Τον 20ο αιώνα η περιοχή της Μάνης δεν ποιμάνθηκε από εντόπιο ιεράρχη. Ίσως οι ανδραγαθίες του Ζαρνάτας Γαβριήλ τον 19ο αιώνα εμπόδισαν την Εκκλησία να δεχθεί την παρουσία Μανιάτη ιεράρχη στην Επισκοπή Γυθείου και Οιτύλου.
Το 1825, λίγο μετά την επανάσταση, ο Γαβριήλ επιλέγει και χειροτονεί αρχιερείς και δημιουργεί επισκοπές, σχεδόν σε κάθε κεφαλοχώρι της Μάνης, κοντά στις επισκοπές Ζαρνάτας, Ανδρούβιστας, Μαλτσίνας. Αυτά χωρίς την εκλογή ή την έγκριση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο αμέσως επεμβαίνει και τιμωρεί τον χειροτονητή και τους χειροτονηθέντες, χωρίς όμως να τους στερήσει την αρχιερωσύνη. Έτσι η «ανεξάρτητη» εκκλησία της Ελλάδας αμέσως μετά την αποκοπή της από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την κατάπτωση της σε σχησματική κατάσταση, αλλάζει τους τίτλους των εν λόγω σε Γυθείου του Καρυουπόλεως, Ασίνης του Λαγίας, Οιτύλου του Μαΐνης, Ζυγού του Πλάτσης και Καρδαμύλης του Μηλέας.
Το Βασίλειο της Ελλάδος, κάποια στιγμή σχηματίζει τον κατάλογο των επισκοπών του κράτους και οι περισσότεροι καθίστανται τιτουλάριοι. Οι Μανιάτες αντιδρούν στον Βασιλέα, χωρίς όμως να φέρουνε θετικά για αυτούς αποτελέσματα. Ίσως ο πνευματικός νόμος, ίσως η λογική, κανένας Μανιάτης δεν έγινε επίσκοπος στη Μάνη τον 20ο αιώνα, κάτι που ίσως ανατραπεί τον 21ο. Σήμερα, τα πράγματα έχουν τελείως διαφοροποιηθεί από τις εποχές εκείνες και η Μάνη είχε την ευλογία τα τελευταία 21 χρόνια να έχει επίσκοπό της, τον Χρυσόστομο Κορακίτη, ο όποιος και κατάφερε να αποδείξει στους Μανιάτες ότι έγινε πιο Μανιάτης από αυτούς. Ακόμα και λίγα λεπτά πριν την κοίμηση του, μέσα στον ναό των Αρχαγγέλων στην Αρεόπολη, εκεί που όπως είπε εκπέμπεται μυστικοπάθεια και χάρη, μίλησε για τα κόκαλα των Μανιατών, που βρίσκονται σκορπισμένα παντού.
Ο διάδοχός του, δεν θα μπορεί να έχει τη δύναμή του, σε γνώση, λόγο, πίστη, αγάπη, για εκκλησία και πατρίδα. Η στόφα αυτών των Ιεραρχών δεν υπάρχει πια. Όμως η ύπαρξη αρκετών Μανιατών υποψηφίων, μπορεί να φέρει στην ιστορία της Μάνης στον 21ο αιώνα να δει Ιεράρχη Μανιάτικης καταγωγής.
Σίγουρα σημαίνοντα λόγο στην εκλογή θα έχει ο Μανιάτης Μητροπολίτης, ανάστημα του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, Μητροπολίτης Ιλίου Αχαρνών και Πετρουπόλεως Αθηναγόρας ο Δικαιάκος, ο οποίος πιθανόν θα θελήσει η άποψη του να βαρύνει στην απόφαση του Αρχιεπισκόπου. Βέβαια Μανιατικής καταγωγής είναι και ο επ΄ εσχάτων εκλεγείς Σταγών και Μετεώρων Θεόκλητος ο Λαμπρινάκος.
Από εκεί και πέρα ο τοπικός πρωτοσύγκελος Αρχιμανδρίτης Συμεών Λαμπρινάκος, ίσως εξασφαλίσει την υποστήριξη του τοποτηρητή Μητροπολίτη Σπάρτης Ευσταθίου, για την προβολή της υποψηφιότητας του με αξιώσεις. Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, θα μπορούσε να προβάλει την υποψηφιότητα του συνεργάτη του, Αρχιμανδρίτη Δανιήλ Ψωίνου και από κοντά ο έτερος Ψωίνος, Αρχιμανδρίτης Αλέξιος, θα πρέπει να βρει υποστηρικτές πέρα από τον δικό του Μητροπολίτη Γλυφάδας Παύλο.
Βέβαια θα ακουστούν τα ονόματα εκείνων που διακαώς επιθυμούν την προαγωγή τους, όπου προκύψει, όπως των πρωτοσυγκέλων μητροπόλεων της Κεντρικής Ελλάδας και της δυτικής Αττικής και του περιηγητή Αρχιμανδρίτη. Τούτοι καταφανώς αλλά και πολλοί άλλοι υπογείως, όσο υπάρχει αυτό, το κατά πάντα απαξιωμένο, σύστημα εκλογής, θα αγωνίζονται με λυτούς και δεμένους ώστε όπου γάμος και χαρά να παρουσιάζονται, για να υπενθυμίζουν την ύπαρξή τους στους εκλέκτορες.
Ο Μητροπολίτης Μαντινείας Αλέξανδρος θα ενδιαφερόταν για την προαγωγή του πρωτοσύγκελού του Αρχιμανδρίτου Θεοκλήτου Ντούλια, και ίσως ο Μητροπολίτης Ηλείας Γερμανός για την ομοίως προαγωγή του Ιεροκήρυκα του και με Μανιάτικο επώνυμο, Αρχιμανδρίτου Δαμασκηνού Πετράκου.
Από όσο φαίνεται, ο Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος δεν δείχνει πέραν του Πρωτοσύγκελού του να ενδιαφέρετε για την προαγωγή άλλων χειροτονιών του, εξ΄ αυτών που υπάρχουν στις Μητροπόλεις Θηβών και Ιλίου, δεν θα δυσκολευτεί στην εκλογή του ανθρώπου που θα επιλέξει. Αν και λέγεται ότι ήδη το έχει κάνει, και έχει βολιδοσκοπήσει τον κληρικό που θα γίνει Μάνης.
Όπως φαίνεται στις εκλογές του Φεβρουαρίου ή και νωρίτερα ο Αρχιεπίσκοπος, θα ανοίξει τις πόρτες της προαγωγής σε αρκετούς Αρχιμανδρίτες με την κάλυψη των κενών θέσεων Βοηθών Επισκόπων της Αρχιεπισκοπής και των Επαρχιών, αλλά και με τον τρόπο που υπάρχουνε οι μητροπολίτες και επίσκοποι Κορωνείας, Τανάγρας, Σαλώνων και Θαυμακού. Δηλαδή, θα δώσει την δυνατότητα σε όποιον Μητροπολίτη θέλει, να εκλέξει από έναν ή και δύο τιτουλαρίους επισκόπους κοντά του. Αυτά βέβαια μέχρι τη Λάρισα γιατί από εκεί και πέρα η Πατριαρχικής πράξη του 1928 δεν επιτρέπει την εκλογή βοηθών επισκόπων από την Εκκλησία της Ελλάδος. Η πράξη τουναντίον, δεν απαγορεύει στους μητροπολίτες των Νέων Χωρών να προσφύγουν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και να ζητήσουν την εκλογή βοηθού επισκόπου, για τις επαρχίες τους, κάτι το οποίο ευχαρίστως θα έκανε ο Πατριάρχης.
Με αυτά και με άλλα θα περάσει ο χειμώνας, ελπίζοντας ότι το τέλος του, θα φέρει στην Μάνη τον Ποιμενάρχη της, τον διάδοχο του θαυμαστά τελειωθέντος, Μητροπολίτη Γυθείου, Οιτύλου, Ζαρνάτας και πάσης Μάνης και με την θέληση του εις το εξής Μάνης, κυρού Χρυσοστόμου Κορακίτη, του Αθηναίου.
Συνοπτικός
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο [email protected] άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
