Ἐφέτος, ἡ Ἱερά Μνήμη τῶν Ἁγίων Βικτώρων, ὅπως ὀνομάζει ὁ εὐσεβής χιακός λαός τούς Μεγαλομάρτυρες Μηνᾶ, Βίκτωρα καί Βικέντιο, Πολιούχους καί Ἐλευθερωτές τῆς Χίου, πού ἑορτάζονται τήν 10η καί 11η Νοεμβρίου, μεγαλύνεται μέ τή μεταφορά στόν Ἱ. Μητροπολιτικό Ναό, γιά προσκύνηση καί ἁγιασμό τῶν πιστῶν, τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Παναγίας Ἐρειθιανῆς Βροντάδου Χίου.
Ἡ Ἱερά Εἰκόνα μεταφέρθηκε τό πρωΐ τῆς 10ης Νοεμβρίου στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό σύμφωνα μέ ἀπόφαση τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μάρκου, ὅπως στόν ἑορτασμό τῆς ἱερῆς Μνήμης τῶν Πολιούχων συμμετέχει καί ἱστορική εἰκόνα τῆς Παναγίας, μεταφερόμενη στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό ἀπό τόν Ἱερό Ναό ἤ τήν Ἱερά Μονή ὅπου φυλάσσεται. Ἡ ὑποδοχή τῆς Ἱερῆς Εἰκόνας ἔγινε μέ ἐκκλησιαστική ἱεροπρέπεια, προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μάρκου πλαισιωμένου ἀπό τούς Αἰδεσιμ. Πρωτοπρεσβύτερους: κ. Γεώργιο Πουλιᾶ, Ἐφημέριο τοῦ Ἱ. Ναοῦ Παναγίας Ἐρειθιανῆς Βροντάδου καί κ. Ἰωάννη Μουσᾶ, Ἐφημέριο τοῦ Ἱ. Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Χίου, τηρουμένων τῶν ὑγειονομικῶν μέτρων.
Τά ἱστορικά στοιχεῖα τῆς εὕρεσης τῆς Ἱ. Εἰκόνας μᾶς προσφέρονται ἀπό τόν Αἰδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερο κ. Γεώργιο Πουλιᾶ, Ἐφημέριο τοῦ Ἱ. Ναοῦ Παναγίας Ἐρειθιανῆς.
«Ὅταν ὅλα τἄσκιαζε ἡ φοβέρα καί τά πλάκωνε ἡ σκλαβιά ἀπό τόν Τοῦρκο κατακτητή, οἱ χριστιανοί τῆς Ἐνορίας μας ἔριχναν καυτά τά δάκρυά τους ἐπάνω σ’ Αὐτή τή χαριτόβρυτο Μικρή Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας. Ὅταν ἦλθε ἡ σφαγή τήν πῆραν καί τήν ἔθαψαν σ’ ἕνα χωράφι τοῦ Τράφου, ὅπως λέγεται, βόρεια τῆς Ἐκκλησίας μας.
Μετά ἀπό χρόνια, κάποτε – κάποτε ὁ π. Δημήτριος Γάγκας καί ὁ γιός του Κωνσταντῖνος ἔβλεπαν στόν Τράφο ἕνα ἔντονο φῶς. Κάποτε τό ὑνί ἑνός ἀρότρου κτύπησε ἐκεῖ πού ἔβγαινε τό φῶς. Τά ἀροτριῶντα βόδια σταμάτησαν ἀπότομα καί μάταια ἡ βουκέντρα ἐπέμενε νά τά κινήσῃ. Οἱ παρευρισκόμενοι εἶδαν ἔκθαμβοι βγαλμένη ἀπό τήν γῆ τήν Ἱ. Εἰκόνα τῆς Παναγίας. Εἰδοποιήθηκε ὁ π. Δημήτριος Γάγκας, ὁ ὁποῖος ἔμπλεως χαρᾶς τήν παρέλαβε, τήν καθάρισε καί ἔκρινε καλόν νά τήν στείλη σέ ἕνα πλοῖο μέ συνεταῖρο καί τόν γαμβρό του ἐπί θυγατρί.
Κατά δεύτερη ἐκδοχή, ἡ εἰκόνα παρουσιάσθηκε διά φωτοφανείας στόν ἀείμνηστο Κωνσταντῖνο Παπάδη, ὁ ὁποῖος τήν παρέλαβε στό καράβι του. Καί τοῦτο γιατί οἱ ναυτικοί μας ἀνέκαθεν ἤθελαν συνταξιδιώτισσες καί προστάτιδες εἰκόνες λειτουργημένες ἀπό τίς ἐκκλησίες τους.
Ὅταν ἡ εἰκών ἐπέστρεψε στό «σπίτι της» ἦταν 12 Αὐγούστου 1873. Ἔκτοτε μέ τήν ἔγκριση τῆς Ἱ. Μητροπόλεως, κατ’ ἔτος ἑορτάζεται ἡ ἐπέτειος τῆς εὑρέσεώς Της, τό λεγόμενο «Μικρό Πανηγυράκι»ἤ τοῦ «Παναγιδακιοῦ» ἐν ἀντιδιαστολῇ πρός τήν Μεγάλη εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου τῆς 15ης Αὐγούστου.»
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο info@poimin.gr άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
