Τά Σατανικά Τελετουργικά

του Αρχιμ. Γρηγορίου Κωνσταντίνου, Δρ. Θεολογίας

Ἡ «Ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ» ἔχει τό δικό της «σατανιστικό τελετουργικό», τό ὁποῖο γράφτηκε ἀπό τόν ἴδιο LaVey τό 1972. Ἡ κάθε τελετή τους ἀρχίζει μέ τήν ἐπίκληση: «In Nomine dei Nostri Satanas». Στή συνέχεια πραγματοποιεῖται μιά δέηση στήν ὁποία ἀναφέρονται τά 77 ὀνόματα τοῦ Σατανᾶ. Ἀκολούθως ἀναφέρουμε μερικά ἀπό αὐτά, πρῶτα τά παραδοσιακά, ὅπως Ἀσταρώθ ἤ Βεελζεβούλ, μερικά ἀνατολικῶν θεοτήτων μέ διαβολική ἑρμηνεία καί ἔννοια, ὅπως Σίβα, Κάλι, Πλούτων, Μολώχ. Ἀκόμη καί ὁρισμένα πού προέρχονται ἀπό ἱστορίες, ὅπως Δράκουλας, Μεφιστοφελής.

Ἔπειτα ἀπό ὅσα ἐκθέσαμε ἀναφέρουμε τίς σατανιστικές τους τελετουργικές ἀκολουθίες.

1. ‘’Le Messe Noir’’, Ἡ ἀκολουθία τῆς μετάβασης πού σκοπεύει νά ἀπελευθερώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό Χριστιανικό δόγμα.

2. Τό ἀρχικό τελετουργικό σημεῖο ἔναρξης στό ὁποῖο ὁ συμμετέχων πεθαίνει συμβολικά καί ἀναγεννᾶται ὡς Σατανιστής.

3. Ἡ ὑπενθύμιση τῆς κληρονομίας τῆς ζωῆς γιά κάποιον πού ἀποτελεῖ ἔμπνευση ἀπό τήν ρωσική λαογραφική δαιμονολογία καί μέ τούς ὁποίους καλοῦνται κατά τήν διάρκεια τοῦ τελετουργικοῦ.

4. Ἡ τελετή τῶν ἐνοχικών ρόλων πού ἐμπνέονται ἀπό τόν H. P. Lovecraft καί ὑπογραμμίζει τήν δυνατότητα.

5. Ἡ κλήση τοῦ Σατανᾶ …

6. Τό σατανικό τελετουργικό βάπτισμα γιά τά παιδιά καί τούς ἐνήλικες.

Τά τελετουργικά 4, 5, καί 6 δέν ἔχουν ἕναν σαφῆ σκοπό.

Ὁ Michael Aquino, πού εἶναι καί ὁ συντάκτης τῶν μικρῶν αὐτῶν καί ἀρχικῶν μαγικῶν τελετουργικῶν, ἐκφράζει μέ αὐτά ἕνα ὄχημα γιά μιά συναισθηματική περισσότερο ἐνεργοποιήσει καί εὐχαριστία τῶν συμμετεχόντων καί τίποτε περισσότερο.

Ἡ υἱοθέτηση τῆς πρακτικῆς τῶν τελετουργικῶν ἀπό ἄλλες θρησκεῖες εἰδικότερα ἀπό τήν Χριστιανική εἶναι ἐπιφανειακή, δηλαδή χρησιμοποιεῖ ἤ ὀνομάζει κάποιες τελετές μύησης, μέ ὀνομασία κυρίως τοῦ Χριστιανισμοῦ, πρός χλευασμό καί εἰρωνεία. Ἡ διαφοροποίηση εἶναι μεγάλη γιατί ἡ τέλεση τῶν μυστηρίων στίς ἄλλες θρησκεῖες ἔχουν σκοπό τήν ἱκανοποίηση τῶν κοινῶν ἀναγκῶν καί τῶν κοινῶν αἰτημάτων, ἐνῶ γιά τούς Σατανιστές ἀναφέρεται κυρίως στήν ἱκανοποίηση τῶν προσωπικῶν αἰτημάτων.

Γι’ αὐτό ὑπάρχει καί ἡ μαγεία, μέ τήν ἔννοια ὅτι αὐτό πού δέν μπορεῖ νά κάνει ὁ ἄνθρωπος πρακτικά τό κάνει ὁ Σατανάς. Δημιουργοῦν καί πρέπει νά δημιουργοῦν αἰσθήματα πού νά ἔχουν σχέση μέ τό πνεῦμα τῆς διδασκαλίας τῆς Σατανικῆς Βίβλου. Αἰσθήματα, ἀπαραίτητα καί ἄκρως ἀναγκαία γιά τήν τέλεση τῶν τελετῶν αὐτῶν εἶναι ἡ σεξουαλική ἐπιθυμία, ἡ ἐπιθετικότητα, ὁ οἶκτος καί ἄλλα, πού ἔχουν σχέση μέ τήν ἔκφραση τῶν ἐνστίκτων τοῦ ἀνθρώπου. Δηλαδή ἡ ἑδραίωση τοῦ μίσους. Ὁ οἶκτος εἰδικότερα εἶναι βασικό στοιχεῖο καί ἀπαραίτητο γιά τήν τέλεση κάθε εἴδους σατανικῆς τελετῆς. Στόν Χριστιανισμό ὅμως καθώς γνωρίζουμε καί διαβάζουμε στό εὐαγγέλιο καί στούς ἁγίους Πατέρες δεσπόζει ἡ ἀγάπη καί ἡ συμπόνοια γιά τόν ἀδελφό μας καί τόν κάθε συνάνθρωπο.