Δυο χρόνια συμπληρώθηκαν από την εις Κύριον εκδημία του μακαριστού Μητροπολίτου Κεφαλληνίας κυρού Γερασίμου, ο οποίος έφυγε από την εφήμερη ζωή την 22α Ιουνίου 2015, πριν προλάβει να ενθρονιστεί στην Μητρόπολη Κεφαλληνίας εις την οποία είχε εκλεγεί από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ο μακαριστός Μητροπολίτης διακρίνονταν για τα πνευματικά του χαρίσματα, το πλούσιο πνευματικό του έργο και κυρίως για την αγάπη του προς τους ανθρώπους και γι’αυτό η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό του ήταν πολύ μεγάλη.
Ως ένα μικρό αφιέρωμα στη μνήμη του παρατίθεται παρακάτω η ομιλία που εκφώνησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θηβών κ. Γεώργιος κατά το ετήσιο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου το Σάββατο 25 Ιουνίου 2016 στην Ιερά Μονή του Αγίου Γερασίμου στα Ομαλά.
Ο Σεβασμιώτατος κ. Γεώργιος συνεδέετο με μακροχρόνια φιλία με τον μακαριστό Μητροπολίτη κυρό Γεράσιμο και συμμετείχε στη χαρά της χειροτονίας του.
Ομιλία Σεβ. Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεωργίου κατά το ετήσιο μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Κεφαλληνίας κυρού Γερασίμου το Σάββατο 25 Ιουνίου 2016 στην Ιερά Μονή του Αγίου Γερασίμου στα Ομαλά.
Ἡ τέλεση τῆς ἱερᾶς αὐτῆς ἐπιμνημοσύνου ἀκολουθίας μᾶς ὑπενθυμίζει μέ τόν πλέον συγκινητικό τρόπο μιά ἐξέχουσα προσωπικότητα, φιλάγια, σοβαρή, ὑπεύθυνη, εὐχάριστη καί ταπεινή, τόν ἀοίδιμο Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κυρό Γεράσιμο.
Μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς μας, ὅσοι τόν γνωρίσαμε, συνδεθήκαμε μαζί του καί τόν ἀγαπήσαμε ἐκτιμώντας τά ἐξαιρετικά χαρίσματά του καί τίς σπάνιες ἀρετές πού τόν ἐστόλιζαν, ἀναπλάθουμε τήν προσφιλή καί ἱεροπρεπῆ μορφή του καί διακρίνουμε ἐνώπιον μας τόν ἄξιο τῆς ἀποστολῆς του κληρικό, τόν φιλομόναχο, τόν μορφωμένο καί καλλιεργημένο, τόν γνήσιο πνευματικό Πατέρα, τόν ἀγαπημένο καί προσηνῆ ἀδελφό καί φίλο, τόν ἀκάματο καί ἐνθουσιώδη ἐργάτη τοῦ ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου.
Τόν κοσμοῦσαν ὄντως πολλά καί ἀξιοθαύμαστα ἀνθρώπινα προσόντα, τά ὁποῖα ἀναδεικνύονταν ἀκόμη πιό λαμπρά καθώς ἐστέφοντο ἀπό τήν ὑψοποιό ταπείνωση καί σεμνότητα.
Αὐτός ὑπῆρξε ὁ ἐκλιπών Μητροπολίτης, ὁ ὁποῖος μέ σύνεση καί προθυμία τά πολλά καί σπάνια χαρίσματα, τά ὁποῖα τοῦ ἔδωσε ἀπλόχερα ὁ μέγας Δωρεοδότης Θεός, δέν τά ἐκράτησε ἐγωϊστικά γιά τόν εὐατό του, οὔτε τά ἀξιοποίησε κερδοσκοπικά, ὅπως κάνουν συνήθως οἱ ἄνθρωποι μέ τό φρόνημα τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλά τά ἔθεσε μετά χαράς καί διαθέσεως προσφορᾶς στή ὑπηρεσία τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας πρός δόξαν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί πρός διακονίαν τοῦ χειμαζομένου ἀνθρώπου τῆς ἐποχῆς μας.
Μπροστά στό νεαρό Γεράσιμο μέ τήν εὐγενική καταγωγή καί τήν προοπτική μιᾶς ἐπιτυχημένης οἰκονομικῆς δραστηριότητας διανοίγονταν οἱ λαμπρότερες προοπτικές, γιά ἕνα εὐτυχισμένο κατά τά ἀνθρώπινα μέτρα μέλλον.
Ἐκεῖνος, ὅμως, ἀντίθετα μέ τό ρεῦμα τῆς ὑλιστικῆς ἐποχῆς, ἐπέλεξε ἀπό τό καλό τό καλύτερο! «Ἡγησάμενος τά πάντα σκύβαλα, ἵνα Χριστόν κερδίσῃ» προσπέρασε τίς ἀπατηλές σειρῆνες τοῦ παρόντος αἰῶνος καί ἐστόχευε πρός τήν αἰωνιότητα καί μακαριότητα.
Ἐπεδόθη μέ ζῆλο στόν πνευματικό καταρτισμό, γυμναζόμενος ὡς στρατιώτης τοῦ σήμερα καί στρατηγός τοῦ αὔριο γιά τόν ἀόρατο πνευματικό πόλεμο, παρακολουθώντας μέ ἐπιμέλεια τήν ἱερά ἐπιστήμη καί εἰσαγόμενος κατά τήν ὡραία ἔκφραση τοῦ Ὠριγένους στούς θησαυρούς τῆς θεολογίας.
Ἀφοῦ ἔδωσε θαυμάσια δείγματα τῶν ἱκανοτήτων, καί τοῦ καλοῦ χαρακτῆρος του, προχώρησε τολμηρά κάνοντας τό ἀποφασιστικό βῆμα τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀφιέρωσης στό Χριστό, γενόμενος Μοναχός στό Ἁγιώνυμο Ὄρος, ὅπου ἔζησε ἀρκετά ἔτη καί Κληρικός διακονώντας μάλιστα ἀπό πολυεύθυνη θέση τήν κατά Κεφαλληνίαν ἁγίαν μας Ἐκκλησία καί ἀξιώθηκε νά ἀνέβει τίς ἱερατικές βαθμίδες μέχρι τήν ἀνώτατη, τήν ἀρχιερατική.
Ἡ ἀκλόνητη ἐμπιστοσύνη του στόν Θεό, ὁ ζῆλος καί ἡ ἐπιμέλειά του, ἡ ἐπίγνωση τῆς ποιμαντικῆς εὐθύνης, ὁ πλοῦτος τῆς ἀγάπης του καί ὁ πόθος τῆς διακονίας ὑπερβαίνουν κάθε ὅριο στόν κληρικό Γεράσιμο.
Ἦταν ἄριστα προετοιμασμένος γιά τό μέγα τῆς ἀρχιερωσύνης ὑπούργημα μέ ὅλα τά ἀπαιτούμενα ἐφόδια. Μέ φιλότιμη πνευματική ἐργασία εἶχε διαφυλάξει τήν ἀκεραιότητα του ἀκολουθώντας καί ἐφαρμόζοντας διακριτικά τίς ἀλάθητες ἐντολές καί σοφές ὁδηγίες τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, ὁ ἀστείρευτος πόθος του γιά τή θεία λατρεία, ἡ ἄσκηση τῆς ἀγάπης, τῆς φιλανθρωπίας, τῆς πραότητας ἀποτελοῦσαν τόν βίο του ὅλο. Καί πάνω ἀπό ὅλα ἡ απαράμιλλη ἁπλότητα τοῦ καλοῦ χαρακτῆρος του μαζί μέ τήν ἁγία ταπείνωση, τήν ἀρετή τῶν ὄντως μεγάλων.
Μέ ὅλα αὐτά κατέστη ὁ λύχνος ὁ τιθέμενος ἐπί τήν λυχνίαν, γιά νά φωτίζει ὄλους τούς εὐρισκομένους στήν οἰκία, δηλαδή τήν Ἐκκλησία, κατέστη ἡ πόλις ἡ ἐπάνω ὄρους κειμένη, ὡς φωτεινό παράδειγμα γιά τούς ἄλλους, συνδυάζοντας μέ τόν καλύτερο τρόπο τήν ὑψηλή ποιότητα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀποστολῆς μέ ἀξιοθαύμαστο κάλλος ψυχῆς, ἦθος καί σεμνότητα.
Μ’ ἕνα ζεστό χαμόγελο, μ’ ἕνα καλό λόγο στήριξε πάντοτε τούς ὁλιγοψύχους καί ἔδινε κουράγιο καί ἐλπίδα, τρέχοντας παντοῦ καί πάντοτε.
Ὅλα τά ἀνθρώπινα χαρίσματά του μαζί μέ τή χάρη τῆς ἀρχιερώσυνης ὑπῆρξαν ἕνας προσφυῆς συνδυασμός, ὁ ὁποῖος συνύφανε μιά λαμπρή πνευματική προσωπικότητα, πού θά μείνει ἀλησμόνητη σέ ὅσους τόν γνωρίσαμε.
Καί ξαφνικά, τήν καλύτερη ὥρα, μετά τήν χειροτονία εἰς Ἐπίσκοπον καί πρίν ἀπό τήν ἐνθρόνιση στήν ἐκλογάδα του πού τόν ἀνέμενε μέ ἀγάπη, ὁ ἄγγελος τῆς ἐν Κεφαλληνίᾳ Ἐκκλησίας ἄνοιξε τά φτερά του καί ἔφυγε γιά τό οὐράνιο ταξίδι, νά λειτουργεῖ πλέον μετά ἀγγέλων καί ἁγίων στό θυσιαστήριο τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας.
Ἀληθῶς κατά τόν Σολομῶντα «Τελειωθείς ἐν ὁλίγῳ ἐπλήρωσε χρόνους μάκρους».
Τήν ἀλήθεια αὐτή βεβαιώνει μαζί μέ τόν σοφό Σολομώντα καί ὁ προσφιλής μας Γεράσιμος.
Σημασία ἔχει ἡ ποιότητα καί ὄχι ὁ ἀριθμός τῶν ἐτῶν τῆς ζωῆς.
Ἡ πίστη, ἠ ἀγάπη, ἡ ἔνταση τῶν βιωμάτων, οἱ πνευματικές ἐξάρσεις καί ἀνατάσεις ἀποτελοῦν τό ἀσφαλές μέτρο καί κριτήριο μέ τό ὁποῖο ἀποτιμᾶται ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου. Καί ὁ ἀοίδιμος ἱεράρχης ἔφυγε ἀπό τόν κόσμο αὐτό πλήρης ἀρετῶν. Ἔχει στά χέρια του τό πιό σίγουρο διαβατήριο γιά τή χώρα τῶν μακάρων.
Ἔφυγε ἀπό κοντά μας αἰφνίδια καί πρόωρα, ἀφήνοντας κατά τά ἀνθρώπινα στίς ψυχές μας δικαιολογημένη λύπη γιά τόν χωρισμό ἀπό ἕνα ἄξιο κληρικό, ἀγαπημένο ἀδελφό, καλό φίλο, ἀκούραστο πρωτεργάτη τοῦ καλοῦ, ἀληθινά ἀνεξίκακο καί ἀνοιχτόκαρδο ἄνθρωπο.
Ἡ εὐγενής ψυχή του θά λάμπει πάντοτε καί ἡ ἀγάπη μας καί ὁ σεβασμός μας θά τόν συνοδεύουν.
Ὅλοι μαζί μέ τούς πενθοῦντες συγγενεῖς του δέν θά ξεχάσουμε ποτέ τόν προσηνῆ, εὐγενικό καί συνεπῆ Ἐπίσκοπο, ἀδελφό καί φίλο.
Σεβασμιώτατε καί μακαριστέ Μητροπολίτα Κεφαλληνίας Γεράσιμε, πολυαγαπητέ μας ἀδελφέ, φίλε καί συνοδοιπόρε, ὅλοι μας προσευχόμεθα καί τώρα καί πάντοτε στόν Κύριο καί Θεό μας νά σέ κατατάξει μετά τῶν ἁγίων καί δικαίων καί νά σοῦ χαρίζει τά ἀγαθά Του «… τά ὁποῖα ὀφθαλμός οὐκ οἶδε, καί οὖς οὐκ ἤκουσε, καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἅ ἠτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν… (Α΄ Κορ. 2,9)».
Ἡ ἀγάπη μας καί ὁ σεβασμός μας θά σέ συνοδεύουν πάντοτε καί σέ παρακαλοῦμε νά μᾶς στηρίζεις μέ τίς προσευχές σου ὅλους μας.
Αἰωνία σου ἡ μνήμη ἀδελφέ, καλή ἀνάπαυση ἐν τῇ ἀγήρῳ μακαριότητι.
Καλή Ἀνάσταση!