και με το εμφύσημα εκείνο, θα διαλυθούν».

Αυτοί που έχουν την εξουσία για κάποιο μικρό χρονικό όριο, αν δεν τιμούν όντως τον Κύριο και τον άνθρωπο που είναι εικόνα Του, σύντομα θα έχουν την ίδια μοίρα. Και όσοι αντιστρατεύονται τον Θεό, ότι και να πουν κι ότι και να κάνουν, ακούγεται για όλους μας ο φοβερός λόγος των Αγίων Πατέρων, ότι «εδόθη ο θάνατος τοις ανθρώποις, ίνα μη το κακόν αθάνατον γένηται».

Δεν δημιούργησε ο Θεός τον θάνατο, τόνισε ο Σεβασμιώτατος, είναι επιλογή δική μας. Και ο Θεός εδέχθη την επιλογή μας, για να μην γίνει το κακό αθάνατο. Και ο θάνατος τελειώνει την έσχατη ανταρσία μας και μέσα στο χώμα λειώνει το κακό. Αλλά Εκείνος μας εξάγει δια της Αναστάσεως στην ζωή.

«Γι᾽ αυτό και σήμερα, ο Άγιος Λουκάς, διακηρύσσει στεντορείως ότι ο Κύριος είναι το Α και το Ω, ο Πρώτος και ο Έσχατος, αρχή και τέλος της ιστορίας και της πραγματικότητας.

Ότι και να γίνεται στον κόσμο της φθοράς, έχουμε εμπράγματη ελπίδα τον Θεόν, ο Οποίος δια των Αγίων Του, μας χαρίζει την ορθή πορεία του βίου μας. Και εμείς, ενσωματωμένοι στον Χριστόν, είμαστε οι νικηταί της ζωής, όχι του παρόντος βίου, αλλά της ατελευτήτου αιωνιότητος, μέτοχοι της θείας ζωής.»

Ευχήθηκε τέλος ο Σεβασμιώτατος κλείνοντας την ομιλία του, αυτό το μήνυμα της νίκης, ο θούριος της υπεροχικής και αιώνιας ζωής του Θεού, που γίνεται δική μας, αν το θέλουμε, να εμπνέει την πορεία μας, να αγιάζει τον βίο μας, να φωτίζει την σκέψη μας, να οδηγεί και να ποδηγετεί τα διαβήματα μας.

Στο πέρας του Μεγάλου Εσπερινού, έκανε ιδιαίτερη αναφορά στη μνήμη του μακαριστού Πρωτοπρεσβυτέρου Μαρίνου Γεωργακόπουλου, Προϊσταμένου του Ναού επί μακρά σειρά ετών, που όπως σημείωσε ο Σεβασμιώτατος, «μας προσέφερε ως κύκνειον πνευματικόν άσμα, την ιδιαιτέραν ευλάβειαν προς τον Άγιο Λουκά».

Δόξασε ακόμη τον Θεό, για την συνέχιση της ανακαίνισης του Ναού, κιαι εξήρε την προσφορά του μεγάλου ευεργέτη της Ορθοδοξίας και του Γένους, κ. Αθανασίου Μαρτίνου, με την εναγώνια προσπάθεια του Προϊσταμένου και των Συνεφημερίων του Ναού.