Χθές, Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2019, στον Ι.Ν. Αγ. Αντωνίου (έναντι Β΄Κοιμητηρίου Αθηνών), τελέστηκε η εξόδιος ακολουθία του ιστορικού και συγγραφέα, Μανιάτη στην καταγωγή, αοιδίμου Σαράντου Καργάκου.
Στην ακολουθία χοροστάστησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιος, συγχοροστατούντων των Σεβ. Μητροπολιτών Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ’ και ο Σεβ. Μητροπολίτης Τολιάρας και Νοτίου Μαγαδασκάρης κ. Πρόδρομος, παρουσία πολιτικών και πολιτειακών αρχών από την Λακωνία και την υπόλοιπη χώρα, ακαδημαϊκοί και πλήθος κόσμου.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος Γ’, εκφώνησε επικήδειο λόγο, ως εκπρόσωπος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου.
Ακολουθεί ο επικήδειος του Σεβασμιωτάτου:
ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ
ΔΙΑ ΤΟΝ ΣΑΡΑΝΤΟ ΚΑΡΓΑΚΟ
Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης
κ. Χρυσοστόμου Γ΄
Ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, εὑρισκομένου σήμερον εἰς τήν ἐξόδιον ἀκολουθίαν τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Σισανίου καί Σιατίστης κυροῦ Παύλου, μεταφέρω τάς θερμοτάτας συλλυπητηρίους αὐτοῦ εὐχάς πρός τήν οἰκογένειαν τοῦ ἑκλιπόντος, ἀγαπητοῦ Σαράντου Καργάκου.
Σεβασμιώτατε Ἃγιε Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. Εὐστάθιε καί ἀγαπητή πενθοῦσα σύναξις, ἡ Ἀποκάλυψις, τό τελευταῖο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς μᾶς λέγει: «Μακάριοι οἱ ἑν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες ἳνα ἀναπαύσωνται ἑκ τῶν κόπων αὐτῶν, τά δέ ἒργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετ’ αὐτῶν»(Ἀποκ. 14,13). Καί ἀπό τήν ἂλλη, ὁ τραγικός ποιητής τῆς ἀρχαιότηρος ὁ Εὐριπίδης θά μᾶς πεῖ : « Ὂλβιος ὃστις τῆς ἱστορίης ἒσχεν μάθησιν».
Καί οἱ δύο αὐτοί στίχοι ἰσχύουν ἐπακριβώς διά τόν προκείμενον νεκρόν.
Ὁ Σαράντος Καργάκος, τῷ ὂντι, ὑπήρξε ἓνας πιστός χριστιανός, τέκνον τῆς ἀγίας μας Ἐκκλησίας τήν ὁποία ὑπερβαλλόντως ἠγάπα καί ἒζη ἐν προσευχῇ καί ταπεινώσει, συμφώνως ταῖς ἐντολαῖς τῆς Θείας Διδασκαλίας. Γνωρίζω τήν ἐξομολόγησιν του καί τήν μετά ἱεροῦ πόθου προσέλευσίν του εἰς τήν Θείαν Μετάληψιν· Ἰσχύει, ἐν προκειμένῳ, διά τόν Σαράντον, τό τοῦ Ἀπ. Παύλου «ἑάν τε ζῶμεν, ἑάν τε ἀποθνήσκωμεν τοῦ Κυρίου ἑσμέν»(Ρωμ. 14,8).
Ἀλλά καί ὂλβιος, εὐτυχής διά τήν βαθυτάτη ἱστορική του γνώση. Φιλίστωρ, φιλομαθής, λόγιος, ἱστορικός, γεννάδας, πεπαιδευμένος, εὐπατρίδης. Ἡ ἀγάπη του διά τήν ἑλληνικήν γλῶσσαν τόν καθιερώνουν, δέν θά εἶναι ὑπερβολή νά εἳπω, ὡς ἱσάξιον μέ τήν γενιά ἑκείνη τῶν διδασκάλων τοῦ Γένους. Διδάσκαλος τοῦ Γένους τῶν τελευταίων δεκαετιῶν τοῦ 20ου καί τῶν δύο πρώτων τοῦ 21ου αἱῶνος.
Ἡ εὑρυμάθειά του είχε ὡς κέντρον τήν συγγραφή καί τήν διδασκαλία. Αὐτά ἦταν τά ἰδανικά καί ὁράματά του.
Ἡ τρίτομη «Ἱστορία των Ἀρχαίων Ἀθηνῶν», ἡ «Ἱστορία τῆς Ἀρχαίας Σπάρτης», ἡ «Ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας», «Οἱ μεγάλες μορφές καί μεγάλες στιγμές τοῦ ´21», ἡ «Μικρασιατική Ἐκστρατεία» εἶναι μερικοί μόνον τίτλοι ἀπό τόν θησαυρό τῶν ἓργων του.
Ὑψίστη τιμή γιά τά ἑλληνικά γράμματα.
Ἒφυγε ὁ Σαράντος Καργάκος πιστός, ἓτοιμος, καρτερικός στήν ἁσθένειά του , προσηλωμένος εἰς τά ἱερά καί ὃσια τῆς ἑλληνορθόδοξίας, ἒφυγε μέ τήν πέννα στό χέρι, ἱστορικός ὢν, γράφων ἱστορίαν, αὐτός οὗτος, μέ τόν ἑπί γῆς βίον του.
Θά κατακλείσω τόν ἑπικήδειον τοῦτον λόγον μέ μία μαρτυρία ἑκ τῆς Ἱεράς Μητροπόλεώς μου. Ὃταν τόν παρελθόντα Ἱούνιον τοῦ ἁπέστειλα μίαν ἐπιστολήν μέ τήν παράκλησιν ὃπως ἀναλάβει τήν τιμητικήν ἐπί ἐθελοντικῆς βάσεως θέσιν τοῦ ἱστορικοῦ συμβούλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μάνης, μοί ἒδωκεν εὐθύς ἁμέσως τήν γραπτήν ἁπάντησιν, τήν ὁποία καί διαφυλάττω εἰς τό γραφείον μου: «Δέν ἒχω τίποτε ἂλλο νά Σᾶς πῶ, παρά νά ἑκφράσω τήν βαθειά συγκίνηση πού μοῦ προκάλεσε ἡ τιμητική ἐπιστολή σας. Δέν ἀρκεῖ οὓτε ἡ εὐγενέστερη ἑλληνική λέξη «εὐχαριστῶ» γιά νά ἁνταποδώσω κατ’ ἐλάχιστον τήν εὐγνωμοσύνην μου, γιά τήν προσγενομένη στό πρόσωπό μου τιμή. Παρότι ἀπεύφευγα στή ζωή μου τούς τίτλους, αὐτόν πού μοῦ ἁπονέμετε τόν δέχομαι εὐχαρίστως, γιατί ἁφορά στήν ἀγαπημένη πατρίδα μου. Μακάρι νά μπορέσω νά ἀνταποκριθῶ σέ ὃ,τι μοῦ ζητήσετε».
Ἐπιθήσομεν, λοιπόν, τήν ὀφειλομένην τοῖς ἀλγοῦσι παράκλησιν καί παραμυθίαν. Ἡ τοῦ σώματος, Σαράντου Καργάκου, ἐκδημία, ἐνδημία πρός Κύριον εἶναι φάσκοντες.
Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν ἀναπαύσαι τήν ψυχήν αὐτοῦ ἐν σκηναῖς δικαίων μετά τῶν ἁγίων .
Αἰωνία του ἡ μνήμη
