Φθινόπωρο ήταν. Τό καράβι ταξίδευε άμέριμνα ατό πέλαγος. Διακόσιοι έβδομήντα έξι οί έπιβάτες. Ρωμαίοι στρατιώτες, ναυτικοί καί φυλακισμένοι κατάδικοι. Χειμώνας πλησίαζε, μά τό καράβι έπρεπε νά φθάσει στόν προορισμό του. Ξάφνου κάπου κοντά στήν Κρήτη ξέσπασε άνεμος μανιασμένος καί άγριος, ό λεγόμενος «Εύροκλύδων». Τό πλοίο άρχισε νά παρασύρεται μέσα στήν κοσμοχαλασιά. Καί καθώς δέν μπορούσε ν’ άντισταθεΐ στή βία τού άνέμου, ό καπετάνιος άμήχανος τό έγκατέλειψε στή μανία τών κυμάτων. Γιά πολλές μέρες δέν φαίνονταν ούτε ήλιος ούτε άστρα, καί ή κακοκαιρία πλάκωνε όλο καί πιό βαριά. Έτσι χανόταν κάθε έλπίδα σωτηρίας. Οί ταξιδιώτες έξαντλημένοι περίμεναν τόν θάνατο μέσα στά ζοφερά βάθη τής θάλασσας. Σ’αύτή τή μαύρη άπελπισία βρίσκονταν, όταν κάποια στιγμή άκούστηκε βροντερή ή φωνή κάποιου φυλακισμένου, τού άποστόλου Παύλου:
-Μή φοβάστε! Κανείς σας δέν θά χάσει τή ζωή του- «άποβολή γάρ ψυχής ούδεμία έσται έξ ύμών πλήν τού πλοίου». Όλοι μας θά σωθούμε, μόνο τό πλοίο θά χαθεί. Μοϋ έμφανίστηκε τή νύχτα αύτή άγγελος τού άληθινοΰ Θεού καί μοϋ είπε: Μή φοβάσαι, Παύλε. Είναι άπαραίτητο νά παρουσιαστείς στόν αύτοκράτορα. Γι’ αύτό «ιδού κεχάρισταί σοι ό Θεός πάντας τούς πλέοντας μετά σοΰ» (Πράξ. κζ’ 22-24)· γιά χάρη σου θά σώσει ό Θεός καί όλους όσοι ταξιδεύουν μαζί σου.
Έτσι καί έγινε. Τή δέκατη τέταρτη νύχτα τό άκυβέρνητο πλοίο γύρω στά μεσάνυχτα προσέγγιζε έπιτέλους κάποια στεριά. Κατά τά ξημερώματα έπεσε πάνω σέ ύφαλο. Καί καθώς ή πλώρη του μπήχθηκε στήν άμμο, ή πρύμνη του άρχισε νά διαλύεται άπό τή σφοδρότητα τών κυμάτων. Τότε ό έκατόνταρχος διέταξε νά πέσουν όλοι στή θάλασσα καί νά βγουν στή στεριά- άλλοι κολυμπώντας καί άλλοι πάνω στις σανίδες καί τά συντρίμμια τού πλοίου. Έτσι κατόρθωσαν νά σωθούν όλοι. Διακόσιες έβδομήντα έξι ψυχές. Σώθηκαν όλοι γιά χάρη τού άποστόλου Παύλου.
Έτσι γίνεται στήν ιστορία τού κόσμου. Γιά χάρη ένός δικαίου σώζονται άναρίθμητοι άνομοι. Ακόμα καί τά Σόδομα θά σώζονταν, έάν μαζί μέ τόν Λώτ βρίσκονταν έκεΐ συνολικά δέκα δίκαιοι. Ό Θεός λυπάται πολυάνθρωπες πόλεις καί χώρες γιά τούς λίγους έκλεκτούς πού ζοϋν σ’ αύτές.
Άπό τήν ένέργεια αύτή τού Θεού φαίνεται ξεκάθαρα πόσο μεγάλη εύλογία άποτελοϋν γιά τόν κόσμο μας οί άγιοι τού Θεού. Κι ένώ κάποτε μισούνται καί διώκονται άπό τόν κόσμο σάν νά μήν είναι άξιοι νά ζοϋν άνάμεσά του, ό κόσμος διατηρείται καί έπιβιώνει γιά χάρη τους. Γιά τούς έλάχιστους έκλεκτούς ό Θεός περιορίζει τις ήμέρες τής δυστυχίας, τής πείνας, τού πολέμου, τών συμφορών. Γi αύτούς ό Θεός διατηρεί τόν κόσμο. Γι’ αύτούς τούς λίγους σώζει καί τούς πολλούς. Γi αύτούς σπλαχνίζεται καί τά άλλα Του πλάσματα πού βασανίζονται στό πέλαγος τής ζωής, άκόμη καί όταν αύτά ταλαιπωρούνται άπό δική τους ύπαιτιότητα. Περιορίζει ό Κύριος τις ήμέρες τών δοκιμασιών πού ύφίστανται οί άνθρωποι καί οί λαοί έξαιτίας τών άμαρτιών τους. Θέτει φραγμούς καί όρια στήν καταστρεπτική μανία τού διαβόλου καί τών άνθρώπων.
Τί έχουν νά ποϋν όμως όλα αύτά γιά μάς σήμερα, καί ιδιαιτέρως γιά τήν Πατρίδα μας;
Ταξιδεύει καί ή πατρίδα μας σήμερα σέ θαλασσοταραχή, στό τρικυμισμένο πέλαγος τής παγκόσμιας κρίσεως. Οί Εύροκλύδωνες τής άναστατωμένης Εύρώπης τήν κλυδωνίζουν καί έπιδιώκουν νά τήν βυθίσουν στά άπύθμενα βάθη τής κακίας. Τά συμφέροντα πολλά, έτερόκλητα, ό στόχος όμως ένας: νά καταστραφεΐ ή Ορθόδοξη Ελλάδα-νά σβήσει άπό τό χάρτη- νά έξαφανιστεΐ- νά μή μείνει τίποτε όρθιο.
Μέσα σ’ αύτήν τήν άνεμοθύελλα οί σημερινοί Έλληνες δέν πρέπει νά ξεχάσουμε τή μεγάλη αύτή αλήθεια: ότι ό Θεός σπλαχνίζεται τούς πολλούς γιά τούς λίγους, γιά τούς έκλεκτούς. Καί ή πατρίδα μας σήμερα δέν έχει μόνο πέντε έκλεκτούς. Πιστεύουμε ότι έχει πολλούς. Πολλούς πού δέν γονάτισαν άκόμη στις άπειλές καί τις προκλήσεις, πού πιστεύουν, προσεύχονται καί περιμένουν.
Ή πατρίδα μας σήμερα έχει πολλούς άγιους ζωντανούς, πού μέ τήν άρετή τους, τις προσευχές καί τις δεήσεις τους έλκύουν τή Χάρη τού Θεού. Καί προετοιμάζουν όλοι αύτοί τήν προσταγή τού Θεού, πού θά κοπάσει τόν άνεμο, θά άνατρέψει τά δεδομένα, θά φέρει τή λύτρωση τών πολλών γιά χάρη τών λίγων, τών έκλεκτών. Αύτή θά είναι ή ώρα τού Θεού. Αύτήν τήν ώρα νά τήν περιμένουμε κι έμεΐς. Καί μέ μετάνοια, πνευματικό άγώνα καί προσευχή νά έκζητοϋμε καθημερινά τό έλεος καί τήν έπέμβαση τού Θεού στήν κατατρεχόμενη πατρίδα μας.