«Ο εν βασιλεύσιν απόστολος σου, Κύριε, βασιλεύουσαν πάλιν τη χειρί σου παρέθετο».

του μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών (†)Νικοδήμου Βαλληνδρά 

«Ο εν βασιλεύσιν απόστολος σου, Κύριε, βασιλεύουσαν πάλιν τη χειρί σου παρέθετο».

Δεν εκάλεσε μόνον εξ αλιέων αποστόλους ο Χριστός’ αλλά και εκ βασιλέων ισαποστόλους ως τον Μ. Κωνσταντίνον. Είναι γνωστόν ότι τον εκάλεσε με το όραμα του Σταύρου και την κλήσιν «εν τούτω νίκα». Αύτη η κλήσις ήτο αποκάλυψις εξ ουρανού δια τον Κωνσταντίνον. Του έδειχνε ο Θεός τον δρόμον πού έπρεπε να ακολουθήση. Και τον ηκολούθησε. Και ανεδείχθη «Μέγας».

1. Ένας άλλος μεγάλος και θεοπρόβλητος βασιλεύς, ο Δαυίδ, ηύχετο εις τον Θεόν «γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου». Δηλ. δείξε μου (αποκάλυψε, φανέρωσε μου) Κύριε, ποιόν δρόμον πρέπει να ακολουθήσω, δια να κάνω, ο,τι Συ ορίζεις, η ψυχή μου σε Σένα στρέφεται και ζητεί κατεύθυνσιν.

Και η ψυχή του Κωνσταντίνου είχε γνωρίσει, από την χριστιανήν μητέρα του αγίαν Ελένην, το φως του Χριστού. Και ήτο προετοιμασμένος να δεχθή το μήνυμα Του. Το εδέχθη πράγματι.

Θα αναφέρωμεν τρία μόνον από όσα έπραξεν ακολουθών την κλήσιν του Χριστού.

α)Το 313 εξέδωσε το περίφημον διάταγμα των Μεδιολάνων, περί ανεξιθρησκείας.

Μεγάλη προσφορά προς τον Χριστόν και την Έκκλησίαν. Εσταμάτησαν οι διωγμοί και τα μαρτύρια των χριστιανών. Υπάρχει τώρα άνωθεν μαρτυρία, από τον αυτοκράτορα, πού ομολογεί πίστιν εις τον Χριστόν. Η αποδοχή της άνωθεν κλήσεως Του ίητο φανερόν δείγμα πίστεως και αρχή πορείας εις την οδόν του Κυρίου πρός την αγιότητα.

β)Το 325 συνεκάλεσεν εις την Νίκαιαν την Α’ Οικουμ. Σύνοδον. Θεοφώτιστος ενέργεια του α’ χριστιανού αυτοκράτορας. Νέα αποκάλυψις της «οδού εν η πορεύσεται», δια να γίνη υπέρμαχος όχι μόνον της ειρήνης, αλλά και της ορθοδοξίας εν τη Εκκλησία. Το δεύτερον δώρόν Του και η β’ υπηρεσία Του προς τον Χριστόν.

γ)Το 330 έγιναν τα Εγκαίνια της Κωνσταντινουπόλεως. Η ίδρυσις της φερωνύμου αυτής πόλεως δεν έδωκε μόνον μίαν νέαν πρωτεύουσαν της αυτοκρατορίας εις την Ανατολήν. Αλλά καθίδρυσε ένα νέον υγιές κέντρον της βυζαντινής πλέον αυτοκρατορίας, εις διαδοχήν της φθαρείσης και καταρρευσάσης (ηθικώς πρώτον και υλικώς έπειτα) ρωμαϊκής τοιαύτης. («Βασιλεύουσαν πόλιν τη χειρί σου παρέθετο»).

Η νέα αυτοκρατορία έχει έντονον χριστιανικόν χρώμα και την σφραγίδα της δωρεάς της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας.

-Είναι πολύτιμος η προσφορά των αξίων ηγετών, πού έχουν χριστιανικούς οραματισμούς. Ανεκτίμητος και απαραίτητος, δια να ύπαρξη κοινωνική ανάπλασις (όπως το βυζάντιον έδωκε νέον αίμα και ζωτικότητα εις το ημέτερον Έθνος).

-Η συμβολή εξ άλλου της αγ. Ελένης, εις την πορείαν του Μ. Κωνσταντίνου δεικνύει την αξίαν των χριστιανών δια την ορθήν και φωτεινήν πορείαν των νέων, της ελπίδος ταύτης δια την αισιωτέραν αύριον της κοινωνίας μας.