Του πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.
Είναι γνωστή η σπουδαιότητα, η αξία και η δύναμη της προσευχής για κάθε χριστιανό. Τα συγκεκριμένα όμως γνωρίσματα της προσευχής ακυρώνονται, όταν ο τρόπος με τον οποίο προσευχόμαστε είναι κακόδοξος.
Ένα τέτοιο κακόδοξο τρόπο προσευχής συναντάμε στα έντυπα διαφόρων αιρετικών κινήσεων (Πεντηκοστιανών, διαφόρων προτεσταντικών ομάδων), όπου προτρέπονται νεοπροσήλυτοι να κλίνουν τα γόνατα και να προσευχηθούν ενθέρμως στον Χριστό ξεκινώντας την προσευχή τους με το εξής: «Χριστέ μου ή Κύριε αν είσαι ζωντανός να μου αποκαλυφθείς».
Τι διαπιστώνει κάποιος με αυτού του είδους την εισαγωγή κατά την προσευχή; Ξεκινάει η προσευχή με δυσπιστία, ακυρώνοντας ουσιαστικά την προτροπή του Θεανθρώπου στον Απόστολο Θωμά: «μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες» (Ιωάν. 20, 29).
Επιπλέον όμως ισχύει και κάτι πιο τραγικό. Προτρέπονται τα μέλη των αιρετικών κινήσεων, να ξεκινήσουν την επικοινωνία τους με τον Χριστό υιοθετώντας τον ίδιο υποτιμητικό και βλάσφημο τρόπο αναφοράς των αρχιερέων, των γραμματέων, των πρεσβυτέρων και των φαρισαίων, οι οποίοι ξεκινούσαν με την ίδια δυσπιστία και μεταξύ των άλλων έλεγαν: «εἰ βασιλεύς Ἰσραήλ ἐστι, καταβάτω νῦν ἀπό τοῦ σταυροῦ καί πιστεύσομεν ἐπ’ αὐτῷ» (Ματθ. 27, 42).
Αν είσαι βασιλεύς του Ισραήλ, έλεγαν τότε οι σταυρωτές του Χριστού, αν είσαι ζωντανός, προτρέπονται να επαναλάβουν σήμερα, οι νεοπροσήλυτοι στην πλάνη.
Και όμως, επαναλαμβάνοντας λεκτικά σχήματα αμφισβήτησης εχθρών του Σταυρού του Χριστού έχουν την ψευδαίσθηση ότι προσεύχονται και ότι επιτελούν έργο θεάρεστο.
Για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνεται το πανθομολογούμενο μέσα στην εκκλησιαστική ιστορία ότι η πλάνη περί το δόγμα εκφράζεται στην καθημερινότητα ως αρρωστημένο ήθος, το οποίο δυστυχώς καταγράφεται και ως κακόδοξος τρόπος προσευχής.
Ως τελικό σχόλιο θέλουμε να επισημάνουμε ότι και στην περίπτωση αυτή επιβεβαιώνεται ο λόγος του Χριστού: «εἰ οὖν τό φῶς τό ἐν σοί σκότος ἐστί, τό σκότος πόσον;» (Ματθ. 6, 23).
Ορθόδοξος Τύπος, Αριθμός Φύλλου 2020, 2 Μαΐου 2014
