ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ 20/1/2019
Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη
Κυριακή των δέκα λεπρών
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα του Ευαγγελίου του Λουκά ακούσαμε να μας λέγει ο Ευαγγελιστής ότι ο Κύριός μας εισερχόμενος σε κάποιο χωριό συνάντησε δέκα ανθρώπους που υπέφεραν από την ασθένεια της λέπρας και του ζήτησαν να τους ελεήσει. Λυπήσου μας Κύριε. Ελέησέ μας. Δείξε και σε εμάς την αγάπη σου και το έλεός Σου. Τότε τους ευσπλαχνίσθηκε ο Κύριός μας και τους έστειλε να πάνε να τους εξετάσουν οι ιερείς τους, οι οποίοι πρέπει να γνωρίζουμε ότι τότε είχαν και την ιατρική ιδιότητα.
Ενώ λοιπόν οι δέκα λεπροί ξεκίνησαν να πάνε στο ιερατείο τους να εξετασθούν, στην διαδρομή η λέπρα τους εξαφανίσθηκε. Ο ένας εξ’ αυτών δεν προχώρησε να φθάσει έως τους ιερείς για να πάρει την ιατρική βεβαίωση ότι θεραπεύτηκε, ώστε να μπορεί να επιστρέψει ελεύθερα ως υγιής στην οικογένειά του, αλλά γύρισε αμέσως να ευχαριστήσει τον Ιησού Χριστό που τον ελέησε και τον λυπήθηκε. Τότε με παράπονο ο Κύριός μας τον ερωτά: «Μόνο εσύ θεραπεύτηκες; οι άλλοι εννέα πού είναι για να πουν κι αυτοί ένα ευχαριστώ;».
Αδελφοί μου, με την σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ευαγγελιστής μάς τονίζει την αχαριστία που εμφανίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι προς τους ευεργέτες τους και κυρίως προς τον ελεήμονα Θεό. Στους δέκα μόνο ο ένας είναι πραγματικά ευγνώμων προς τον Ευεργέτη Θεό μας.
Βέβαια, το Ευαγγέλιο διαβάζεται μέσα στους ιερούς ναούς μας για να το ακούμε όλοι εμείς, καθώς οι άγιοι που θέσπισαν τον κύκλο των ευαγγελικών αναγνωσμάτων, είχαν διαπιστώσει την αγνωμοσύνη που χαρακτηρίζει δυστυχώς και τους χριστιανούς. Το Ευαγγέλιο άλλωστε δεν απευθύνεται σ’ εκείνους που δεν εκκλησιάζονται και δεν τους αγγίζουν όσα μας διδάσκει ο Χριστός, αλλά σε εμάς που το ακούμε και ενδιαφερόμαστε για τον λόγο του Θεού. Επομένως, αντιλαμβανόμαστε ότι ο Ευαγγελιστής καυτηριάζει την δική μας καθημερινή αχαριστία.
Δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη «ευχαριστώ» έχει εννέα γράμματα. Όσοι δηλαδή ήταν και οι αχάριστοι λεπροί. Αχάριστος εγώ; Ναι αδελφέ μου, το Ευαγγέλιο απευθύνεται σ’ εμάς. Αμφιβάλλουμε ότι είμαστε αχάριστοι;
Πόσες φορές ευχαριστήσαμε τον Θεό που μας έδωσε δύο μάτια, δύο αυτιά, δύο πόδια, δύο χέρια; Ξέρουμε πόσοι άνθρωποι γεννιόνται τυφλοί ή κουφοί ή ανάπηροι; Γιατί εσύ κι εγώ έπρεπε να είμαστε οπωσδήποτε υγιείς; Θέλησε ο Κύριός μας και γεννηθήκαμε υγιείς. Τον ευχαριστούμε καθημερινά; Διότι ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί είναι εκείνοι που από ένα ατύχημα έχασαν ξαφνικά το φως τους ή ακρωτηριάστηκαν. Εμείς αν είμαστε ακόμα υγιείς, απευθύνουμε γι’ αυτό συνεχώς ευχαριστίες και ύμνους δοξολογίας προς τον Θεό;
Είναι όμως μόνο η υγεία μας; Πότε δοξάσαμε τον Θεό για το φαγητό ή για τη στέγη που έχουμε καθημερινά; Πόσοι άνθρωποι ξαφνικά πτώχευσαν και σήμερα είναι άστεγοι και πεινούν; Πόσοι λαοί πεθαίνουν από ασιτία; Εμείς σηκωνόμαστε στο τραπέζι να απευθύνουμε την ευγνώμονη προσευχή μας στον Κύριο, ώστε να διδαχθούν και όλα τα παιδιά μας ότι προ και μετά φαγητού δεν κάνουμε μόνο ένα τυπικό σταυρό; Τα διδάξαμε ότι όρθιοι οφείλουμε να προσευχόμαστε δοξάζοντας τον Θεό μας για όσα μας δίδει στο τραπέζι μας; Εμείς εφαρμόσαμε στην καθημερινότητα την ευχαριστία και την δοξολογία από την καρδιά μας προς τον Κύριό μας για όσα μας προσφέρει, χαρίσματα σωματικά και πνευματικά, αγαθά ποικίλλα της φύσεως και της ζωής που συντηρεί κάθε μέρα; Μήπως κάνουμε το τραγικό σφάλμα να τα θεωρούμε όλα αυτά δεδομένα και αυτονόητα; Μήπως ξεχνάμε ότι Ζωοδότης μοναδικός είναι ο Θεός;
Συχνά κάποιοι γονείς κατά την περίοδο των σχολικών εξετάσεων προτρέπουν τα παιδιά τους να περάσουν από την εκκλησία για να προσευχηθούν και ν’ ανάψουν ένα κεράκι, ώστε να έχουν επιτυχία στις εξετάσεις τους. Τα δε παιδιά τους πάντα πηγαίνουν, διότι επιθυμούν να επιτύχουν στη ζωή τους. Πόσοι όμως από αυτούς τους γονείς, όταν τα παιδιά τους έγραψαν καλά και πέτυχαν στις εξετάσεις, τα προέτρεψαν ξανά να πάνε στην εκκλησία και να ευχαριστήσουν, δοξάζοντας τον Κύριό μας που τα βοήθησε, με ένα κεράκι ευγνωμοσύνης; Δυστυχώς, αδελφοί μου, αυτοί είναι ελάχιστοι.
Το σημερινό Ευαγγέλιο μάς υποδεικνύει ότι στους δέκα μόνο ο ένας ευγνωμονεί τον Θεό για τις ευεργεσίες Του. Ας προσέξουμε πολύ αδελφοί μου την αχαριστία η οποία πληγώνει την καρδιά του αγαπημένου μας Ιησού Χριστού και υποβιβάζει τη σχέση μας μαζί Του. Αν δεν αναγνωρίζουμε στο Πανάγιο Πρόσωπό Του τον μέγιστο Ευεργέτη και Σωτήρα μας, τότε βρισκόμαστε ακόμη στο σκότος της κοσμικής πλάνης και σύγχισης.
Ας μην είμαστε λοιπόν αγνώμονες, αλλά πάντα ευγνώμονες και εν παντί ευχαριστούντες τον Κύριο για όλα όσα μας δίδει. Αμήν.
Αγαπητοί μου αδελφοί.
Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα του Ευαγγελίου του Λουκά ακούσαμε να μας λέγει ο Ευαγγελιστής ότι ο Κύριός μας εισερχόμενος σε κάποιο χωριό συνάντησε δέκα ανθρώπους που υπέφεραν από την ασθένεια της λέπρας και του ζήτησαν να τους ελεήσει. Λυπήσου μας Κύριε. Ελέησέ μας. Δείξε και σε εμάς την αγάπη σου και το έλεός Σου. Τότε τους ευσπλαχνίσθηκε ο Κύριός μας και τους έστειλε να πάνε να τους εξετάσουν οι ιερείς τους, οι οποίοι πρέπει να γνωρίζουμε ότι τότε είχαν και την ιατρική ιδιότητα.
Ενώ λοιπόν οι δέκα λεπροί ξεκίνησαν να πάνε στο ιερατείο τους να εξετασθούν, στην διαδρομή η λέπρα τους εξαφανίσθηκε. Ο ένας εξ’ αυτών δεν προχώρησε να φθάσει έως τους ιερείς για να πάρει την ιατρική βεβαίωση ότι θεραπεύτηκε, ώστε να μπορεί να επιστρέψει ελεύθερα ως υγιής στην οικογένειά του, αλλά γύρισε αμέσως να ευχαριστήσει τον Ιησού Χριστό που τον ελέησε και τον λυπήθηκε. Τότε με παράπονο ο Κύριός μας τον ερωτά: «Μόνο εσύ θεραπεύτηκες; οι άλλοι εννέα πού είναι για να πουν κι αυτοί ένα ευχαριστώ;».
Αδελφοί μου, με την σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ευαγγελιστής μάς τονίζει την αχαριστία που εμφανίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι προς τους ευεργέτες τους και κυρίως προς τον ελεήμονα Θεό. Στους δέκα μόνο ο ένας είναι πραγματικά ευγνώμων προς τον Ευεργέτη Θεό μας.
Βέβαια, το Ευαγγέλιο διαβάζεται μέσα στους ιερούς ναούς μας για να το ακούμε όλοι εμείς, καθώς οι άγιοι που θέσπισαν τον κύκλο των ευαγγελικών αναγνωσμάτων, είχαν διαπιστώσει την αγνωμοσύνη που χαρακτηρίζει δυστυχώς και τους χριστιανούς. Το Ευαγγέλιο άλλωστε δεν απευθύνεται σ’ εκείνους που δεν εκκλησιάζονται και δεν τους αγγίζουν όσα μας διδάσκει ο Χριστός, αλλά σε εμάς που το ακούμε και ενδιαφερόμαστε για τον λόγο του Θεού. Επομένως, αντιλαμβανόμαστε ότι ο Ευαγγελιστής καυτηριάζει την δική μας καθημερινή αχαριστία.
Δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη «ευχαριστώ» έχει εννέα γράμματα. Όσοι δηλαδή ήταν και οι αχάριστοι λεπροί. Αχάριστος εγώ; Ναι αδελφέ μου, το Ευαγγέλιο απευθύνεται σ’ εμάς. Αμφιβάλλουμε ότι είμαστε αχάριστοι;
Πόσες φορές ευχαριστήσαμε τον Θεό που μας έδωσε δύο μάτια, δύο αυτιά, δύο πόδια, δύο χέρια; Ξέρουμε πόσοι άνθρωποι γεννιόνται τυφλοί ή κουφοί ή ανάπηροι; Γιατί εσύ κι εγώ έπρεπε να είμαστε οπωσδήποτε υγιείς; Θέλησε ο Κύριός μας και γεννηθήκαμε υγιείς. Τον ευχαριστούμε καθημερινά; Διότι ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί είναι εκείνοι που από ένα ατύχημα έχασαν ξαφνικά το φως τους ή ακρωτηριάστηκαν. Εμείς αν είμαστε ακόμα υγιείς, απευθύνουμε γι’ αυτό συνεχώς ευχαριστίες και ύμνους δοξολογίας προς τον Θεό;
Είναι όμως μόνο η υγεία μας; Πότε δοξάσαμε τον Θεό για το φαγητό ή για τη στέγη που έχουμε καθημερινά; Πόσοι άνθρωποι ξαφνικά πτώχευσαν και σήμερα είναι άστεγοι και πεινούν; Πόσοι λαοί πεθαίνουν από ασιτία; Εμείς σηκωνόμαστε στο τραπέζι να απευθύνουμε την ευγνώμονη προσευχή μας στον Κύριο, ώστε να διδαχθούν και όλα τα παιδιά μας ότι προ και μετά φαγητού δεν κάνουμε μόνο ένα τυπικό σταυρό; Τα διδάξαμε ότι όρθιοι οφείλουμε να προσευχόμαστε δοξάζοντας τον Θεό μας για όσα μας δίδει στο τραπέζι μας; Εμείς εφαρμόσαμε στην καθημερινότητα την ευχαριστία και την δοξολογία από την καρδιά μας προς τον Κύριό μας για όσα μας προσφέρει, χαρίσματα σωματικά και πνευματικά, αγαθά ποικίλλα της φύσεως και της ζωής που συντηρεί κάθε μέρα; Μήπως κάνουμε το τραγικό σφάλμα να τα θεωρούμε όλα αυτά δεδομένα και αυτονόητα; Μήπως ξεχνάμε ότι Ζωοδότης μοναδικός είναι ο Θεός;
Συχνά κάποιοι γονείς κατά την περίοδο των σχολικών εξετάσεων προτρέπουν τα παιδιά τους να περάσουν από την εκκλησία για να προσευχηθούν και ν’ ανάψουν ένα κεράκι, ώστε να έχουν επιτυχία στις εξετάσεις τους. Τα δε παιδιά τους πάντα πηγαίνουν, διότι επιθυμούν να επιτύχουν στη ζωή τους. Πόσοι όμως από αυτούς τους γονείς, όταν τα παιδιά τους έγραψαν καλά και πέτυχαν στις εξετάσεις, τα προέτρεψαν ξανά να πάνε στην εκκλησία και να ευχαριστήσουν, δοξάζοντας τον Κύριό μας που τα βοήθησε, με ένα κεράκι ευγνωμοσύνης; Δυστυχώς, αδελφοί μου, αυτοί είναι ελάχιστοι.
Το σημερινό Ευαγγέλιο μάς υποδεικνύει ότι στους δέκα μόνο ο ένας ευγνωμονεί τον Θεό για τις ευεργεσίες Του. Ας προσέξουμε πολύ αδελφοί μου την αχαριστία η οποία πληγώνει την καρδιά του αγαπημένου μας Ιησού Χριστού και υποβιβάζει τη σχέση μας μαζί Του. Αν δεν αναγνωρίζουμε στο Πανάγιο Πρόσωπό Του τον μέγιστο Ευεργέτη και Σωτήρα μας, τότε βρισκόμαστε ακόμη στο σκότος της κοσμικής πλάνης και σύγχισης.
Ας μην είμαστε λοιπόν αγνώμονες, αλλά πάντα ευγνώμονες και εν παντί ευχαριστούντες τον Κύριο για όλα όσα μας δίδει. Αμήν.
Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση. Στείλτε στο info@poimin.gr άρθρα, φωτογραφίες, βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους αναγνώστες μας.
