Για φωτογραφικό υλικό πατήστε εδώ.
Την Παρασκευή της Διακαινησίμου, εορτή της Ζωοδόχου Πηγής, πανηγυρίζει η Iερά Μονή Παναγίας Δοβρά στη Βέροια.
Την παραμονή της εορτής τελέστηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.
Αύριο το πρωί θα τελεστεί πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και στο τέλος ο καθιερωμένος αγιασμός στο προαύλειο της Ιεράς Μονής.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Ξένα καί παράδοξα, τῶν οὐρανῶν ὁ Δεσπότης ἐπί σοί τετέλεκε, Πανάμωμε».
Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ζήσαμε καί πάλι τό ξένο καί παράδοξο θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Εἴδαμε μαζί μέ τίς μυροφόρες γυναῖκες καί τούς μαθητές του τόν λίθο πού κάλυπτε τόν τάφο του ἀποκυλισμένο, τό μνημεῖο κενό καί τόν ἄγγελο νά μηνύει τή χαρμόσυνη εἴδηση τῆς Ἀναστάσεώς του.
Ποιός θά μποροῦσε νά τό πιστεύσει; Ποιός θά μποροῦσε νά τό φαντασθεῖ ὅτι ὁ Χριστός θά ἀναστηνόταν τήν τρίτη ἡμέρα, ἔστω καί ἄν ὁ ἴδιος τό εἶχε προείπει στούς μαθητές του;
Ξένο καί παράδοξο τό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου. Ἀλλά ἐξίσου ξένο καί παράδοξο θά ἦταν καί ἄν ὁ Χριστός ἔμενε στόν τάφο νεκρός καί δέν ἀναστηνόταν. Θά ἦταν ξένο καί παράδοξο, γιατί αὐτός δέν εἶναι μόνο ὁ δημιουργός καί ὁ ἀρχηγός τῆς ζωῆς, ἀλλά εἶναι καί ἡ ἴδια ἡ ζωή καί ἡ ἀνάσταση, ὅπως ὁ ἴδιος διαβεβαιώνει. Γιατί ἦταν αὐτός πού ἀνέστησε νεκρούς, πού ἀνέστησε τόν υἱό τῆς χήρας τῆς Ναΐν, τήν κόρη τοῦ Ἰαείρου, τόν τετραήμερο νεκρό φίλο του, τόν Λάζαρο, καί δέν θά ἦταν δυνατόν νά παραμείνει αὐτός δέσμιος τοῦ θανάτου καί τοῦ Ἅδου.
Ξένο καί παράδοξο εἶναι ὅμως τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, διότι ἀπό τόν τάφο, ἀπό ἕνα σημεῖο πού κατ᾽ ἐξοχήν συνδέεται μέ τόν θάνατο, ξεπήδησε ἡ ζωή. Γιατί ὁ τάφος τοῦ ἀναστάντος Κυρίου εἶναι καί παραμένει τό σύμβολο τῆς ζωῆς. Εἶναι καί παραμένει γιά ὅσους πιστεύουν στόν Χριστό ἡ ἐγγύηση ὅτι «θάνατος» αὐτῶν «οὐκέτι κυριεύει», οὔτε σωματικός οὔτε ψυχικός, γιατί ὁ Χριστός «θανάτῳ θάνατον» ἐπάτησε.
Δέν εἶναι ὅμως μόνο τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως, πού ἑορτάσαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες, ἕνα ξένο καί παράδοξο ἔργο τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ, καθώς σήμερα ἑορτάζουμε τά «ξένα καί παράδοξα», πού ὅπως ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ὁ Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος, τά ὁποῖα ἐπετέλεσε «τῶν οὐρανῶν ὁ Δεσπότης» γιά τήν Πανάμωμο Μητέρα του.
Καί αὐτά δέν εἶναι ἄλλα ἀπό τά πολυάριθμα θαύματα πού ἐπιτελεῖ ἡ Παναγία Παρθένος στή Μονή τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, στή βασιλίδα τῶν πόλεων, ἀλλά καί ὅπου ἀλλοῦ τιμᾶται ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος ὡς «Ζωοδόχος Πηγή».
Καί εἶναι πράγματι μέγα θαῦμα, ξένο καί παράδοξο γεγονός, ὅτι ἡ Παναγία δέν ἦταν μόνο αὐτή πού μέ τήν ὑπακοή της στό σχέδιο τοῦ Θεοῦ ἀξιώθηκε νά προσφέρει τήν ἀνθρώπινη ζωή στόν Υἱό καί Λόγο τοῦ Θεοῦ, οὔτε ἦταν μόνο αὐτή ἡ ὁποία, δανείζοντας τήν ἀνθρώπινη σάρκα στόν Ζωοδότη Κύριο, ἔγινε αἰτία νά κληρονομήσουν οἱ ἄνθρωποι τήν αἰώνιο ζωή, ἀλλά εἶναι καί αὐτή ἡ ὁποία μέ τά θαύματά της, μέ τίς θαυμαστές ἐπεμβάσεις της στή ζωή τῶν ἀνθρώπων τούς ἀνακαλεῖ στή ζωή, τούς ἀναγεννᾶ σωματικά καί πνευματικά, θεραπεύει τούς πόνους καί τίς ἀσθένειές τους, τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, καί εἶναι ἡ διαρκής καί ἀκοίμητη μεσίτρια στόν Υἱό της γιά χάρη αὐτῶν πού ἐπιθυμοῦν καί ἀγωνίζονται γιά νά κερδίσουν τήν αἰώνιο ζωή.
«Ξένα καί παράδοξα, τῶν οὐρανῶν ὁ Δεσπότης ἐπί σοί τετέλεκε, Πανάμωμε».
Καί αὐτά τά ξένα καί παράδοξα πού ἐπιτέλεσε ὁ Χριστός γιά τήν Παναγία Μητέρα του, δέν τά ἔκανε μόνο γιά νά τιμήσει τήν ἴδια, ἀλλά τά ἔκανε καί γιά χάρη μας. Τῆς ἔδωσε τή χάρη του, ὥστε νά μποροῦμε καί ἐμεῖς δι᾽ Αὐτῆς νά γινόμεθα μέτοχοί της. Τήν κατέστησε πηγή ζωῆς, ὥστε νά μποροῦμε καί ἐμεῖς νά ἀρυώμεθα ἐξ Αὐτῆς τή ζωή, νά μποροῦμε νά πλησιάζουμε καί ἐμεῖς δι᾽ Αὐτῆς τόν παροχέα τῆς ἀληθοῦς καί αἰωνίου ζωῆς, τόν Υἱό της, τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό.
Καί αὐτή τή μεγάλη εὐλογία καί δωρεά τοῦ ἀναστάντος Κυρίου θά πρέπει, ἀδελφοί μου, νά τήν ἀξιοποιήσουμε στή ζωή μας. Ἡ Ζωοδόχος Πηγή, ἡ Παναγία μας, ἔχει ἀστείρευτα καί ἀκένωτα ρεῖθρα ζωῆς, τά ὁποῖα προσφέρει μέ πολλή ἀγάπη σέ ὅσους προστρέχουν σέ αὐτήν γιά νά ἀναζωογονηθοῦν, γιά νά θεραπευθοῦν, γιά νά ξεδιψάσουν σωματικά καί πνευματικά. Ἀρκεῖ ἐμεῖς νά προστρέχουμε στήν ὑπεραγία Θεοτόκο, τή Ζωοδόχο Πηγή, καί νά μήν παρασυρόμεθα ἀπό ἄλλες πηγές, πού τό νερό τους εἶναι θολό, εἶναι ἐπικίνδυνο, εἶναι βρώμικο, καί συχνά μᾶς κάνει δηλαδή νά ξεχνοῦμε ὅτι μόνο ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ζωή καί μόνο δι᾽ Αὐτοῦ καί διά τῆς Παναγίας Μητέρας του μποροῦμε νά μετάσχουμε τοῦ ζῶντος ὕδατος καί νά λάβουμε τό καθαρό καί σωτήριο ὕδωρ τῆς θείας Χάριτος.
Ἄς σπεύδουμε, λοιπόν, στή Ζωοδόχο Πηγή καί ἄς ἀντλοῦμε ἀπό τό ὕδωρ τῆς Χάριτός της γιά κάθε μας ἀνάγκη, καί ἄς τήν παρακαλοῦμε πάντοτε νά μᾶς ἀξιώσει διά τῶν πρεσβειῶν της καί τῆς αἰωνίου ζωῆς πού μᾶς χάρισε ὁ ἀναστάς Υἱός της.