Κυριακή ΣΤ’ Ματθαίου – Όλα τα γνωρίζει ο Θεός

Ή σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς παρουσιάζει τη θαυματουργική θερα­πεία του παραλυτικού της Καπερνα­ούμ, τον όποιο κατέβασαν από τη στέγη μπροστά στον Κύριο οι τέσσερις άν­θρωποι πού τον μετέφεραν.

Είναι πράγματι θαυμαστό το γεγονός ότι ένας παράλυτος σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να βαδίζει μεταφέροντας και το κρεβάτι του! Ωστόσο στο ίδιο θαύμα βλέπουμε κάτι επίσης εντυπωσιακό: το ότι ό Κύριος γνωρίζει τα πάντα! Ακόμη και τα βάθη της καρδιάς μας!

Αξίζει λοιπόν να υπογραμμίσουμε τη μεγάλη αυτή αλήθεια, ότι ό Κύριος γνω­ρίζει το εσωτερικό μας.

Ό Θεάνθρωπος Κύριος διέκρινε τη θερμή πίστη του παραλυτικού και των ανθρώπων πού τον μετέφεραν, πριν αυτή φανερωθεί στα μάτια όλων των παρευρισκομένων: «Ίδών ό Ιησούς τήν πίστιν αυτών», σημειώνει ό ιερός Ευαγ­γελιστής. Είδε ό Κύριος Ιησούς την πί­στη τους και χωρίς να περιμένει να Τον παρακαλέσουν, απευθύνθηκε στον άρ­ρωστο και του χάρισε αυτό πού ήθελε και πολύ περισσότερα ακόμη. Διότι με τη θεϊκή του δύναμη τον θεράπευσε όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχή. Πρώτα του είπε «άφέωνταί σοι αί άμαρτίαι σου» κι έπειτα «άρον σου την κλίνην και ύπαγε εις τον οίκον σου». Έτσι ό παραλυτικός έζησε διπλό το θαύμα. Και πράγματι το άξιζε! Διότι ασφαλώς ούτε αυτός ούτε οι συνοδοί του θα υπο­βάλλονταν σε τόσο μεγάλο κόπο, άν δεν είχαν μέσα τους ακλόνητη την πεποίθη­ση ότι ό Κύριος είχε τη δύναμη να θερα­πεύσει τον ασθενή. Αυτή την ισχυρή πί­στη επιβράβευσε ό Κύριος με το θαύμα και του χάρισε την θεραπεία πριν αυτός να του την ζητήσει!

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη δική μας ζωή. Ό παντεπόπτης Κύριος με το στοργικό του βλέμμα παρακολουθεί τον καθένα από μας ξεχωριστά. Βλέπει τα προβλήματα και τις δυσκολίες μας… Γνωρίζει τούς πόθους και τις επιθυμίες μας… Μετρά κάθε βήμα μας… Συμμετέ­χει στον αγώνα μας και περιμένει να βραβεύσει τούς νικητές!’Άς καλλιεργούμε λοιπόν την πίστη, την υπομονή, την α­γάπη και κάθε αρετή κι ας είμαστε βέ­βαιοι οτι τίποτε δεν πάει χαμένο.

Και ακόμη: Όταν αισθανόμαστε το δί­κιο να μάς πνίγει ή όταν το βάρος από κάποια αδικία ή συκοφαντία συντρίβει την ψυχή μας, ας διατηρούμε τη βεβαιό­τητα ότι ό Θεός γνωρίζει την αλήθεια και Εκείνος θα αποδώσει το δίκαιο.

Την ίδια όμως ώρα πού ό παντογνώ­στης Κύριος φανέρωνε την πίστη εκεί­νων των ανθρώπων, κάποιοι άλλοι πα­ρουσιάστηκαν με μολυσμένες τις καρ­διές τους από τον φθόνο και την κα­κία. Ήταν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι, οι όποιοι μόλις άκουσαν ότι ό Κύ­ριος έδωσε άφεση αμαρτιών στον πα­ραλυτικό, άρχισαν να σκέπτονται μέσα τους: «Ούτος βλασφημεί»… «Κανείς δεν έχει δικαίωμα να συγχωρεί αμαρτί­ες παρά μόνον ό Θεός». Τότε ήταν πού φανερώθηκε για άλλη μια φορά το μεγα­λείο του παντογνώστου Κυρίου: «Ίδών ό Ιησούς τάς ενθυμήσεις αυτών είπεν-ίνα τί υμείς ενθυμείσθε πονηρά έν ταις καρδίαις υμών;» Γνωρίζοντας ό Κύρι­ος τις πονηρές σκέψεις τους στράφηκε και τούς ρώτησε: Γιατί αφήνετε πονηρές σκέψεις να κυκλοφορούν μέσα σας;… Και αμέσως προχώρησε στο εντυπωσι­ακό θαύμα, πού φανέρωσε τη θεία του δύναμη.

Αξίζει να προσέξουμε ιδιαιτέρως την παραπάνω σκηνή. ‘Άν οι σκληρόκαρδοι Ιουδαίοι άρχοντες έμειναν ασυγκίνη­τοι καθώς ό Κύριος Ιησούς αποκάλυψε τούς βλάσφημους λογισμούς τους, εμείς τουλάχιστον ας φοβηθούμε κι ας πολε­μούμε την αμαρτία ακόμη και όταν έρχε­ται ως σκέψη! Αμαρτία δεν είναι μόνο το να κλέψει κανείς, αλλά και το να επιθυ­μήσει ξένα πράγματα. Κάθε κακή επιθυ­μία ή σκέψη μολύνει την καρδιά- κι άν δεν φροντίσουμε να την απομακρύνου­με, εύκολα θα γίνει και πράξη. Ας αγωνι­ζόμαστε λοιπόν να διώχνουμε κάθε πο­νηρό λογισμό μέσα από την ψυχή μας.

Όλα τα γνωρίζει ό Θεός, ακόμη και τον εσωτερικό μας κόσμο. ‘Ας μην προσ­παθούμε να κρυφτούμε. Ακόμη κι άν κα­τορθώσουμε να αποκρύψουμε τις προ­θέσεις μας από τούς ανθρώπους… Ακό­μη κι άν αποφύγουμε επιμελώς να εκτε­θούμε στα μάτια του κόσμου… Ακόμη κι άν κανείς άλλος δεν γνωρίζει τα κίνητρα των ενεργειών μας… Ας μην ξεχνούμε ότι βρισκόμαστε κάτω από το βλέμμα του Θεού, ό Όποιος γνωρίζει τα πάντα. Γι’ αυτό ας Τον παρακαλούμε να μάς χαρίζει αγνή και καθαρή καρδιά, όπου Εκείνος ευαρεστείται να κατοικεί.