Στέκομαι περίλυπος… μὲς στὴ σιγὴ τῆς βραδιᾶς, ἀναζητῶ τὸ γνήσιο. Ἀναζητῶ τὸ γιατί…; γιατίιιιιι…;
Γιατί, Φίλτατέ μου Φίλε Ὀρθόδοξε καὶ Πιστέ;;;
Γιατί, ἆραγε, προσπαθῆς νὰ βρῇς τὴ χαρὰ ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχει…;
Γιατί, ἆραγε, προσπαθῆς νὰ γεμίσῃς μὲ ψεύτικα πράγματα…;
Γιατί, ἆραγε, γιατί…;
Καὶ ἡ λύπη μου συνεχίζει!
Τελευταῖες ὧρες, καὶ ἡ κατανυκτικότερη πνευματικὴ περίοδος τοῦ χρόνου ἀρχίζει… ἀρχίζει καὶ μᾶς θέλει ὅλους σὲ ἐγρήγορση πνευματική, γιὰ νὰ προσκυνήσουμε ἀξίως τὸ Θεῖο Πάθος καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ…
Τελευταῖες ὧρες, καὶ σχεδὸν ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι πιστοί, ἤδη βρίσκονται σὲ “ἐγρήγορση σωματική”!!! Ἀπὸ τὴν Kρήτη μέχρι τὴ Θράκη, ἀπ’ τὴν Ἀνατολὴ μέχρι τὴ Δύση, ἡ ἀποκριὰ συνοδεύεται ἀπὸ πολύχρωμες παρελάσεις καὶ ἐντυπωσιακὰ ἔθιμα, μὲ ρίζες στὴ διονυσιακὴ λατρεία, που συγκλίνουν σὲ ἕνα μοναδικὸ μεῖγμα κεφιοῦ καὶ εὐφορίας!!!
Oἱ ἀπόκριες, ὡς κατάλοιπο τῶν διονυσιακῶν τελετῶν, εἶναι συνώνυμο τῆς χαρᾶς καὶ τοῦ ἀνήθικου γλεντιοῦ. Καλοῦν ὅλο τὸ Ἑλληνικὸ ἔθνος νὰ πάῃ στὰ ὄργια τά “ὅσια τὰ ἑνναετὴ καὶ ἴακχο”…
Πρῶτοι καὶ καλύτεροι σὲ αὐτὲς τὶς εἰδωλολατρικὲς ἐκδηλώσεις, δίνουν τὸ παρὸν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί…
Ποιός μπορεῖ νὰ διηγηθῇ τίς ἀταξίες, πού κάνουν οἱ Χριστιανοί κατὰ τὴν περίοδο τῶν ἀπόκρεω;
Καὶ ἕνας “κήρυκας διάβολος”, ἀναγγέλλει τὸν ἐρχομὸ τῶν ἀπόκρεω μὲ πυροβολισμούς, ταμποῦρλα ποὺ ξεκουφαίνουν, τυμπανοκρουσίες καὶ παράφρονες ἰαχές. Καλεῖ τὰ πλήθη: «ὅποιος δὲν ἔχει θρεφτάρι, νὰ ἀγοράσῃ»… ἡ δὲ προτροπὴ εἶναι ἐπιτακτική: «προσφωνοῦμαι σοι, πτωχέ, τὸ σακκίν (σακάκι) σοῦ πώλησον, τὴν ἑορτὴν διάβασον»… καὶ ἀργότερα γίνεται πιὸ πρακτική: «προφωνεύγω σε, φτωχέ, κὶ ἂν δὲν ἔχῃς νὰ ἀγοράσῃς, κλέψε»…
Πετᾶξτε, ὀρθόδοξοι χριστιανοί, συνεχίζει ὁ “κήρυκας διάβολος”, πετᾶξτε ἀπὸ πάνω σας τὸ ζυγὸ τοῦ Σταυροῦ… πετᾶξτε τὰ φορτία τῆς καθημερινότητας… κάντε κρατήσεις γιὰ εἰσιτήρια καὶ δωμάτια… ρίξτε μερικὰ ἔξαλλα ροῦχα καὶ πολλὰ ἀποθέματα κεφιοῦ στὶς ἀποσκευές σας καὶ ἑτοιμαστεῖτε νὰ ξεχυθῆτε στοὺς δρόμους καὶ στὶς πλατεῖες τῆς Ἑλλάδας, γιὰ νὰ διασκεδάσετε μὲ τὴν ψυχή σας!!!
«Στ’ ἀλήθεια, θὰ μποροῦσε νὰ πῇ κανείς, ὅτι τότε οἱ Χριστιανοὶ δαιμονίζονται ὅλοι, διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδοῦν ἀσυνείδητα, μέχρι καὶ αὐτοὶ οἱ πλέον γέροντες. Καί, ὅποιος δὲν χορέψει ἤ δὲν τραγουδήσει, θεωρεῖται τρελλός, διότι οἱ ἄνδρες φοροῦν γυναικεῖα φορέματα καὶ οἱ γυναῖκες ἀνδρικά• διότι ντύνεται ὁ καθένας μὲ διαφορετικὰ ροῦχα καὶ μάσκες, τὶς κοινῶς ἀποκαλούμενες μουτσοῦνες• τότε δὲν ἔχει διαφορὰ ἡ ἡμέρα ἀπὸ τὴν νύκτα• διότι ἐπίσης μὲ τὴν ἡμέρα καὶ ὅλη ἡ νύκτα ξοδεύεται σὲ χοροὺς καὶ μασκαριλίκια…» .
Καὶ στὸ ἀποκορύφωμα τοῦ γλεντιοῦ καὶ τῆς κρασοκατάνυξης, ξεκινοῦν ὁ χορὸς καὶ τό “ἄσεμνο” τραγοῦδι. «Τότε, πανηγυρίζει ἡ ἀσέλγεια• γιορτάζει ἡ ἀκολασία• εὐφραίνεται ἡ μέθη• ἀγάλλεται ἡ τρυφὴ καὶ ἡ ἀσωτεία• χορεύει ὁ διάβολος μὲ δέκα μανδύλια καὶ μαζὶ μὲ αὐτὸν χορεύει ὅλο τὸ πλῆθος τῶν δαιμόνων… Λυπᾶται δὲ ἡ ἀρετή• στενοχωριέται ἡ σωφροσύνη• ὀδύρεται ἡ χριστιανικὴ σεμνότητα καὶ ἡ εὐταξία• διώχνεται ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ φόβος τῆς κολάσεως καὶ τῆς κρίσεως» .
Ἔπειτα, ντύνονται ὅλοι μασκαράδες, ξεχύνονται στοὺς δρόμους… καί…. ὤχ! Θεέ μου, μὴ στήσῃς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην… κλεῖσε τὰ μάτια Σου… ἵλεως, ἵλεως, ἵλεως γενοῦ Θεέ μου!!!!!!
Πενθεῖ ὁ Χριστός… θρηνοῦν ὅλοι οἱ ἄγγελοι καὶ οἱ δίκαιοι!
Ὢ! καὶ ποιός νὰ μὴ κλάψῃ; καὶ ποιός νὰ μὴ χύσῃ καρδιοστάλακτα δάκρυα, βλέποντας τὴν ἀπώλεια καὶ τὴν ἀνοησία αὐτῶν τῶν Χριστιανῶν;
Καὶ ἡ ψυχή μου συνεχίζει νὰ εἶναι περίλυπος…
Ὤ! τί κρίμα! τί φρίκη! Χριστέ μου! ἥμαρτον!!!!!
Στοχαστής
1. Γιὰ τὶς ἀπόκριες καὶ τὰ καρναβάλια, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Χρηστοήθεια τῶν Χριστιανῶν, Λόγος Β’
2. Αὐτόθι