«Χριστέ μου, πώς θα ξεπεράσω τα προβλήματά μου;»

Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Φωκίδος, Γέροντος Νεκταρίου Μουλατσιώτη

«Χριστέ μου, πώς θα ξεπεράσω τα προβλήματά μου;»

Αδελφοί μου,

Η ανθρωπότητα και γενικά η κοινωνία μας έχει φθάσει σε μια απόγνωση. Ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων χρησιμοποιούν πλέον ψυχοφάρμακα για να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους και να σταθούν όσο μπορούν όρθιοι μέσα στη σημερινή ζωή που έχει μετατραπεί σε κόλαση.

Κάποιοι έχασαν εντελώς την ελπίδα τους και έδωσαν ένα τραγικό τέλος στην επίγεια ζωή τους. Άλλοι παλεύουν μετά δυσκολίας να μη καταποντισθούν και να επιβιώσουν. Άλλοι ελπίζουν σε ανθρώπους πολιτικούς κι άλλοι σε τέχνες και επιστήμες, ότι αύριο θα φέρουν ένα καλύτερο μέλλον. Αλλά η απογοήτευση και αυτών δεν αργεί να έλθει. Ο χρόνος που τρέχει γρήγορα, αποδεικνύει ότι η ανάπτυξη της επιστήμης και κυρίως της τεχνολογίας μάλλον χειροτερεύει την πνευματική ισορροπία των ανθρώπων. Μπορεί να εξυπηρέτησαν και να διευκόλυναν το σώμα, αλλά την ψυχή δεν την γαλήνεψαν. Γι’ αυτό το άγχος και η ασθένεια της μελαγχολίας δηλητηριάζουν καθημερινά όλο και περισσότερες ψυχές.

Η χαρά και η ευτυχία χάθηκαν από τα σπίτια. Τα χαμόγελα σβύνουν στα πρόσωπα των ανθρώπων. Τα προβλήματα αντί να μειώνονται όλο και αυξάνουν. Ο άνθρωπος έγινε ζητιάνος της χαράς και της ευτυχίας. Μέσα στα διαμερίσματα της σύγχρονης πολυκατοικίας αποξενώθηκε από τον συνάνθρωπό του. Η προσωπική φιλία και η αγάπη με τον γείτονα και τους συγγενείς μας πέταξε σαν το σπουργίτι μακριά από τα σπίτια μας. Πλέον έχουμε φίλους όχι της καρδιάς, αλλά διαδικτυακούς μέσω του facebook (φεϊς – μπουκ) και του ίντερνετ.

Η αγάπη παγώνει και η αδιαφορία για τους συνανθρώπους μας μεγαλώνει. Ο κίνδυνος ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου λόγω των συσσωρευμένων προβλημάτων αναδείχθηκε ως καθημερινή απειλή πάνω από τα κεφάλια μας. Παντού προβλήματα και ταραχή. Χάθηκε η ειρήνη, η ψυχική ηρεμία, η ουσιαστική ανθρώπινη επικοινωνία, όσο κι αν μας διευκολύνει η τεχνολογία. Το αποτέλεσμα μηδέν! Έχετε όμως σκεφθεί γιατί φθάσαμε έως εδώ;

Αδελφοί μου, το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μας το λέγει ξεκάθαρα. Ο Πέτρος όσο κοιτούσε στα μάτια τον Ιησού Χριστό και Τον είχε στην καρδιά του μέσα, περπατούσε πάνω στη θάλασσα, έστω και αν τα κύματα ήταν μεγάλα και θεόρατα. Μόλις ξέχασε τον Ιησού, μόλις πήρε τα μάτια του από επάνω Του και κοίταξε τα κύματα, αμέσως άρχισε να βυθίζεται μέσα στα νερά της θάλασσας.

Αδελφοί μου, η θάλασσα είναι η ζωή μας και τα κύματά της, μικρά ή μεγάλα, είναι τα καθημερινά προβλήματα και οι δυσκολίες που βρίσκονται ενώπιόν μας. Μην κοιτάς τη θάλασσα, μην κοιτάς τα κύματα αν θέλεις να μην καταποντισθείς σαν τον Πέτρο. Κοίτα μόνο το πρόσωπο του Χριστού μας, κράτα το χέρι Του σφιχτά και μαζί με Εκείνον να είσαι βέβαιος ότι θα πορευθείς με ασφάλεια πάνω στην θάλασσα και πάνω από τα κύματα. Ανάθεσε όλη σου τη ζωή, την καρδιά και τα προβλήματά σου σε Εκείνον μόνο. Άσε τον Χριστό μας να ασχοληθεί με όλα αυτά. Εκείνος είναι εξάλλου ο Πατέρας μας, Εκείνος θα βοηθήσει να λυθεί κάθε πρόβλημα, όχι εσύ κι εγώ. Εμείς είμαστε αδύναμοι και ανίσχυροι. Δεν το βλέπεις ότι όσες προσπάθειες και αν κάναμε μόνοι μας, δεν έχουν καλά αποτελέσματα; Νομίσαμε ότι θα τα καταφέρουμε μόνοι μας, χωρίς τον Χριστό. Ιδού πώς ήλθε η απελπισία, ιδού πώς φθάσαμε στα ψυχοφάρμακα, στη μελαγχολία, στις εξαρτήσεις, στις αυτοκτονίες. Ιδού πώς οδηγηθήκαμε στην καταστροφή και το χάος.

Αρχηγό βάλαμε τον εαυτό μας ή άλλους όμοιους με εμάς, γι’ αυτό και βυθίστηκε το καράβι που λέγεται οικογένεια, κοινωνία, κράτος. Το μήνυμα του Ευαγγελιστή είναι σωτήριο. Όσοι δεν θέλετε να καταποντισθείτε στη ζωή και να ναυαγήσετε σαν τον Πέτρο, κοιτάτε μόνο το Χριστό. Αφήστε τα πάντα με εμπιστοσύνη στα χέρια Του. Ζητήστε του Εκείνος να λύσει όλα τα αδύνατα προς λύση για εσάς προβλήματα και εμπόδια. Πιστέψτε Τον, ότι Εκείνος θα τα λύσει και θα φέρει το καλό ποθούμενο. Εκείνος δεν θα σας αφήσει να χαθείτε και να καταστραφείτε.

Αυτό ας κάνουμε όλοι, ας θέσουμε πραγματικά αρχηγό της ζωής μας όχι τον εαυτό μας ή άλλους, αλλά μόνο τον Χριστό. Τότε η χαρά και η ειρήνη θα επιστρέψει στα πρόσωπά μας, στις καρδιές μας, στις οικογένειές μας, στην πατρίδα μας και σε κάθε έθνος, αμήν.