Εἶναι δίκαιο οἱ πιστοί νά ἀποφεύγουν τή συναναστροφή καί τίς συζητήσεις, μέ ἐκείνους τούς ἀνθρώπους πού ξέφυγαν ἀπό τήν ὀρθή πίστη καί ἐπιμένουν στήν αἵρεση.
Αὐτό συμβουλεύει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: “αἱρετικό ἄνθρωπο, πού ἐπιμένει νά δημιουργεῖ σκάνδαλα καί διαιρέσεις στήν Ἐκκλησία, μολονότι τόν συμβούλευσες καί πρώτη καί δεύτερη φορά, ὀφείλεις νά τόν ἀποφεύγεις.
Παράτησέ τον. Γνώριζε πώς ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἔχει ξεφύγει ὁλότελα. Ἐπιμένοντας στήν κακοδοξία του, ἁμαρτάνει. Νομίζει ὅτι τά φρονήματά του εἶναι ὀρθά.
Κατακρίνει τούς ἀντιφρονοῦντες σ’ αὐτόν σάν αἱρετικούς. Καί ἔτσι κατακρίνοντας τούς ἄλλους, εἶναι αὐτοκατάκριτος. Κατακρίνει ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του”.
Ἕνας ἀκόμα λόγος, πού πρέπει νά τούς ἀποφεύγουν οἱ πιστοί, εἶναι καί τό ὅτι αὐτοί, σύμφωνα μέ τό παράδειγμα τοῦ ἀρχητοῦ τους τοῦ διαβόλου, τριγυρίζουν σάν λιοντάρια καί ζητοῦν ποιόν ἀπό τούς ἀκέραιους θά ἀποσπάσουν ἀπό τήν ὀρθόδοξη πίστη καί θά τόν καταπιοῦν ( Πρβλ. Α’ Πέτρ. 5, 8 ).
Μέγας Ἀθανάσιος
