Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη, Θεολόγου – Δημοσιογράφου – Συγγραφέως – Ἐκδότου (ὅπως ἐτίμησεν αὐτὸν ἡ Ἀκαδημία Ἀθηνῶν)
Εἶναι πολλὰ τὰ ἐθνικά, κοινωνικά, ἠθικὰ καὶ πνευματικὰ δεινά, τὰ ὁποῖα ὑφίσταται ἡ Ὀρθόδοξος καὶ Ἔνδοξος Ἑλλάς κατὰ τὰς τελευταίας δεκαετίας. Ἰδοὺ καὶ δύο καταπτωτικὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἔχουν ὑποβαθμίσει τὴν Πατρίδα μας παγκοσμίως.
Πρῶτον: Ἦλθεν εἷς ἀμερικανόπεμπτος νεανίας, ἐντελῶς ἄσχετος μὲ τὴν πολιτικήν, διὰ νὰ ἡγηθῇ πολιτικοῦ κόμματος. Ὡς κύριον προσὸν τοῦ ἑαυτοῦ του ἀπεκάλυψεν ὅτι εἶναι ὁμοφυλόφιλος. Εἶχε δὲ καὶ τὸ θράσος νὰ παρουσιάζῃ συνεχῶς καὶ ἕνα ψευδοάνδρα ὡς «σύζυγόν» του.
Αὐτὸν λοιπὸν τὸν ἄγνωστον ὁμοφυλόφιλον, κίναιδον, ἀρσενοκοίτην καὶ ἀσελγοῦντα σεξουαλικῶς παρὰ φύσιν Στέφανον Κασσελάκην ἐξέλεξεν ὡς Πρόεδρόν του τὸ κόμμα ΣΥΡΙΖΑ, κατ’ ἀντίθεσιν τῆς σαρωτικῆς πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ καὶ κατὰ προκλητικὴν περιφρόνησιν τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς Ἑλληνορθοδόξου Παραδόσεως, τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου, τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογενείας, τῶν χρηστῶν ἠθῶν, τῆς ἀνθρωπίνης φυσιολογίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς φιλοσοφίας, κατὰ τὴν ὁποίαν οἱ κίναιδοι (ὁμοφυλόφιλοι) δὲν εἶχον τὸ δικαίωμα νὰ συμμετέχουν εἰς διαφόρους ἐκδηλώσεις καὶ νὰ ἀναλαμβάνουν δημόσια ἀξιώματα.
Φρίκη! Φρίκη καὶ ἀπογοήτευσις! Αὐτὸ τὸ πρόσωπον, ἐπὶ καθημερινῆς βάσεως, προβάλλεται κατὰ κόρον ὡς νὰ εἶναι ὁ κορυφαῖος πολιτικὸς τῆς Ἑλλάδος. Γενικὴ κατάπτωσις! Ὁ Κασσελάκης ἐχαρακτηρίσθη καὶ ὡς «τυχοδιώκτης τῆς πολιτικῆς» (εἰδήσεις Α, 17-3-2024).
Δεύτερον: Ἡ Ἑλλὰς ἔχει ὡς Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας μίαν ἄγνωστον πρὶν εἰς τὴν κοινὴν γνώμην δικάστριαν, τὴν κ. Αἰκατερίνην Σακελλαροπούλου. Δικηγόρος ἔστειλεν εἰς ἐμὲ τὰ ἀκόλουθα ἀπὸ τὸ Διαδίκτυον περὶ τῆς ἐν λόγῳ Προέδρου:
Ἔβγαλε τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας ἀπὸ τὸ Γραφεῖον της. Ἔβγαλε τὴν Σημαίαν μὲ τὸ ἐθνόσημον ἀπὸ τὸ Προεδρικὸν Μέγαρον. Ἔβγαλε τὰ καριοφίλια τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821 ἀπὸ Γραφεῖον της. Ἀφῄρεσε τὰς ἑλληνικὰς σημαίας εἰς τὴν ἑορτὴν τῆς Δημοκρατίας. Δὲν κάμνει ποτὲ τὸν Σταυρόν της εἰς Χριστιανικὰς τελετάς, ὅπου ὡς «ἀγκαρεία» παρευρίσκεται. Ἀπηγόρευσε διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὴν ἐπίσημον Δοξολογίαν διὰ τὸ νέον ἔτος εἰς τὴν Μητρόπολιν τῶν Ἀθηνῶν νὰ ἀκουσθῇ ὁ Ἐθνικὸς Ὕμνος. Δὲν προσεκύνησε τὸ Εὐαγγέλιον καὶ τὸν Σταυρόν, ὅταν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τὴν ὑπεδέχθη εἰς τὴν Μητρόπολιν».
Σχόλιον: «Καὶ ἐμεῖς τὴν ἔχουμε πρώτη πολίτη τῆς Πατρίδος μας, Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλλάδος… Κάτι δὲν πάει καλὰ ἤ ἰδέα μου εἶναι;».
Ἐπιπροσθέτως, ὡς ἔχω γράψει, ἡ Πρόεδρος αὐτὴ ζῆ ἀνήθικον βίον καὶ συζεῖ μὲ ἀστεφάνωτον ἄνδρα, ἐνῷ ἔπρεπε νὰ ἦτο ὑπόδειγμα ἐθνικοῦ, ἠθικοῦ καὶ πνευματικοῦ βίου.
Εἰς μίαν συνέντευξίν της («Καθημερινή», 2-4-2023) ἡ ἀπαράδεκτος αὐτὴ Πρόεδρος ἐδήλωσεν ὅτι ὁ Γάμος καὶ ἡ οἰκογένεια εἶναι «τελείως ξεπερασμένα εἰς τὴν Εὐρώπην καὶ τὴν Ἀμερικήν». Εἶναι στερεότυπα καὶ προκαταλήψεις. Τελευταίως, ἡ ἀνήθικος αὐτὴ γυνὴ παρουσιάσθη δημοσίως καὶ ὡς ὑπέρμαχος τοῦ δυσώδους πάθους τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Στερεῖται δὲ ἐντελῶς καὶ τῆς ἐνδεδειγμένης ἐξωτερικῆς ἐπιβλητικότητος.
Οὐαί! Οὐαί! Οὐαί! Ἡ τοιαύτη Πρόεδρος τιμᾶται ὡς τὸ κορυφαῖον πολιτειακὸν πρόσωπον τῆς Ἑλλάδος. Τραγικὴ κατάπτωσις καὶ διεθνὴς ἐξευτελισμός μας.
