Πανηγυρικός Εσπερινός στον Ιερό Ναό Αναλήψεως του Σωτήρος Βεροίας

Την Τετάρτη 16 Μαΐου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αναλήψεως του Σωτήρος και Αγίου Νεκταρίου Βεροίας.

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό :

«Ἀνέβη ὁ Θεός ἐν ἀλαλαγμῷ, Κύ­ριος ἐν φωνῇ σάλπιγγος».

Αἰῶνες πρίν ἀπό τήν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ ὁ ψαλμωδός Δαβίδ εἶχε δεῖ μέ τούς προφητικούς ὀ­φθαλ­μούς του καί εἶχε περιγρά­ψει τό γεγονός. Καί δέν τό περιέγραψε μόνο σάν νά τό ἔβλεπε ἀπό τή γῆ, ὅπως τό εἶδαν οἱ μα­θη­τές τοῦ Κυ­ρίου, ἀλλά τό περιέγραψε ὅπως τό ἔβλεπαν καί τό ζοῦσαν οἱ ἅγιοι ἄγγελοι στόν οὐρανό.

«Ἀνέβη ὁ Θεός ἐν ἀλαλαγμῷ, Κύ­ριος ἐν φωνῇ σάλπιγγος».

Ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος ἐπί σαρά­ντα ἡμέρες ἐμφανιζόταν στούς μα­θη­τές του γιά νά τούς δείξει ὅτι ὄντως νίκησε τόν θάνατο καί ἀνα­στή­θηκε, ὅπως εἶχε προείπει, ἦλθε ἡ στιγμή νά ἐπιστρέψει στόν Θεό-Πατέρα, ἔχοντας ὁλοκλη­ρώσει τό ἔργο του.

Καί ἐάν κατά τή γέννηση τοῦ Χρι­­στοῦ ἄγγελοι ἦταν ἐκεῖνοι πού τόν συνόδευσαν μέ τούς ὕμνους τους καί ἔδωσαν στούς ποιμένες τό μήνυμα τοῦ κοσμο­σω­τηρίου γε­γο­νότος, ἄγγελοι καί τώρα τόν συνο­δεύουν καθώς ἀνεβαίνει στόν οὐρανό. Τόν συνοδεύουν «ἐν ἀλα­λαγμῷ καί ἐν φωνῇ σάλπιγγος», ὡς βασιλέα, ὁ ὁποῖος ἐπιστρέφει νι­κηφόρος ἀπό τόν πόλεμο στά βα­σιλικά δώματα. Γιατί πράγματι ὁ Χριστός ἐπι­στρέ­φει στόν οὐρανό καί στή βα­σι­λεία τοῦ Πατρός του ὡς νικητής καί θριαμβευτής.

Ἦλθε στή γῆ καί κατῆλθε στόν Ἅδη γιά νά νικήσει τόν διάβολο, γιά νά συντρίψει τή δύ­ναμή του καί νά διαλύσει τό κρά­τος του, ἀπελευ­θερώνοντας ἔτσι τούς ἀν­θρώ­πους πού τούς κρα­­τοῦσε δε­σμί­ους του καί χω­ρι­σμένους ἀπό τόν Θεό. Ἦλθε στή γῆ καί νίκησε τόν διάβολο καί ἀπάλλαξε τούς ἀν­θρώπους ἀπό τήν καταδυνα­στεία του καί τούς χάρισε ὄχι μόνο τήν ἐλευθερία τους ἀλλά καί τή δυνατότητα νά εἶναι καί νά ὀνο­μά­ζονται «τέκνα Θεοῦ» καί νά ἔχουν τό δικαίωμα νά κληρονο­μήσουν τή βασιλεία του.

Γι᾽ αὐτό καί οἱ ἅγιοι ἄγγελοι τόν ὑποδέχονται ἐν ἀλαλαγμῷ καί ἐν φωνῇ σάλπιγγος, ἐπιβεβαιώνο­ν­τας τό μέγεθος τῆς νίκης καί τό με­­γαλεῖο τοῦ νικητοῦ καί θριαμ­βευ­τοῦ Κυρίου.

Τόν ὑποδέχονται ὅμως πανηγυ­ρι­­­κά καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο. Γιατί βλέπουν τόν Χριστό νά ἀνέρ­χεται στόν οὐρανό ὄχι ὅπως κα­τῆλ­θε, μέ τή θεία του δηλαδή μό­νο φύση, ἀλλά αὐτή τή φορά φέ­ροντας μαζί του καί τήν ἀν­θρώ­πι­νη φύση, φέροντας μαζί του καί τήν ἀναστημένη καί θεωμένη ἀν­θρώπινη σάρκα πού ἔλα­βε ἀπό τήν Παναγία Παρθένο.

Καί μπορεῖ οἱ ἅγιοι ἄγγελοι νά γνώριζαν τό μυστήριο τῆς θείας οἰ­κονομίας, τό μυστήριο τῆς ἀγά­πης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρω­πο, πού ἔστειλε τόν Υἱό του στή γῆ «μορφήν δούλου λαβόντα», γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά δέν μποροῦσαν νά σκεφθοῦν ὅτι αὐτή ἡ ἀνθρώπινη σάρκα πού ἀνέλαβε ὁ Χριστός στή γῆ θά εἰσήρχετο μαζί του θριαμβευτικά στόν οὐρα­νό· δέν μποροῦσαν νά φαντασθοῦν ὅτι ἡ θεία ἀγάπη θά ἔφθανε σέ αὐ­τό τό σημεῖο ὥστε ὁ Χριστός νά πα­ρακάθεται στό ἑξῆς τῷ Πατρί ὄχι μόνο μέ τή θεία ἀλλά μέ τή θε­αν­θρώπινη φύση του, δοξάζοντας μέ τόν τρόπο αὐτό τόν ἄνθρωπο καί προαναγγέλοντας τή δυνατό­τη­­τα πού τοῦ προσφέρει μέ τή σω­τηρία πού τοῦ χάρισε διά τῆς ἐνανθρωπήσεώς του, τοῦ θανά­του καί τῆς ἀναστάσεώς του.

Καί αὐτός εἶναι ὁ δεύτερος λό­γος, ἀδελφοί μου, γιά τόν ὁποῖο οἱ ἅγιοι ἄγγελοι ὑποδέχονται ἐν ἀλα­­­λαγμῷ καί ἐν φωνῇ σάλπιγγος τόν Χριστό, ἔκπληκτοι ἀπό τό θαῦμα πού βλέπουν, ἔκπληκτοι ἀπό τό μέγεθος τῆς ἀγάπης καί τῆς εὐσπλαγχνίας του πρός τόν ἄν­θρω­πο.

«Ἀνέβη ὁ Θεός ἐν ἀλαλαγμῷ, Κύ­ριος ἐν φωνῇ σάλπιγγος».

Τιμώντας καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, τό χαρμόσυνο γεγονός τῆς Ἀναλή­ψεως τοῦ Χριστοῦ, ἄς μήν μείνου­με μόνο στήν ἔκπληξη καί στό θαυ­μασμό τοῦ μεγαλείου καί τῆς δό­ξης τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἄς προ­σπα­θήσουμε νά κατανοήσουμε τό μέγεθος τῆς δωρεᾶς πού μᾶς προσ­φέρει μέ τήν ἐν σώματι ἄνοδό του στόν οὐρανό. Ἄς προσπαθήσουμε νά κατανοήσουμε τό μέγεθος τῆς εὐ­λογίας καί τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο μᾶς ἀπάλ­λαξε ἀπό τήν ἁμαρτία καί μᾶς ἀπελευ­θέρωσε ἀπό τό κράτος τοῦ διαβό­λου, ἀλλά καί μᾶς ἀπο­κα­τέστησε πλησίον του, θεώνοντας τήν ἀν­θρώ­πινη φύση μας καί δοξάζοντάς της διά τῆς παραστά­σεως στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ.

Κυρίως ὅμως, ἀδελφοί μου, ἄς μήν ξεχνοῦμε ποτέ αὐτή τή δωρεά καί τήν εὐ­λογία τῆς θείας ἀγάπης, ὥστε ἔχοντας πάντοτε κατά νοῦ τήν τιμή, ἡ ὁποία ἀνα­μέ­νει στό σῶμα μας, νά προσέχουμε πῶς τό χρησιμοποιοῦμε, νά προσέχουμε νά τό διατη­ροῦ­με κατά τό δυνατόν κα­θαρό ἀπό τούς ρύπους τῆς ἁμαρ­τίας, ὥστε νά ἀξιωθεῖ μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ τῆς τιμῆς πού τοῦ ἐπεφύλαξε ὁ ἀναληφθείς Κύριος.