τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
† Μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Πέτρου, Διονυσίας, Ἀνδρέου, Παύλου, Χριστίνης, Ἡρακλείου, Παυλίνου καί Βενεδίμου. Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Πέτρος, Διονυσία, Ἀνδρέας, Παῦλος, Χριστίνα, Ἡράκλειος, Παυλίνος καί Βενέδιμος, ἐμαρτύρησαν κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Ὁ Πέτρος καταγόταν ἀπό τή Λάμψακο καί ὅταν τόν ὁδήγησαν μπροστά στόν ἄρχοντα τῆς Ἀβύδου Δέκιο, γιά νά θυσιάσει στήν Ἀφροδίτη, ἐκεῖνος ἀντίθετα, ὁμολόγησε μέ παρρησία τόν Χριστό. Τότε ἐβασανίσθηκε σκληρά καί τελικά παραδόθηκε στό δήμιο.
Ὁ Παῦλος καί ὁ Ἀνδρέας κατάγονταν ἀπό τή Μεσοποταμία καί συνυπηρετοῦσαν στό στρατό τοῦ Δεκίου ὑπό τόν στρατηγό Δάκνο. Ὅταν ἐπισκέφθηκαν τήν Ἀθήνα, ἐπληροφορήθησαν γιά τή χριστιανική πίστη, κατηχήθηκαν καί ἐβαπτίσθηκαν Χριστιανοί, καταγγέλθηκαν, συνελήφθησαν μέ τόν Διονύσιο καί τήν παρθένο Χριστίνα καί ὁμολόγησαν μέ θάρρος τήν πίστη τους στόν Κύριο. Ἔτσι ὑπέστησαν τόν διά λιθοβολισμοῦ θάνατο, ἐνῶ ἡ Ἁγία Χριστίνα ἀποκεφαλίσθηκε.
Οἱ Ἅγιοι Ἡράκλειος, Παυλίνος καί Βενέδιμος κατάγονταν ἀπό τήν Ἀθήνα. Ἐκεῖ ἀγωνίζονταν σκληρά κατά τῆς πλάνης τῶν εἰδώλων καί τῶν φιλοσόφων, οἱ ὁποῖοι ἐπολεμοῦσαν τή Χριστιανική πίστη. Μετά ἀπό καταγγελία συνελήφθησαν, ἐβασανίσθηκαν καί ὁδηγήθηκαν ἐνώπιον τοῦ ἄρχοντος τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν, ὁ ὁποῖος τούς συνεβούλευσε νά ἐπιστρέψουν στήν εἰδωλολατρεία. Ἐκεῖνοι ἀρνήθηκαν καί τελικά ἀποκεφαλίσθηκαν δίδοντας τήν ἰδική τους μαρτυρία Χριστοῦ.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Βεναντίου.
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Βενάντιος ἄθλησε στήν πόλη Καμερίνο, κοντά στήν πόλη Ἀγκώνα τῆς Ἰταλίας τό ἔτος 250 μ.Χ. Οἱ εἰδωλολάτρες τόν συνέλαβαν, τόν ἐκρέμασαν καί τόν ἔκαψαν, καί τελικά τόν ἀποκεφάλισαν.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων ὀκτώ παρθενομαρτύρων, τῶν ἐν Ἀγκύρᾳ, Ἀλεξανδρίας ἤ Ἀλεξάνδρας, Εὐφρασίας, Θεοδότης, Ἰουλίας, Κλαυδίας, Ματρώνης, Τεκούσης καί Φαεινῆς.
Οἱ Ἁγίες Μάρτυρες Ἀλεξανδρία ἤ Ἀλεξάνδρα, Εὐφρασία, Θεοδότη, Ἰουλία, Κλαυδία, Ματρώνα, Τεκοῦσα καί Φαεινή κατά-γονταν ἀπό τήν Ἄγκυρα τῆς Γαλατίας καί ἄθλησαν, τό ἔτος 304 μ.Χ. στήν Ἄγκυρα κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμια-νοῦ (285-305 μ.Χ.). Ἀσχολούμενες σέ ἔργα ἐλέους καί φιλανθρωπίας καί τή διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καί κατήχηση εἰδωλολατρσςῶν γυναικῶν, συνελήφθησαν καί ἐφυλακίσθηκαν. Ἀνακρινόμενες ὁμολόγησαν τόν Χριστό, ἐπειδή δέ ἀρνήθηκαν νά θυσιάσουν στά εἴδωλα, παρεδόθησαν στούς στρατιῶτες πρός ἀτίμωσιν. Ἀφοῦ ἐξῆλ-θαν ἀπό τή δοκιμασία αὐτή, μέ τή Θεία Χάρη, ἁγνές καί ὐπέστησαν πλεῖστα ἄλλα βασανιστήρια, ἐρρίφθησαν τέλος σέ λίμνη, ὅπου ἔλαβαν τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Θεοδότου. Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Θεόδοτος ἦταν ἀνεψιός τῆς Ἁγίας Μάρτυ-ρος Τεκούσης καί ἐμαρτύρησε, τό ἔτος 304 μ.Χ., στήν Ἄγκυρα κατά τούς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ (285-305 μ.Χ.). Ἀφοῦ ἀνέσυρε κατά τή νύκτα τά ἱερά λείψανα τῶν Ἁγίων γυναικῶν, ἐνταφίασε αὐτά μέ εὐλάβεια. Πληροφορηθείς τό γεγονός αὐτό ὁ τύραννος Θεότεκνος, συνέλαβε τόν Ἅγιο καί μετά ἀπό πολλά βασανιστήρια τόν ἀποκεφάλισε, τά δέ ἱερά λείψανα αὐτῶν παρέ-δωσε στήν πυρά.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Φήλικος, ἐπι-σκόπου Σπολέτο.
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Φῆλιξ ἦταν Ἐπίσκοπος τῆς πόλεως Σπολέτο τῆς Οὐμβρίας τῆς Ἰταλίας καί ἐμαρτύρησε, τό ἔτος 304 μ.Χ., ἐπί αὐτοκράτρος Διοκλητιανοῦ.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Διοσκόρου.
Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Διόσκορος[1] ἐμαρτύρησε στήν Κυνόπολη τῆς Αἰγύπτου[2], τό ἔτος 305 μ.Χ., ἐπειδή ἦταν Χριστιανός καί ἐκήρυττε τό Εὐαγγέλιο τοῦ Θεοῦ.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Ποταμῶνος, ἐπισκόπου Ἡρακλείας.
Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ποταμών ἦταν Ἐπίσκοπος Ἡρακλείας τῆς Αἰγύπτου καί ἔνθερμος ὑπερασπιστής τῆς Ὀρθοδόξου πίοστεως καί τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου. Τό ἔτος 310 μ.Χ. συνελήφθη καί ἐφυλακίσθηκε σέ ὀρυχεῖα. Συμμετεῖχε στήν Α΄ Οἰκουμενική Σύνοδο καί τήν Σύνοδο τῆς Τύρου, τό ἔτος 335 μ.Χ. Ἐμαρτύρησε, τό ἔτος 340 μ.Χ., ἀπό τούς αἱρετικούς ὀπαδούς τοῦ Ἀρείου.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Γαλακτίας[3].
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ἁγίας μάρτυρος Εὐφρασίας.
Ἡ Ἁγία Μάρτυς Εὐφρασία ἐτελειώθηκε ριφθεῖσα στή θάλασσα.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ἰουλιανοῦ.Ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἰουλιανός ἐτελειώθηκε βασανιζόμενος καί συρόμενος μέσα σέ ἀγκάθια.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Θεοδώρου, ἐπισκόπου Ρώμης.Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Θεόδωρος θεωρεῖται Ἕλληνας στήν καταγωγή, ἀλλά ἐγεννήθηκε στήν Παλαιστίνη. Ὅπως σημειώνει ὁ Ἅγιος Νικόδημος, ἔγινε Ἐπίσκοπος Ρώμης ἐπί αὐτοκράτορος Κών-σταντος Β΄, στίς 24 Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 642 μ.Χ. Ἐτάχθηκε εὐθύς κατά τῆς «Ἐκθέσεως», αὐτοκρατορικοῦ διατάγματος, διά τοῦ ὁποίου ὁ Ἡράκλειος εἶχε ὁμολογήσει τόν Μονοθελητισμό, καί ἀγωνίσθηκε ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως κατά τῶν αἱρετικῶν Μονοθελητῶν. Προσπάθησε νά ἐπιτύχει ἀπό τόν ἀναδειχθέντα, τό ἔτος 641 μ.Χ., Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Παῦλο, τοῦ προ- κατόχου του Πύρρου μή καθαιρεθέντος κανονικῶς, νά γίνει ἡ κανο-νική διαδικασία καί νά ἀποκηρύξει αὐτός τήν «Ἔκθεση». Ὁ Παῦ-λος ἀρνήθηκε. Ὁ Θεόδωρος τότε τόν ἐκήρυξε ἔκπτωτο καί ἐδέχθηκε εὐμενῶς στήν Ρώμη τόν Πῦρρο, ὁ ὁποῖος ἀπεκήρυξε ἐπίσημα τόν Μονοθελητισμό. Ἀλλά ἠ ἀποκήρυξη τοῦ Πύρρου ἦταν φαινομενική. Πράγματι, αὐτός τήν ἀνεκάλεσε, ὅταν ἔχασε κάθε ἐλπίδα ἐπανό-δου του στόν πατριαρχικό θρόνο. Γι’ αὐτό, Σύνοδος πού συνῆλθε στήν Ρώμη, τόν κατεδίκασε σέ καθαίρεση. Ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ἀπέ-θανε τό ἔτος 649 μ.Χ., ἐνῶ κατ’ ἄλλους ἐτελειώθηκε μαρτυρικά ξεόμενος. Ἐνταφιάσθηκε στό ναό τοῦ Ἁγίου Πέτρου καί ἀργότερα τά ἱερά λείψανά του μετακομίσθηκαν στό ναό τοῦ Ἁγίου Στεφάνου (ροτόντα) τῆς Ρώμης[4].
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων Δαυῒδ καί Ταριχάνι, τῶν ἐκ Γεωργίας.Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Δαυῒδ καί Ταριχάνι ἦσαν ἀδέλφια καί ἐμαρτύρησαν τό ἔτος 693 μ.Χ. κατά τούς χρόνους τοῦ Πέρσου βασιλέως Ἀμπντούλ, διότι ἀρνήθηκαν νά ἀλλαξοπιστήσουν καί νά ἀσπασθοῦν τό Μουσουλμανισμό.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Στεφάνου, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.Ὁ Ἅγιος Στέφανος ἦταν νεώτερος υἱός τοῦ αὐτοκράτορος Βασιλείου Α΄ τοῦ Μακεδόνος (867-886 μ.Χ.) καί τῆς Εὐδοκίας, γεν-νηθείς περί τό ἔτος 868 μ.Χ., ἀδελφός δέ τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος τοῦ Σοφοῦ (886-912 μ.Χ.) καί εἶχε χρηματίσει μαθητής καί σύγκελ-λος τοῦ Πατριάρχου Φωτίου. Γιά τό ἄκακο τοῦ χαρακτῆρος του, τήν ἁπλότητα τοῦ βίου, τό ἐξαίρετο ἦθος, τή σύνεση, τή μεγάλη μόρφωση καί τή βαθειά εὐσέβεια, τό ἔτος 886 μ.Χ., μετά τή δεύτερη πατριαρχεία τοῦ Φωτίου, βασιλεύοντος τοῦ Λέοντος, ἐξελέγη, σέ νεαρά ἡλικία, ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἐχειροτονήθηκε Πατριάρ-χης Κωνσταντινουπόλεως. Διακρίθηκε γιά τήν ἐγκράτεια καί ἀσκη-τικότητα τοῦ βίου καί τή φιλάνθρωπη δράση του. Ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη νεώτατος, τό ἔτος 893 μ.Χ., καί ένταφιάσθηκε στή μονή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου «ἐν τῷ Δευτερίῳ», τήν ἐπιλεγόμενη τοῦ Συκιώτου[5].
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῆς ὁσίας μητρός ἡμῶν Ἀναστασῶς, τῆς ἐν τοῖς Λευκαδίου.
Ἡ Ὁσία Ἀναστασώ ἐκοιμήθηκε ὁσίως μέ εἰρήνη. Τό Λευκά-διον ἤ Λευκάτιον ἔκειτο κατά τή βιθυνική παραλία, ὄχι μακρυά ἀπό τήν περιοχή τοῦ Ἀκρίτα, πολύ πιθανῶς κοντά στήν Δακιβύζη[6].
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Μαρτινιανοῦ, τοῦ ἐν τοῖς Ἀρεοβίνθου.
Εἶναι ἄγνωστος ὁ χρόνος κατά τόν ὁποῖο ἔζησε ὁ Ὅσιος Μαρτινιανός, ὁ ὁποῖος ἀσκήτεψε στό ναό τῆς Θεοτόκου τῶν Ἀρεο-βίνδου[7] καί ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Στεφάνου τοῦ Χωρηβίτου, τοῦ ἐκ Σινᾶ.
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τῶν ἁγίων μαρτύρων, κληρικῶν καί λαϊκῶν, τῶν ἀναιρεθέντων ὑπό τοῦ αὐτοκράτορος Οὐάλλη.Ὅταν ὁ ἀρειανόφιλος αὐτοκράτορας Οὐάλης (364-378 μ.Χ.) διέμενε στή Νικομήδεια, ἐπιτροπή ἀπό ὀγδόντα Ὀρθοδόξους κλη-ρικούς ἐπισκέφθηκε αὐτόν, γιά νά συνομιλήσει ἐπί τοῦ ζητήματος τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρείου. Οἱ Ἅγιοι αὐτοί Μάρτυρες ἐτελειώθησαν μαρτυρικά, ἀφοῦ τούς ἔβαλαν σέ πλοῖο, τό ὁποῖο κατέκαυσαν κοντά στήν Δακυβίζη[8].
† Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, μνήμη τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Μακαρίου τοῦ Ἱεραποστόλου, τοῦ ἐκ Ρωσίας.Ὁ Ἅγιος Μακάριος, ὁ Ἱεραπόστολος τῶν Ἀλταῒων, ἐγεννήθηκε τό ἔτος 1792. Ἐσπούδασε στήν ἐκκλησιαστική ἀκαδημία τῆς Ἁγίας Πετρουπόλεως καί διακρίθηκε γιά τή μετάφραση τῆς Παλαι-ᾶς Διαθήκης στή Ρωσική γλώσσα. Ἐκεῖ συνδέθηκε μέ τόν Μητροπο-λίτη Φιλάρετο καί ἐχειροτονήθηκε διάκονος καί πρεσβύτερος. Τό ἔτος 1821 ἔλαβε τό ὀφφίκιο τοῦ ἀρχιμανδρίτου. Ἐδίδαξε στίς σχολές τοῦ Αἰκατερινοσλάβ καί τῆς Κοστρόμα καί τό ἔτος 1829 ἔφυγε, γιά νά ἐργασθεῖ ἱεραποστολικά στή Σιβηρία. Ἵδρυσε στήν Ἐπισκοπή τοῦ Τόμσκ τό ἱεραποστολικό πνευματικό σεμινάριο καί ἐπεξέτεινε τήν ἱεραποστολική του δράση μέχρι τήν περιοχή τῶν Ἀλταῒων. Τό ἔτος 1843 ἀποσύρθηκε στή μονή Μπολκχώβ τῆς ἐπαρ-χίας τοῦ Ὀρέλ, ὁπου ἐκοιμήθηκε μέ εἰρήνη.
Ταῖς αὐτῶν ἁγίαις πρεσβείαις, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν!